Waarom doorgaan?
 

Even wat informatie vooraf: ik ben 18, heb vorig jaar het vwo afgerond en ben tegen mijn zin in aan een studie begonnen, en ben er ook weer snel mee gestopt. Heb nog even gewerkt, maar ben naar een paar weken ontslagen en daarbij hield ik het toch niet vol. Ik gebruik anti-depressiva. Ik heb ook last van zware angstklachten.

Ik ben zwaar depressief en weet dat dit soort gedachtes (zie topictitel) erbij horen, maar toch, waarom zouden we überhaupt iets doen eigenlijk? Ik voel me zoals ik me nu voel; alles voelt nutteloos en het liefst doe ik helemaal niks meer. Het advies van veel mensen is dat je gewoon door moet gaan, dat dit onderdeel van de 'ziekte' is en dat je dat gevoel kan veranderen. Maar waarom zou ik? Alles is nutteloos, dus waarom? Mensen laten je denken dat je in een soort onnatuurlijke staat van zijn verkeerd als je depressief bent, maar volgens mij is het gewoon het ervaren van de harde realiteit. Het hoeft van mij allemaal niet meer, ik ga alleen nog maar door (voor zover je het doorgaan kan noemen) omdat het van anderen moet en omdat er niks anders op zit.. Ik denk heel vaak na om er een eind aan te maken, maar ik durf het toch niet. Dus wat moet ik doen? Waar moet ik sowieso mijn dagen nu mee vullen? Ik vind niks de moeite waard maar verveel me tegelijkertijd kapot, ik word er gek van. Waarschijnlijk zullen veel mensen zeggen dat ik weer een baantje moet zoeken en later mijn studie moet proberen op te pakken, maar daar heb ik de motivatie niet voor. Ik heb verder niks wat ik leuk vind en wat me positieve energie oplevert, hoe kan ik dan überhaupt energie in iets steken?

Nou, dat was het wel zo'n beetje denk ik.

Je moet gaan praten met een psycholoog in plaats van die kutpillen slikken.
pillen kan je erbij nemen, maar aan praten heb je toch echt meer

Zoek een psycholoog. Die kan je echt helpen. En waarom doorgaan? Als je eenmaal 'genezen' bent, kun je je leven weer opbouwen en uiteindelijk ook gelukkig worden met een goed inkomen.

Oh, dat ben ik met mijn chaotische hoofd vergeten te melden, ik heb al verschillende gesprekken gehad met verschillende psychologen en zelfs een psychiater. Helpt wel een beetje, maar (nog) niet genoeg. Ik vraag van de mensen hier ook graag advies. En ja, Sebastiaan, maar ik vind het gewoon niet meer de moeite waard. Een leven opbouwen en gelukkig worden klinkt eigenlijk helemaal niet interessant meer voor me. Waarom zoveel moeite erin steken als ik ook gewoon dood kan zijn? Mensen zetten het vaak als een feit neer dat het leven 'leuk' of zelfs 'geweldig' is en dat zelfmoord nooit een uitweg is, maar dat is allemaal maar subjectief en in feite vind ik de pijn die je naasten aandoet de enige goede reden waarom zelfmoord verwerpelijk zou zijn.

Je zegt dat je een aantal gesprekken hebt gehad en dat wel een beetje heeft geholpen. Dat zou dus betekenen dat als je meer gesprekken zou hebben het ook meer zou gaan helpen tegen je depressie.

Maar je vraagt ons om advies terwijl je eigenlijk al zegt dat je niets meer de moeite waard vindt, waarom zouden wij dan moeite in jou steken om advies te geven?

nvve ;)

Dan kunnen wij er ook niks aan doen.

waarom stoppen?

Omdat het per saldo niet leuk is en het niet duidelijk is waarom ermee door te gaan. ;) Als jij X doet wat a) je slecht doet voelen en b) niet per se nodig is, dan denk je toch ook 'waarom stop ik er niet mee'? In dit geval is alleen de uitschrijfmethode wat pijnlijker.

Levensbeschouwelijk en alles zie ik de zin van het leven ook niet zo in. Je leeft omdat het nu eenmaal zo is en daar is verder, naar mijn idee, geen God of diepere gedachte mee gemoeid. Ik snap echter ook wel waarom mensen zeggen dat je ermee door moet gaan, als ik vrolijk ben, vind ik leven ook wel de moeite waard, dat doe je er even bij, er zijn dingen te doen, mensen te ontmoeten en je maakt mensen zo diep kapot door ermee op te houden (en waarom? want dingen te doen en dat is allemaal leuk genoeg). Dán zijn dingen te overwinnen, dán worden mensen verdrietig als je zelfmoord pleegt - en dat is óók realistisch. Naar mijn idee net zo realistisch als dat het leven geen nut heeft, behalve dat als ik blij ben voor mij meetelt dat het leven te leven is en dat je dat ook gewoon doet, en dat ik andersom het lastiger vind te geloven dat het het (proberen te) overwinnen waard is.

