Heb ik net een paniekaanval gehad?
 

- Ik was in de keuken.
- Opeens kreeg ik een lichte stekende pijn bij het gedeelte onder mijn linker borst, dus het rib gedeelte daaronder.
- Kreeg het benauwd/moeilijk ademhalen en een beetje warm, tijdens ademhalen pijn rib gedeelte (eigenlijk achter de ribben).
- Ik ging in woonkamer zitten waarna het erger werd.
- Het werd beter na een minuut en het ging toen weg, maar er was wel lichte tot een 7 van de 10 pijn voordat het ophield.

Wat was er aan de hand? Een paar minuten voor het voorval had ik mijn rechtervoet bezeerd.

??

het essentiele voor een paniekaanval is dat je ook daadwerkelijk bang bent (als in bang dat je op dat moment doodgaat bang)

Ik dacht dat er iets heel ergs aan de hand was toen het begon, ik merkte het gewoon. Ik maak meestal van muggen olifanten, dus misschien heb je gelijk.

Maar ik weet niet waar de pijn/moeilijk ademhalen vandaan kwam. Ik was daarvoor niet bang o.i.d., maar toen de pijn kwam wel dus (na het benauwd krijgen).

Edit:

Ik vertelde mezelf dat het niets was en over zou gaan voordat het echt overging.

Ja weet je. Als het kort duurt en vanzelf is overgegaan dan maakt het toch niks uit wat het was? Want het is er niet meer. Als je van jezelf weet dat je snel olifanten ziet dan heeft het weinig zin om alles eindeloos te willen analyseren: je gaat toch vanzelf wel van het meest indrukwekkende uit. Dus geef je brein iets leuks te doen deze zaterdagavond!

http://positivemed.com/wp-content/up...g-bear-hug.jpg

:D

(y)

Dankje Pluis!

Nee, dat was geen paniek aanval. Paniek aanvallen zijn te herkennen doordat het lichaam een vlucht reactie wil starten, al weet je niet waar heen. Ook het gevoel benauwdheid dat daarbij hoort lijkt bij jou te ontbreken. Bij een paniek aanval heb je ook het idee in zeer korte tijd dood te gaan. Je werkelijkheid deukt letterlijk in, je krijgt tunnelvisie en focus wordt gelegd op ademhaling.

Afhankelijk van de persoon kunnen ook dingen als spierpijn (na de aanval), huilen (tijdens en na I guess), temperatuurswisselingen of zowel warm als koud tegelijk, misselijkheid, diarree en enkele nadere symptomen voordoen. Vooral het eerste deel lijkt bij jou te ontbreken though.

Denk dat het wellicht getriggerd door iets dat niet in te schatten is (butterfly effect), sometimes shit just happens.

edit; paniek aanvallen komen in redelijk hoog tempo aanzetten, het uit ebben duurt wat langer. Afhankelijk van de persoon kan een aanval van circa 10 minuten tot meer dan een half uur duren. Mijn ervaring zijn ze eerder 10 minuten dan een half uur (thank god).

Ik kan me eigenlijk wel vinden in het eerste stukje van wat je zegt.

En ja, shit just happens.

Ye, zou kunnen. Maar dan staat het waarschijnlijk los van je teen stoten. De paniekaanvallen die ik heb gehad kwamen op moment waarop je het juist niet verwacht. Bijvoorbeeld gewoon thuis in m'n luie stoel met zak chips lekker big bang theory kijken. Ook wel eens in een paniek aanval wakker geworden. Keer eentje gekregen toen ik in bad lag.

Kwam er achter dat ze niet gevaarlijk zijn (ze voelen alleen zo), dat remt ze wel. Heb ze ook al tijden niet meer gehad.

Ik denk eigenlijk niet dat het feit dat je je rechtervoet bezeerd had iets te maken heeft met dit voorval. Je zou misschien even een tussenribspiertje verrekt hebben, en dat je door de pijn en de moeite bij het ademhalen als gevolg daarvan even lichtelijk in paniek raakte.

