hoogbegaafd
 

hey,
ik heb laatst een test gedaan en ik blijk hoofdbegaafd te zijn.

maar ik merk iets raars op, mensen doen altijd zo raar over hoofdbegaafd zijn,

neem nou een tijdschrift voor vrouwen ( zo een als mijn moeder leest) ik zag laatst een artikel: hoogbegaafde kinderen, moeilijk voor ouders.

maar ik snap niet wrm er zo'n ophef over dat soort dingen wordt gemaakt.

je hebt ook van die evenementen waar je als ouder met je hoogbegaafde kind heen kunt om met andere ouders te praten enzo hoe het nou is om zo'n kind te hebben.
maar hoezo is dat\? je bent gwn normaal als ieder ander, geen haar beter of slechter tocht?

bij mij in de klas zit ook een kind die hoogbegaafd is, en die gaat vaak heel raar doen en dan word iedereen boos op hem omdat hij bv. zomaar allemaal kinderen gaat duwen enzo. en dan komt er weer zo'n gesprek met de mentor van; ja hij denkt anders en hij kan er niks aan doen enzo.
maar dat je toevallig een iets hoger IQ hebt betekent toch niet dat je zomaar zo raar hoeft te doen.

ik ben ook 'hoogbegaafd' (stom dat woord om het te zeggen) en ik doe toch niet zo raar?

nouja, dat is mijn punt zeg maar.

xxx
lana

Iedereen denkt anders. Wat voor jou onbegrijpelijk is, is voor hem begrijpelijk.

Maar mensen zomaar uit het niets duwen is inderdaad wel vreemd. Misschien ADHD o.i.d.

nee hij heeft geen ADHD, onze mentrix en hij hebben gezegd wat die heeft en dat is dat 'hoogbegaafd' dus.
maar mijn vraag is gwn waarom mensen daar altijd zo speciaal over doen?

Sommige mensen die hoogbegaafd zijn hebben er moeite mee om contact te leggen. Ze zijn dan wel heel slim, maar niet sociaal vaardig. Of ze lopen achter op emotioneel gebied. Dat hoeft niet zo te zijn, maar het kan wel samengaan met hoogbegaafdheid. Dat kan voor ouders, leerkrachten en vrienden best lastig zijn om op een goede manier mee om te gaan.

oke, ik snap dat dat kan maar ik vind het wel raar ik kan er gwn mee omgaan, ik vind contact zomaar uit het niets mk wel moeilijk, maar niet zo dat ik raar ga doen, sinds ik op toneelles zit ben ik opener dat is fijn, dus met mij is er dus niets gelukkig!

ps. wel heb ik meer fantasie dan anderen, mijn vriendinnen staan er vaak van voorsteld hoe ik zomaar uit het niets verhalen kan verzinne, in de pauze vragen ze vaak of ik een verhaal verzin! XD

*voorstelt

Als mensen een probleem hebben dan vinden ze het prettig om de schuld te zoeken buiten zichzelf. Die klasgenoot van je is geen spastische mongool die mensen duwt zonder reden, neen, hij is "hoogbegaafd"! En dan moet je er "respect" voor hebben en zo.

Hoi! Ik ben zelf hoogbegaafd en ik merk ook dat mensen heel vreemd reageren als je het noemt. Daarom zeg ik het vaak liever niet.
Ik duw geen mensen of zo, maar ik vind contact leggen wel heel erg moeilijk.
Sowieso sociaal omgaan met mensen vind ik lastig. Wat ik heb begrepen van mijn ouders vinden ze dat heel erg moeilijk. Ook begrijpen ze mij soms niet, omdat ik sneller ben met mijn gedachten. En ben ik vaak verveeld.
Mij lijkt dat jou klasgenoot niet goed met zichzelf over weg kan en het heel moeilijk vind om contact te leggen. Hij weet eigenlijk niet wat hij moet doen en kan dan soms letterlijk doorslaan.
Zelf vind ik het ook heel erg frustrerend. Maar meestal stampvoet ik dan xD

Iedereen reageert anders. Als jij hoogbegaafd bent en iemand anders ook, dan hoeft dat niet te betekenen dat die ander en jij op dezelfde manier zullen en kunnen reageren. Mensen die geen extra etiketje hebben, reageren ook allemaal verschillend.

