Uit de kast kome
 

Ik denk dat ik gay ben maar hoe kan ik dit het beste tegen mijn famili vertellen en tegen mijn crush?

Kijk, eindelijk een zinvol topic. Omdat uit de kast komen meer met liefde en relatie te maken heeft dan met seks, krijgt het een mooi plekje op liefde en relatie! Succes!

Nee, hoe bedoel je "hoe kan ik dit het beste tegen mijn famili vertellen en tegen mijn crush"? Op zich is het antwoord simpel, gewoon vertellen. Wat zijn de opties precies die je zelf ziet?

Het zijn om te beginnen twee totaal verschillende zaken.

Eerst je crush: is hij homo? Als in, weet je dit zeker? Of denk je dat hij homo is? Of heb je werkelijk geen idee en is het een grote gok? Als je zeker weet dat hij ook homo is, is het niet zo ingewikkeld allemaal, vraag of hij met je wilt afspreken. Ga wat met hem drinken of iets anders leuks doen en als het dan klikt, kun je op een geschikt moment hem zoenen. Over dit onderwerp zijn eigenlijk al honderden topics gemaakt, even zoeken (Y)
Maar als je niet weet of hij homo is, dan is het natuurlijk iets ingewikkelder. Ik zou het alsnog ongeveer hetzelfde aanpakken in de zin van zorgen dat je iets leuks samen doet. Probeer te kijken hoe hij op bepaalde dingen reageert, en als je je er veilig bij voelt, vertel je hem dat je homo bent. Afhankelijk van zijn reactie (misschien gooit hij er wel meteen uit "ik ook!") kun je vervolgens vragen hoe het bij hem zit.

Bij je familie: zeg tegen je ouders dat je iets met ze wilt bespreken. Zorg dat iedereen rustig zit en de tijd heeft en zo. En dan gewoon vertellen dat je denkt dat je homo bent. Kans is vrij groot dat ze al iets vermoeden en dat ze je zullen steunen. Al moeten ze er misschien in het begin aan wennen. Geef ze daar ook de tijd voor, zonder jezelf te verloochenen.

Ik weet niet of hij homo is dat is het probleem wat kan ik het beste doen stuur pm

Mondeling.

Ten eerste zou ik het gelijk tegen je familie vertellen.
Weet je het 100 procent zeker? zeg dat je het zeker weet
als je het niet zeker weet, moet je dat ook tegen je familie zeggen!
Ik zou beginnen tegen je ouders/verzorgers en dan tegen je eventuele broer(s) en/of zus(sen)
je kan met je ouders overleggen hoe je het aan de rest van de familie gaat vertellen.
Ik zou tegen je crush heerlijk zijn! dus gewoon het vertellen op een rustig moment, als hij hetzelfde voelt is dit super, maar als dit niet zo is zou ik even wat afstand nemen, zodat diegene het kan verwerken,

als je er echt zeker van bent kun je het beste met wie je het meeste een goeie band heb van je ouders rond de tafel gaan zitten, je kan natuurlijk eerst ook vragen, hoe ze er over denken je kan bijvoorbeeld zeggen hoe denken jullie er over en stel ik ben het, reageren ze positief dan kan je het hun vertellen, zo heeft iemand het ook gedaan die ik ken.

succes

Hoe je alles het beste kan vertellen is heel lastig..
Wat betreft je familie: Het hangt er heel erg van af hoe je band is en hoe je verwacht dat ze zullen reageren. Als je hele negatieve reacties verwacht, kun je misschien beter nog even wachten met het vertellen. Zeker als je zelf nog twijfelt. Als je denkt dat je familie het toch wel accepteren, of je nu hetero, bi of homo bent, dan kan het een hele opluchting zijn om er eens met iemand in de familie over te praten.

Overal waar ik het hierboven over familie heb, kun je ook het woord vrienden lezen. Daar geldt eigenlijk hetzelfde voor. Het makkelijkst is het om het als eerst iemand te vertellen waarvan je 99% zeker weet dat hij/zij het volledig accepteert en je verder zal steunen. Als je dan wel een keer een negatieve reactie krijgt, kun je daar tenminste over praten met de persoon die het al weet en accepteert. Misschien kan die persoon er zelfs bij zijn als je het ook aan anderen vertelt, als jij je daar prettig bij voelt.

