Ik moet met iemand praten
 

Hoi allemaal
Ik voel me al een hele tijd niet goed (daarmee bedoel ik psychische problemen) het ene probleem brengt weer een ander met zich mee en als ik de ene niet op los kom ik ook nooit van het andere probleem af. Dit is niet waar ik het nu over wil hebben. Ik voel me ook niet echt geliefd. Tuurlijk mijn familie houd van mij, maar dat is puur natuurlijk. Buiten mijn familie om heb ik niemand die echt om mij geeft en al helemaal niemand met wie ik over mijn gevoelens en problemen kan praten. Ik denk dat als ik iemand heb om mijn problemen bij kwijt te kunnen ik me in ieder geval minder eenzaam voel en dat ik in ieder geval opluchting heb en niet alles opgekropt blijft zitten.
Ik zoek niet iemand bij wie ik uit kan huilen of iemand die al mijn problemen oplost ofso maar gewoon een luisterend oor.
Btw ik ben een jongen van 17

Je kan met mij praten, ik ben wel een jaar jonger maar al mijn vrienden hebben wel problemen en ze zeggen vaak dat ik een fijn luisterend oor biedt....

Je kan altijd naar je huisarts toe en die kan je eventueel doorverwijzen. Als je het wat losser wil, kan je misschien kijken of er een vertrouwenspersoon is op school, je mentor of een docent waar je goed mee op kan schieten?

Ik ben heel erg verlegen en heb het al moeilijk als ik tegen iemand moet praten over het weer. Praten over mijn problemen is dan nog eens tien keer erger

Toch is het heel goed om juist wel te praten over de dingen waar je mee zit. Je zult even een flinke drempel over moeten, maar dat is het wel waard! Alleen met je problemen blijven rondlopen is ook een goede optie.

*Geen ;)

Dat weet ik zelf ook maar het is net als tegen een roker zeggen dat hij moet stoppen. Hij weet dat het slecht is maar het lukt niet te stoppen. Ik heb al zo vaak geprobeerd het te zeggen en heb al zo vaak gedacht nu is het genoeg ik ga het gewoon zeggen maar ik heb het nog steeds nooit gedaan. Het is gewoon dat mijn leven nooit meer hetzelfde zal zijn. Mensen zullen mij zien als dat psiechise wrak en ze zullen me zielig vinden maar dat wil ik allemaal niet. Ik wil dat mijn problemen opgelost worden zonder dat iemand zijn gedachten over mij veranderen maar dat is onmogelijk.

Ik had precies hetzelfde met jou. Durfde niemand iets te vertellen. Ik heb uiteindelijk gemaild met een zorgcoach op school en toen wist elke leraar het. Eerst vond ik het heel vervelend maar het is daarna echt fijn. Ik raad je aan hetzelfde te doen en toch een mail (misschien mailconversatie?) te sturen. Het helpt echt!

Ik heb wel een vertrouwings persoon op school maar wat kan die nou voor mij betekenen die stuurt me vast alleen maar door naar een pshicholoog en verteld het dan aan mijn ouders

Vetrouwenspersonen doen alleen dingen die jij toestaat, ze helpen je, ze maken je niet nog verder kapot...

Ja, dat gebeurde met mij ook, maar het verandert wel de manier waarop je ouders met je omgaan. Maar als je dat niet wil dan kan je dat aangeven. Je kan gewoon normaal met ze praten en ze mogen niemand erbij halen zonder jou toestemming.

??? Typo neem ik aan.

Jup. TS had me al gelukkig wel goed begrepen en gecorrigeerd ;)

Ik wilde inderdaad zeggen dat het geen optie is om alleen met je problemen rond te blijven lopen.

Een vertrouwenspersoon zal sowieso naar je luisteren. Niet alles is altijd op te lossen, maar hij kan, als jij die hulp wil, je wel proberen een beetje te helpen, en het praten lucht sowieso op.
Het drempel gevoel (door spanning, onzekerheid) herken ik ook best wel. Ik had het eerst ook, maar uiteindelijk lucht het wel op. En inderdaad, sommige mensen gaan anders naar je kijken als je ze je problemen verteld, maar als je het alleen aan je vertrouwenspersoon verteld valt dat reuze mee. Hij heeft tijdens zijn opleiding geleerd hoe hij hier mee om moet gaan en gaat je vast niet raar aankijken.

Goedemiddag jongen van 17
ik ben een vouw van 50 jaar met veel levenservaring ik ben mijn hele leven al een
luisterend oor voor iedereen dus waarom ook niet voor jou als ik jou hiermee kan helpen ik ben ook iemand die er niet mee te koop loopt dus doorverteld ik hoor van je.

Dit topic is inmiddels ruim 2 jaar oud, de jongen van 17 is inmiddels 19 en heeft zijn account op dit forum verwijderd. Niet echt zinvol om dan nog te reageren.

Dit is wel een late bericht maar wil wel zeggen ik had ook op school een vertrouwenspersoon tja dat dacht ik maar die wist niet hoe snel hij naar mijn ouders
toe moest om te praten :bob:

Oke dat is nou jammer.

Misschien is er het één en ander veranderd sinds de tijd dat u op school zat ;) Bij mij op school deden vertrouwenspersonen altijd heel keurig hun werk en gingen ze nooit zonder goedkeuring van de leerling in gesprek met de ouders over de dingen die hem of haar waren verteld door de leerling.