tweestrijd.
 

Hi :) Ik zit met een probleempje nou ja misschien ini mini probleempje.. Kijk ik klooi al een hele tijd aan met eten enz.. Wat ertoe heeft geleid dat ik wat ondergewicht heb. Het is best ziekelijk ik moet namelijk altijd al mijn kcal tellen. Dat moet dan uitkomen op ongeveer 600 of 300 of 150 of 0 per dag. Ik haat het zo! ik moet steeds liegen tegen iedereen.. Eigenlijk wil ik echt super graag dat het allemaal niet meer hoeft. Maar aan de andere kant wil ik echt geen grammetje aankomen. Dan vindt iedereen me zeker lelijk/gewoontjes/maatje M.. Wat moet ik nou doen? :'(

Ik denk niet dat er op dit forum ook maar 1 persoon is die jou kan helpen met je eetstoornis.. Moet je toch echt professionele hulp voor zoeken

Denk je dat je wat hebt aan adviezen hier? Nee jongen daar heb je professioneel hulp bij nodig wij kunne wel dingen gaan zeggen maar professionele hulp is beter

Naar de huisarts gaan want als je langdurig weinig tot niets eet ga je dood.

Als je echt ondergewicht hebt, mag je gerust een paar grammetjes (ja zelfs kilo) aankomen.

Het probleem is ik durf het aan niemand te vertellen omdat, ik dat super eng vind.. Want dadelijk moet ik aankomen ofz

Ha eva, hoe oud ben je? Je durft het in elk geval al online te zeggen. Omdat de reacties hier tot nu toe niet zo handig zijn, kun je je in elk geval misschie aanmelden op proud2bme.nl, daar snappen ze jou sowieso. En daar vind je denk ik ook wel steun om toch de stap te zetten het er in real life over te hebben. Je wil heel graag beter worden en het is wel nodig íemand erover te vertellen om je heen, om dat te bereiken. Kans is groot dat ze zich al lang zorgen maken. En je kunt zelfs alleen naar de dokter, als het moet.

Ja thanks goed idee om me daar eens aan te melden! btw ik ben 17 ;)

Inderdaad, probeer eerst met mensen online, die je dus niet in het echte leven kent en je dus ook niet kunnen dwingen om ineens heel veel te gaan eten e.d., er eens over te praten. als je je dan op je gemak voelt, weet je ook voor jezelf beter hou het nou eigenlijk zit en is de stap van jezelf naar de echte wereld wat versoepelt, met een online tussenstop.

ik zou zeggen: succes meid ;) het komt wel goed (y)

Het is al een hele grote stap dat je het zelf niet meer wil en online durft zetten. Er zijn inderdaad waarschijnlijk veel online hulpmogelijkheden of zo'n telefoonnummer als de zelfmoordlijn. De moeder vaneen vriend van mij is onlangs gestorven aan boulemie (ze had het al ongeveer 30 jaar) dus het is zeker belangrijk dat je hulp zoekt.

Je kunt inderdaad eerst online hulp zoeken en als je je meer zeker voelt kun je het vertellen en je laten opnemen of zo. Het is normaal dat je je er over schaamt, want er is natuurlijk altijd de angst dat de mensen je er over zullen veroordelen, maar toen mijn broer anderhalf jaar geleden zich heeft laten opnemen in de psychiatrie met een depressie waren de mensen niets dat begripvol over zijn probleem. Ik ben er quasi zeker van, wanneer je aan je familie en zo zal durven vertellen over je probleem en dat je wilt geholpen worden dat ze alles zullen willen doen om je te kunnen helpen. Zo'n problemen zijn gewoon te groot om alleen te moeten dragen.

Veel sterkte, hopelijk komt het goed.

Meer eten, minder aanstellen. Mager is lelijk en ongezond. Je bewijst er heus niets mee als je weinig eet.

:D(y)

(y)

calorie- of affectietekort?

Goed dat je het in elk geval ergens hebt durven zeggen, en aan jezelf durft toe te geven dat je een probleem hebt! Neem jezelf serieus, dat kan soms moeilijk zijn maar dat verdien je. Jij ondervindt last van je obsessie met calorieën en je gewichtsverlies, dus jij hebt inderdaad een probleem wat je moet oplossen. Dat moet je zelf doen maar dat hoef je niet alleen te doen.
De site die Lusi geeft is een heel goede plek om wat blogs te lezen, waarschijnlijk zul je er veel herkenning vinden. Er is ook een forum en een dagelijkse chat wanneer je behoefte hebt aan meer contact. Daar kunnen ze je misschien ook helpen de stap te zetten naar het zoeken van hulp. Sterkte ermee!