Je hebt last van het pussy-syndroom. Komt voornamelijk voor bij mannen met te weinig te masculinity.

:rolleyes: oh wat zijn we grappig. Reageer serieus of reageer niet.

Heb ik ook af en toe. Kan komen door bepaalde houding. (voorover gezeten of gestaan om je zere voet te bekijken? ) dan komt er bij je ribben iets in de verdrukking. Dan kan je niet diep inademen anders doet het zeer. Rechtop gaan zitten of staan, schouders naar achteren en proberen voorzichtig helemaal in de ademen. Als dat gelukt is dan lijkt alles weer normaal te werken. Bij mij dan.

Gisteren was de raam van mijn kamer dicht en was het warm aan het worden in mijn kamer. Ik had mijn shirt in mijn broek gedaan (niet bewust). Ik had het naar mijn gevoel niet benauwd. Alleen kreeg ik spontaan pijn/drukkend gevoel bij mijn linker borst. Een gedeelte boven mijn borst en deels iets eronder, zeg 6-10 cm onder mijn linker tepel en zeker 10cm boven mijn tepel ook pijn. Ik probeerde mezelf te kalmeren en dat lukte ook goed, diep ademhalen e.d. Alleen pijn bleef, dus toen ging ik naar buiten (was in de nacht) en toen ging het over na 5 minuten.

Ik ga morgen toch even de huisarts bellen.........Ik heb in de maand mei de hele maand alleen maar vettig eten gegeten (en junkfood), iedere dag dus chocola enzo. Ik was in circa 2012 ongeveer 25kg afgevallen, veel sport en een goed dieet, bmi van boven de 25 naar 23. Nu doe ik dat weer, goed eten en sporten, maar ik ben bang dat die maand inactief zijn en slecht eten wat aan mijn hart gedaan heeft.....Zeker 2kg aangekomen denk ik.

Houding is zeker belangrijk. Ik snap ook wat je bedoelt, maar het is moeilijk te onderscheiden, spierpijn en of het je organen zijn, tenminste, zo voel ik het.

Een paar kilo meer of minder wegen doet heus niet gelijk wat met je hart. Aderverkalking is een proces van jaren en je bent op je 21e veel en veel te jong voor een hartinfarct. Zeker als je nu geen overgewicht hebt en niet rookt, is de kans dat je nu al zoveel aderverkalking hebt dat je risico loopt op een infarct klein. Je kan hoogstens een ritmestoornis hebben op jouw leeftijd, maar die doen geen pijn, die geven een versnelde en/of onregelmatige hartslag.

Het is helemaal niet raar om hiermee naar de huisarts te gaan, maar een beetje relativeren kan ook geen kwaad.

Dat de klachten begonnen terwijl je stil zat, en over gingen toen je buiten ging rondlopen, is ook eerder een teken dat het niet je hart is. Maar wat Pluis al zei, als je je zorgen maakt is het best een goed idee om komende week eens naar de huisarts te gaan. Het helpt waarschijnlijk wel voor je gemoedsrust als het eens goed onderzocht is.

Ja, maar ik probeer altijd een huisarts bezoek te vermijden omdat ik altijd denk dat mijn huisarts denkt dat ik me aanstel........

Ik heb toch maar niet gebeld en wacht het wel af.

Ik had het vroeger heel vaak. Dan deed het zo pijn dat ik zelfs heel langzaam ademde om zo min mogelijk te bewegen. Het ging altijd vanzelf over. Nu ik er over nadenk heb ik het al jaren niet meer gehad. Ik ben er ook nooit voor naar de huisarts geweest.

Nou en? wat als je huisarts dat denkt? Je huisarts heeft juist als baan om te oordelen tussen of iets echt wat is of dat het niks is. En ja in veel gevallen is het niks, maar aangezien jij geen dokter bent en hij wel hoef je je echt niet te schamen als je je zorgen maakt.
Ik heb persoonlijk ook liever dat een patiënt een keer te vaak aan de bel trekt dan een keer te weinig.