Want als ik niet zo lekker in mijn vel zit, dan slaat de balans wel door naar dat het geen zin heeft, sowieso ga je uiteindelijk tóch dood en jij bent niet de Jezus die deze generatie moet redden, dus wat dat betreft zal het ook wel allemaal meevallen voor de rest als jij er ineens niet meer bent.

Maar ook dán geldt nog dat het andere mensen enorm lang, enorm veel verdriet zal doen als je ermee kapt. Ook dán geldt dat je mensen achterlaat die verdrietig en wanhopig zijn. En ook dán geldt nog steeds dat wat je nú voelt, niet is wat je over een jaar voelt - tenzij je puur toevallig dan net zo'n dag hebt. Het kan dat het over een jaar wél te leven is, en dat weten de mensen die zich niet zo depressief voelen als jij je nu voelt. Is het de moeite waard? Voor jou nu niet, nee. Maar misschien voor de toekomst wel, voor de rest wel, dus het minste wat je kúnt doen is nog even heel hard proberen. Ga naar een psycholoog, ga dingen dóen, werk aan waaraan je moet werken, geef het tijd, en misschien is het echt echt echt hopeloos, maar dat denk ik niet. Indien wel, kun je altijd nog dood, indien niet, heb je nog een leven voor je dat misschien zinloos is, maar wel leuk - en je hebt mensen niet zo'n verschrikkelijk verdriet gedaan.

Toch denk ik dat jouw dag er heel wat interessanter uitziet dan de gemiddelde koe of schaap in de wei die al net zo'n nutteloos leven hebben als wij (ja "wij", ik ga namelijk ook eens dood).
Het leven is geen feest, het is volgens Boeddha zelfs een lijdensweg. Maar nu je er toch bent, kun je er misschien toch nog even het beste van maken zolang het duurt. Graas lekker van het gras, luier lekker in de zon en sjok af en toe eens naar de boer om je te laten melken, zo erg is dat nou ook weer niet.
Naast gesprekken met een psychollog denk ik dat sport ook erg goed is voor je ziel, met name een dubbel- of teamsport, iets om naar uit te zien elke week.

Dat alles nutteloos vinden en geen licht zien aan het einde van de tunnel hoort helaas allemaal bij je depressie. Je kunt dus eigenlijk weinig anders doen dan proberen te vertrouwen op je dokter(s) en psychologen en familie en vrienden die zeggen dat het écht wel weer goed komt. Als jij het dan nu zelf even niet gelooft, laat hen het dan voor je geloven.
En je zegt dat het een beetje helpt, dus dat is dan toch al heel mooi? Als ik je zo hoor heb je niks te verliezen qua humeur, dus geef je behandelaars dan gewoon de kans om je vooruit te helpen.
En als vooruit gaan niet lukt (dus meer dingen doen) probeer dan in ieder geval niet verder achteruit te gaan. Dus niet hele dagen in bed blijven liggen als je er nu nog gewoon uit komt. Als dat alles is waar je nu de puf voor hebt (het niet achteruit gaan) dan is dat maar even zo. De rest komt echt vanzelf wel weer. Bespreek ook je gevoelens met de mensen om je heen en met je behandelaars, want wij kunnen hier op het internet niet zo veel voor je doen verder.

Zoek contact met lotgenoten, die inmiddels hun diepste perioden achter zich hebben liggen. De vraag hier stellen leidt tot een hoop lege clichés die je al duizend keer hebt gehoord. Net de juiste lotgenoot kan je opeens wél raken, tot je doordringen. Dit topic zal je alleen maar frustreren in hoe het vaak finaal de plank misslaat.

Nu weet ik het zeker, ik ben depressief, dinges111 weet precies te vermelden hoe ik me voel, zelfs de reden om het niet te doen (famillie/vrienden). Heb ook VWO gedaan 19 jaar oud.

Het enige wat eigenlijk verschilt in onze verhalen is het verleden: de psychologen, de anti depressiva.

Het enige wat hiertegen lijkt te werken voor mij is blowen maar tegelijkertijd heb ik het gevoel dat dit het erger maakt. Ik zit in een vicieuze cirkel.

