Mijn Gedachten.
 

Soms denk ik was ik maar alleen.
Even geen mensen om me heen.
Geen mensen die iets van me willen.
Dat zou ik soms wel uit willen gillen.

Als het even niet lukt ga ik naar buiten.
Eventjes in de natuur waar de vogels fluiten.
Zittend op een bankje denk ik na.
Denken of ik wel naar huis toe ga.

Natuurlijk weet ik dat die mensen van me houden.
En dat ze het beste met me voor hebben.
Maar soms voelt het dat ze dat niet laten merken.
Dat gevoel maakt me vaak verdrietig.

Mijn ouders hebben het nog niet in de gaten.
Dus ik ga er snel met ze over praten.
Ik denk dat ze me wel zullen begrijpen.
En dat we samen naar een oplossing gaan kijken.