Wat moet ik doen?
 

Hai,
Ik zit met een probleem. Zelf was ik depressief enzo. Maar ik voel dat ik er langzaam weer in terugrol. Ik praat ook nog steeds met iemand maar daarvoor verberg ik mijn 'echte' gevoel, omdat ik diegene niet tot last wil zijn.
Nu heb ik vanmiddag met een vriendin van mij gesproken die blijkbaar in bijna dezelfde situatie zat. Alleen zij praat er wel gewoon over.
Ik begin me ondertussen steeds rotter te voelen en ik weet gewoon niet wat ik moet doen!
Heeft iemand raad?
Groetjes,
Chantal98

Nou, als diegene waar je vanmiddag mee gesproken hebt zo open is is het voor jou misschien ook een goed initiatief om dat ook tegenover haar te zijn. Als jij iemand bent die opluchting haalt uit het praten met anderen lijkt me dat een prima opstapje.

Maar ik wil gewoon eigenlijk niemand tot last zijn..
En persoonlijk vind ik het niet makkelijk om er over te praten omdat ik bang ben dat mensen dan over mij gaan praten.
Ik heb nu 1 persoon waar ik mee praat maar ik ben gewoon bang dat ik hem irriteer ofzo.

Als een vriendin met jou wil praten over zaken die haar bezig houden, is ze je dan tot last?
Laat mensen lekker over je praten joh. Wat maakt hun mening nou uit?

Verder lijkt het me logisch dat je zwaarwegende zaken bespreekt met iemand waarvan je weet dat ze het niet met anderen bespreken.
Wat voor persoon is dat? Gewoon een vriend? Dan weet jij het beter dan ik/ons of diegene zich wel of niet eraan irriteert.

Verder kan ik je ook adviseren om proberen zaken op te lossen zonder dat je daarover hoeft te praten met anderen. Het kan nooit kwaad, natuurlijk, maar doorgaans ben jij zelf degene die die problemen ook moet oplossen. Probeer niet afhankelijk van anderen te zijn om je geluk na te streven.

'Als een vriendin met jou wil praten over zaken die haar bezig houden, is ze je dan tot last?'
-Nee...

'Laat mensen lekker over je praten joh. Wat maakt hun mening nou uit?'
-Veel.. want ik ben nou niet echt zelfverzekerd..

Wat voor persoon is dat? Gewoon een vriend? Dan weet jij het beter dan ik/ons of diegene zich wel of niet eraan irriteert.'

-Mijn mentor.. maar ik ben bang dat ik me aan hem hecht terwijl hij waarschijnlijk toch ook weer uit mijn leven verdwijnt.

'Verder kan ik je ook adviseren om proberen zaken op te lossen zonder dat je daarover hoeft te praten met anderen. Het kan nooit kwaad, natuurlijk, maar doorgaans ben jij zelf degene die die problemen ook moet oplossen. Probeer niet afhankelijk van anderen te zijn om je geluk na te streven.'

-Dat probeer ik al 3 maand ik hou me telkens voor als ik me weer ongelukkig voel dat het vanzelf weer weggaat en dat ik over 5 jaar ook niet iemand heb die telkens naar mij luistert. Maar uiteindelijk hoopt alles zich op en breek ik op de meest lullige momenten.

Dus wat kunnen we daaruit concluderen? Juist, dat 'vrienden' zich niet storen aan verhalen van hun vrienden als ze echt ergens mee zitten.
Dat hoeft ook helemaal niet. Maar je moet je wel beseffen dat het werkelijk geen reet uitmaakt wat mensen met totaal geen kennis of ervaring van jouw problemen zeggen.
Iedereen verdwijnt op den duur uit je leven. Dat is geen reden om dan maar zaken voor ze achter te houden. Verder sluit dit wel een beetje aan op wat ik verderop zei: Probeer niet van anderen afhankelijk te zijn om gelukkig te worden. Uiteindelijk moet je het zelf doen. Laat mensen je vooral helpen, maar ga er niet vanuit dat zij degene zijn die je moeten verlossen.
Maar dat je breekt hoeft niets te maken te hebben met andere mensen toch? Of merk je dat je niet 'breekt' als je constant je verhaal kan doen tegen iemand?

En anders kan je altijd hier je verhaal houden.

Ik denk ook niet dat ze me verlossen want eigenlijk het enige wat ze doen is luisteren en ik heb het gevoel dat hij me begrijpt (meestal)
En laatst brak ik dus. Door een stom ding. En ik merk dat ik minder snel breek als ik mijn verhaal doe.
Want als ik erover praat met iemand word ik op de een of andere manier toch rustig in mijn hoofd.
En ik blijf dus constant het gevoel houden dat ik hem tot last ben..
Ik kan ook proberen een brief te schrijven aan hem maar dat vind ik nogal raar en dan ben ik bang dat hij het niet snapt..