Edit: Ben eigenlijk nog bezig met VWO

heb je een doel in je leven?

Ik heb verschillende doelen in het leven maar dat zijn allemaal doelen op zeer korte termijn, ook weet ik niet of ik die doelen stel omdat ik dat zelf wil of omdat ik aan de maatschappelijke norm wil voldoen of dat ik graag mijn ouders gelukkig wil maken.

je moet doelen stellen wat je wilt bereiken vriend.. wat JIJ wilt..

wat wil jij bereiken in je leven?

Ja dat is een hele goede vraag. Ik denk dat het enige wat ik wil is dat ik en mijn naasten gelukkig zijn. Maar waarom zou je hier je hele leven voor moeten proberen te werken. De dood brengt rust.

Het is niet dat ik suïcidaal ben of iets dergelijks. Ik vraag me dit gewoon steeds meer af, ga steeds somberder in het leven staan, we leven in een klote wereld, de mens is een klote wezen. Het zal waarschijnlijk ook niet meer zo heel lang duren voor deze wereld echt volledig kapot is.

Wat is het nut dan?

we leven idd in een klote wereld,, maar waarom alleen naar de duisternis kijken als er ook licht is?

en nut, probeer jezelf nuttig te maken.. als je vind dat de wereld zuigt, probeer er dan iets aan te doen.. je kunt niet alles oplossen, maar ergens moet je toch beginnen man..

ik ben boos op kanker, die ziekte heeft mijn opa kapotgemaakt, mijn oma, een nichtje van me, en de moeder van de vriend van me zusje.. ik kan die ziekte niet wegnemen uit de wereld, maar ik loop collectes voor de kankerbestrijding, en ik hoop dat ze op een dag een medicijn vinden tegen die ziekte..

en zo probeer ik eigenlijk met veel dingen mijn steentje bij te dragen en mezelf nuttig te maken..

probeer ook zoiets te zoeken vriend..

Welk licht?

heb iets toegevoegd aan vorige post..

het positieve bedoel ik daarmee..

Wat nou als je hoort dat kanker heel makkelijk te bestrijden is met iets wat veel te goedkoop is, zo goedkoop dat het niet op de markt word gebracht omdat er dan niks meer verdient word. Het medicijn waar je op hoopt en waar je eigenlijk voor collecteerd is er al maar de mens is te egoïstisch en gierig om dit op de markt te brengen.

Ik wil de wereld graag veranderen, ik ben er alleen van overtuigd dat het daar te laat voor is, de wereld is al onderweg naar de ondergang en dit zal niet heel lang meer duren. Ik neem het verder de mens ook niet kwalijk want zo is de mens gewoon.

Dat licht en die positieve dingen vallen gewoon in het niet naast de duisternis en negatieve gevoelens. Ook zit ik vaak in strijd met mezelf. Ik wil iets gaan doen initiatief nemen, tegelijkertijd wil ik het liefst in mijn bed blijven liggen. Het probleem is ik kan ook niet beslissen wat IK nou echt wil, en wat is datgene wat dat andere wil

dan zeg ik, pas die info maar.

en niet over die ene vrucht die aan de boom groeit wat een paar jaar terug op TOR stond, want dat was bullshit,, (ik denk dat je die namelijk bedoeld)

laat je kloten groeien en ga er gewoon voor man.. met blijven liggen los je niks op.. je moet jezelf echt uit die dip trekken man.. gewoon morgenvroeg zeggen fuck you, ik ga lekker doen waar ik echt zin in heb, wat ik echt wil..

dan ga je naar buiten of whateverr en doe je dat..

btw zoek ook een hobby buitenhuis,, ontmoet nieuwe mensen met zelfde intressens en shizzle, maar blijf niet in je nest liggen want dan voel je je alleen maar kutter en nuttelozer..

Mijn opa heeft het, als ik precies zou weten wat het was zou hij al lang genezen zijn.
Typ het in op google, zijn heel veel verschillende "manieren" om kanker tegen te gaan. Er word zelfs beweerd dat chemo de uitzaaiing van kanker stimuleert. Toch weet je nooit wat er precies wel en niet waar is omdat ze alles voor ons geheim proberen te houden.

