poëzie immortelle
 

Beste mensen

Hier een gedichtje dat ik een heel eind geleden al heb geschreven, maar ik had er graag eens wat meningen van anderen over gehoord. Ik weet eigenlijk zelf niet helemaal wat ik met het gedicht bedoel, maar ik zie er een klein beetje een beschrijving van mezelf in.


ik weet dat jij het weet

je weet niet altijd wat je zegt en ik weet het, je bent gek
maar ik denk dat ik je idee versta en ik denk dat je gelijk hebt
terwijl je te veel denkt, denk je niets te kunnen weten
en de dingen die je wel nog weet, die ben je het liefst vergeten

zonder te slapen droom je door en je denkt dat het geen kwaad kan
zonder te ontwaken leef je door en je denkt dat je het aankan
ik weet niet wat je doen wilt, maar je lijkt wel te ontvluchten
en al wat ze je wijsmaken zijn geen leugens maar geruchten

Je moet pakken wat je pakken kunt, en dat is niets in jouw geval
Je zegt “de boom staat op de bergen en het paard staat in de stal”
wat het zeggen wil, dat weet ik niet en waarschijnlijk zal ik het nooit weten
maar ik versta wat je er mee bedoelt en dat zal ik nooit vergeten

waarom niemand naar je luistert en geen mens het met je eens is
daar leg jij je simpelweg bij neer, want het is zoals het altijd al geweest is
maar ik hoop dat je weet dat ik in jou geloof en dat zal nooit veranderen
want ik weet dat je het waard bent en ik ben net als jou
niet als alle anderen


Als je wil, laat gerust weten wat je er van vindt.