Samen zijn voelt geweldig maar als ik alleen ben twijfel ik
 

Ik ben nu een paar maanden aan het daten met een hele leuke en lieve jongen en we komen ook bij elkaar thuis. Als we samen zijn, voel ik me helemaal geweldig en het gelukkigste meisje ter wereld. Maar als ik alleen ben, twijfel ik of ik genoeg voel om een relatie met hem aan te gaan terwijl ik eigenlijk niets liever zou willen dan hem met trots mijn vriendje noemen! Ik denk heel veel aan hem en als hij bij me is moet ik me inhouden om hem niet steeds aan te raken en zoetsappige dingen te zeggen. Zou zo graag willen dat ik niet meer twijfelde maar vol overtuiging en zonder angst om gedumpd te worden, kon zeggen: ik ben verliefd op jou!

Iemand ervaring mee of tips hoe ik hier mee om moet gaan?

Ik snap het niet zo goed.. Je bent hoteldebotel verliefd op hem, maar twijfelt of je "genoeg" voor hem voelt? Zoals ik het hier lees heb je meer dan genoeg gevoelens, maar ben je gewoon bang om gekwetst te worden. Gewoon doen, want het risico om gekwetst te worden is er altijd, maar dat moet je er niet weerhouden dingen te doen die je wilt. Zou je minder gekwetst zijn als jullie geen relatie krijgen, hij op een gegeven moment verder gaat met z'n leven en dan iemand anders vindt?

Nou na een nieuwe romatische date maak je een move, en kijk naar zijn reactie. Als hij erin meegaat kan het vast uitbloeien tot iets moois. Hij blijft vast niet voor niets met je daten

Precies wat Vowel zegt. In je post spat het verlangen er zo'n beetje vanaf, dus er gewoon voor gaan!

Ja als we bij elkaar zijn weet ik zeker dat ik in love ben, maar als hij weg is en ik merk dat ik niet nonstop aan hem denk, dan twijfel ik of dat ik wel genoeg aan hem denk/voor hem voel. Maar het is eigenlijk natuurlijk best wel normaal als je ook momenten hebt dat je niet aan elkaar denkt, en hij komt uiteindelijk toch steeds terug in m'n gedachten.

En ik ben heel bang om gekwetst te worden, maar zoals jij beschrijft is het waar. Als we nu geen relatie zouden krijgen en hij denkt op den duur 'ik heb er genoeg van' zou het ook voelen alsof ik gedumpt ben. Dus eigenlijk is het echt een rare gedachtekronkel.

Ik heb dat ook gehad en vond het een teken dat ik hem niet leuk genoeg vond. Ik heb het toen afgebroken en dat was even kut, maar na twee dagen was het rottige ook weer over en wist ik dat 't prima was zo.

Ik vraag me af of het een teken is dat je hem niet leuk genoeg vindt, omdat je zegt "Zou zo graag willen dat ik niet meer twijfelde maar vol overtuiging en zonder angst om gedumpd te worden, kon zeggen: ik ben verliefd op jou!"
Komt op mij over dat je gewoon bang bent dat hij bij je weg gaat, dat hij er na een tijdje achter komt dat hij jou niet leuk genoeg vindt. Niet alsof jij niet verliefd (genoeg) op hem bent.
Maar hij is natuurlijk niet voor niets al een paar maanden met je aan het daten! Als hij je niet leuk had gevonden, was hij allang weg gegaan.