E_Y_E, het was fijn om even met je te praten hierover, niet dat het een heel leuk onderwerp is maar het is fijn om er met iemand over te kunnen praten.
Ik heb morgen om 9 uur weer een herkansing dus ik ga maar is een poging wagen in slaap te komen.

je helpt jezelf niet door te denken dat de mens alleen maar slechte dingen wilt.. probeer beetje beter over de medemens te denken man, en geloof dat de mens elkaar wilt helpen.

voel je je goed - kijk je naar de goede dingen
voel je je slecht - kijk je naar de slechte dingen

beetje optimistisch blijven kerel, altijd.

geen probleem kerel,

succes morgen met je herkansing, en we spreken ons nog wel ;)

slaap lachend :D

@E_Y_E.

Waarom mensen leven? Omdat ze geboren worden
Waarom ze daar niet mee willen stoppen? Omdat ze willen doorgaan, ze willen iets bereiken. Je moet een doel voor ogen krijgen. Als je je doel bereikt hebt, was het niet hoog genoeg. Als je ergens je alles voor geeft, werpt het z'n vruchten af, en voel je je gewoon beter.
Het leven heeft geen doel, maar dat heb je zelf.
Mijn advies: probeer gewoon van alles, totdat je iets vind dat je te gek vind. Je hebt tegenwoordig overal wel een opleiding voor, misschien kan je daarin dan verder gaan. Laat het leven je niet verslaan oke?

Ik wel, zowel dromen als doelen.

Ik vind als doelen en/pf dromen ontbreken in je leven, je niks hebt om voor te elven, en het snel de negatieve kant op gaat.

Ik zit in exact hetzelfde schuitje. Als je wilt praten kun je me een berichtje sturen.

Ik denk dat iedereen wel een moment in zijn/haar leven tegenkomt dat diegene dit doormaakt.
De ene heeft er gewoon wat meer tijd voor nodig dan de ander.

Dat is nou echt de grootste kutreactie die je kan geven. TS zit zwaar in de shit, bagatellisatie helpt hem echt geen fuck vooruit. Zo noem je hem indirect een aansteller, wat alles voor hem nog maar erger maakt. Jezus.

Het leven is helemaal niet zo nutteloos, ik heb ook nog steeds last van een depressie.. Ik zit nu op een goede weg omhoog. Want weet je ik kwam erachter dat als je depressief bent dat je jezelf opsluit in een ini mini wereld waar idd alles nutteloos is. Zorg dat je je wereld een beetje vergroot. Begin bijvoorbeeld met 10 minuutjes hardlopen.(een beetje dwang kan geen kwaad) Of ga bij een sportclub, muziekles of een andere vereniging. Ik had namelijk zodra ik bezig was met iets dat ik leuk vond dacht ik helemaal niet meer aan zelfmoord.
Ik hoop dat je er iets aanhebt iedereen is het waard om te leven.. Dus ook jij.

Dit dus, zodra je jezelf nuttig maakt, ga je je ook nuttig voelen. Er is maar 1 manier om uit een depressie te komen, en dat is door niet bezig te zijn met de depressie, maar bezig te gaan zijn met jezelf. Hoe vul ik mijn dagen in, welke dingen vind ik leuk, hoe kan ik mezelf vermaken. En vanuit daar moet je dan verder kijken.

Enkel door te denken en niks te doen, zul je vrijwel altijd op een negatief iets uitkomen. Waardoor je zelf uiteindelijk negatieve gedachten krijgt.

Zo bedoelde ik het helemaal niet. Ik bedoel dat iedereen anders is en andere manieren heeft om met dingen om te gaan. Als ik iemand een aansteller vind zeg ik wel ' stel je niet aan man', en dat heb je mij niet horen zeggen, aangezien ik dat niet vind. En ik vind het zelf wel een gerustellende gedachte dat je niet de enige bent die iets van gelijke strekking doormaakt. Leg me dus alsjeblieft geen woorden in de mond

Ik snap nog steeds niet waarom je ooit kan denken om ergens een einde aan te maken,. En ja, hij heeft veel erge redenen. Maar waarom is een einde eraan maken dan een optie? Begin een nieuwe studie, doe iets waar je blij van wordt. Ermee stoppen is dan geen optie. Er staat altijd wel een deur voor je open. x

Maar zo voelt het niet altijd. Hij heeft een baggage, en dat voelt gewoon heel zwaar.
Gewoon een andere studie beginnen kan niet zomaar, als je je de hele dag klote voelt.
Je hebt dan ook niet echt dingen waar je blij van wordt, alles voelt zwaar en als een last.
Daar kan je heel moeilijk uitkomen, en je gaat nadenken over of het nou eigenlijk uberhaubt wel zin heeft om iets te doen.

Dinges111, ik heb je een privébericht gestuurd.