Gedicht 'Gepest!'
 

Heeii lieve lezers,

Ik heb dit gedicht een jaar terug geschreven. Dat was toen ik net van de basisschool afkwam, en dus in de eerste zat. Nu gaat alles prima met me, alleen toen voelde ik me echt rot. Het einde niet te serieus nemen, maar dat kwam plotseling in me op toen ik dit aan het schrijven was.

Vrij zijn..
Op de basisschool werd je altijd al gepest door andere,
je ging naar de middelbare en dacht: "Zal dit ooit veranderen?".
Vroeger was je doodsbang voor morgen,
wat had zich achter de volgende dag verborgen?
Slaan en schoppen,
zouden ze ooit eens stoppen?
Op de middelbare ben ik nog steeds alleen,
maar gelukkig nog geen probleem.
Zou dit anders worden?
Of.. blijft er deze keer wel orde?
Ik denk vaak dat het mijn schuld is,
maar mijn familie zegt dat ik me vergis.

Soms ga je denken..
Dood zijn,
doet dat pijn?
Zij blij,
en ik vrij.
Dood zijn..

Dat was 'm, ik ben benieuwd wat jullie ervan vinden!

Vriendelijke groetjes,
Merel.

Ja hoor, ik heb 'm bij het verkeerde topic gezet. Kan iemand hem verplaatsen naar Dansen op Papier? Bedankt!

Ik zal 'm even verplaatsen! :)

En een uitgebreidere reactie!


Wat ik ervan vind? Ik vind het wel een eersteklasgedichtje. Het onderwerp is typisch, de rijm is typerend, het is vooral nog een opeenvolging van rijmende zinnen. Dat is wat zo'n beetje iedereen op die leeftijd doet, en vaak alle jaren erna, en vaak zat ook nog gewoon tot ze 80 zijn. :P Het is niet slecht, het is ook niet echt heel goed.

Er is niets mis met die manier van dichten - niet als je gewoon je gevoelens van je af wilt schrijven. Dan werkt het prima, denk ik, net zoals dagboeken werken en enorm lange e-mails naar mailvriendinnetjes. (y)

Als je het allemaal (daarnaast?) ook nog wilt schrijven met als doel om iets neer te zetten wat mooi is, wat origineel is, wat raakt, kun je het het beste iets anders aanpakken. Dan wil je iets neerzetten wat andere mensen voor zich zien, zoals het nog niet is beschreven, met zinnen die mensen niet al 100 keer hebben gehoord of gelezen - want het maakt altijd meer indruk als iets nieuw is.

Om dát te bereiken, kom je er niet met vrij standaard zinnen, maar moet je meer zoeken naar wat goed klinkt, goed in het oor ligt. Dan is het vaak onhandig om woorden te kiezen omdat ze rijmen, dan ben je meer bezig met hardop voorlezen en bedenken of het goed klinkt, met dingen herformuleren en herformuleren en schrappen en aanpassen en weggooien - heel veel weggooien en herschrijven - tot je díe zin hebt die het juist beschrijft én bij de rest past. Dat duurt een stuk langer en is een stuk intensiever en als je gewoon je gevoelens wilt neerpennen niet zo nodig, maar het kan wel. Ik weet niet of je dat wilt?

Bedankt voor het advies! Dit is eigenlijk het eerste gedicht wat ik serieus gemaakt heb, en tot nu toe ook het laatste. Ik zou er wel meer willen maken, want ik vind het dichten opzich erg leuk, maar inderdaad.. Ik ga voor de standaard manier. Maar zoals jij zegt lijkt me erg moeilijk, en het zal heel veel tijd kosten, maar wel mooi.

Ik zal over een tijdje wel weer een gedicht plaatsen, en daarin zal ik proberen je tips te verwerken.

Bedankt!