Verder zie ik dat ouders tegenwoordig (vroeger was dat wat minder, heb ik het idee) graag een verklaring hebben voor het gedrag van hun kind. Ik weet niet of dat voortkomt uit een drang om te bewijzen dat hun opvoeding niet gefaald heeft of gewoon omdat ze gemoedsrust willen, maar ik heb het vaak genoeg zien gebeuren met mijn eigen moeder (niet dat haar opvoeding gefaald heeft, het is meer op het gebied van wat zij als probleem zag). Nu nog geeft ze me tijdschriften met interviews met hoogsensitieve, hoogbegaafde, autistische, whatever personen 'omdat ze mij daarin herkent'. Ja, fijn ma. Ik ervaar zelf geen probleem (meer), dus ik heb er allemaal geen behoefte aan. Als je geen label wil of daarop aangekeken worden, dan moet je er niet mee gaan schermen of je er achter verschuilen.

oke, ik snap t wrm hij zo raar doet.

except ik heb datzelfde als jou als je zegt dat je het bent dan krijg je meteen een stempel opgedrukt. dus daarom zeg ik het meestal niet,

bedankt voor al jullie antwoorden!!!

xxx

Ik geloof er geen reet van.

Ach, tegenwoordig ben je al "hoogbegaafd" als je je veters kan strikken.

Je mentor moet vooral gaan leren dat ieder kind zich aan dezelfde regels moet houden en dat het labeltje hoogbegaafd geen excuus is om je te gaan misdragen. Ik vind het ook jammer dat er tegenwoordig zo snel labeltjes worden geplakt op kinderen. Er zijn tegenwoordig ook hele scholen voor hoogbegaafde kinderen, tja. Wat Elin3 zegt over dat ze sociaal vaak niet zo vaardig zijn dat herken ik wel in de mensen die dat labeltje opgeplakt hebben gekregen ja.

Hoogbegaafdheid is volgens mij geen officieel psychologisch geaccepteerde diagnose, net als hooggevoelig. Hoogbegaafdheid wordt vaak als asperger gediagnostiseerd (vandaar de misvatting dat hoogbegaafden sociaal niet vaardig zouden zijn) en hooggevoeligheid als een schizotypische persoonlijkheidsstoornis. Ga je nog verder weg van de psychologen dan kom je uit bij indigo-kinderen en sterrenkinderen en dergelijke. Labels, labels, labels. Wel goed dat je reflecteert op jezelf. Dat maakt je sowieso al best bijzonder op jouw leeftijd. Goed dat je er zelf geen ophef over maakt. Want dat komt bepaald niet hoogbegaafd over als je dat doet.

Jullie mentrix heeft het fout. Laat dat ff gezegd zijn, ik ben namelijk ook hoogbegaafd, en ik vertoonde dit gedrag ook, dat komt door mijn autisme, nou ben ik de laatste 4 jaar flink gegroeid, sociaal emotioneel, en gedragsmatig, ik gok dat je klasgenoot autisme heeft .
Autisme is geen ziekte, een ziekte geneest, met autisme leer je omgaan!

Ik ken dut ergens van xD

Asperger heb ik idd, vorm van autisme die vaak samengaat met hoogbegaafdheid, voor de rest voel ik me niet gelabeld, niet als hoogbegaafde, en ook niet als autist, het irritante aan hoogbegaafdheid waardoor je moeilijk vrienden maakt is het niveau waarop je praat, op die manier moet je elk woordje uitleggen, maar mij had het echt niet uitgemaakt of ik vwo of basis deed, de belasting fuckt je toch -.-

? Aparte logica.

En wat is dan een ongeneeslijke ziekte? :confused:

;)

Ik hoor dit argument ook vaak en eerlijk gezegd ligt het compleet aan je definitie van ziekte, of het een ziekte is of niet. Het is in ieder geval een afwijking. Een afwijking is niet per se slecht, het is gewoon anders.

Ik ken twee mensen met Asperger en één heeft inderdaad vergelijkbare buien als door de TS aangaf en de andere is gewoon een degelijke jongen waar ik goed bevriend mee ben en die erg sociaal is.
Maar hoogbegaafdheid is geen reden voor het gedrag dat de TS beschreef. Wel kan het bij mensen met die hoogbegaafd zijn vaker voorkomen (Ik weet dit niet, kan best wel eens kloppen). Maar volgens mij trekt de mentrix een beetje scheve causale verbanden.

Edit: Wat ook mogelijk is, is dat de klasgenoot niet wil dat zijn klasgenoten weten dat hij autisme heeft. Het klinkt namelijk erg autistisch.
Autisme heeft een voor veel mensen helaas een negatieve betekenis en hoogbegaafdheid niet/minder.

Laten we het niet over autisme en/of dat wel of niet een ziekte is gaan hebben. Dit topic gaat over hoogbegaafdheid.

"Hoogbegaafdheid" is net zon vervelend stigma als neger, homofiel, melaatse en weetiknietwat.
Je hebt er niets aan en je kan er niets mee.
Je bent echt niet slimmer omdat je je toevallig, op het moment van testen, goed kon concentreren. Dus doe maar gewoon normaal, en vergeet die onzin.

Hahahaha. 100% scoort bij toeval hoger?

Je hebt echt geen aids omdat je toevallig, op het moment van testen, aids had :nono:

Dit nomineert zich toch wel voor minst doordachte post 2013 vrees ik.