Wat betreft die andere jongen: Als je niet weet of hij homo is, probeer dan in elk geval om alvast af en toe leuke dingen met hem te doen. Als dat dan een klein beetje klikt, kun je in een keer het onderwerp liefde en relaties in het gesprek gooien. Vragen of hij een vriendin heeft, of kort geleden eentje heeft gehad. Dan is de kans groot dat hij iets soortgelijk ook over jou gaat vragen. En dan kun je bijvoorbeeld zeggen dat je jongens leuker vind dan meiden. Of als hij zegt dat hij al lang geen vriendin heeft of er nooit één heeft gehad kun je vragen of hij dan misschien een vriendje heeft of heeft gehad.

Maar misschien is het niet eens nodig om hem te vragen of hij homo is, als je hem wat beter leert kennen door af en toe iets met hem af te spreken. Samen een keer uit, samen sporten, zwemmen, naar een leuke film (niet meteen een romantische film voorstellen ;) ). Gewoon dingen doen met hem die je ook met 'gewone' vrienden doet.
En ja, het is best lastig. Je moet over een paar hele grote drempels heen om te bereiken wat je wilt...

Als zou nu een vriend van mij vertellen dat hij homo is dan zou ik het waarderen dat hij eerlijk is, als hij zei dat hij verliefd op me is zou ik gewoon eerlijk zijn. De pubers van tegenwoordig haten homo´s. Ik zelf ben een puber maar ik ken het begrip respect tenminste. Dit klinkt erg droog maarja.

Goodluck, ik waardeer je.

Ik weet niet met wat voor pubers jij omgaat, maar homohaat zie ik bij mij in de klas niet.

Ik denk toch dat het het best is als je een paar dagen heel depressief en neerslachtig doet en dan wachten tot iemand iets vraagt en dan zeggen dat je homo bent en er erg mee zit, dan heb je de negativiteit al een stuk gedempt en vindt iedereen je zielig. Klaar is kees.

Passief spelen dus.

Ja want je bent heel zielig als je homo bent :confused:

Nee, maar mensen vinden je zielig omdat je er erg mee zou zitten.

Het lijkt mij niet verstandig om er een groter punt van te gaan maken om begrip op te wekken. Als je er zelf in gelooft dat homo-zijn normaal is zullen anderen sneller die gedachte overnemen. Maar wanneer je extreem zielig en onbegrepen doet zullen mensen ook niet oprecht jouw geaardheid accepteren, maar vooral proberen jou te kalmeren (en misschien zelfs proberen jou er vanaf te praten, omdat zij jouw "afwijkende" geaardheid zien als de oorzaak van de depressieve buien).

Ik denk dat je, als je het naar buiten brengt bij zowel familie als vrienden, niet een zielig verhaal moet opzetten van "ik ben homo, sorry dat ik zo ben," of whatever, maar juist vrij zelfverzekerd over moet komen - zoals bovenstaand. Meer zo een instelling van "dit ben ik, en ik ben nou eenmaal homo". En daar dwing je dan ook meer respect mee af.

Heb ik misschien een beeetje raar verwoord maar hoop dat je snapt wat ik bedoel.

Als je zielig en depressief gaat doen erover breng je naar buiten dat je het zelf al niet eens accepteert, hoe verwacht je dan dat anderen dat doen?

TS: vind je het zelf een probleem dat je homo bent? Want dan zou ik het, als de band met je ouders daar goed genoeg voor is, eerst aan mijn ouders vertellen en samen gaan werken aan je acceptatie. Daarna zou ik het dan aan mijn klasgenoten en vrienden vertellen. Niet alle pubers haten homo's, maar als je jezelf kwetsbaar opstelt (zoals Champs-Élysées voorstelt) loop je wel meer risico om ermee gepest te worden. Niet omdat je homo bent an sich, maar omdat je dan een makkelijk doelwit bent.
Als je het geen probleem vindt, maak er dan ook geen probleem van. Mijn zusje vertelde laatst dat twee van haar beste vriendinnen ineens lesbisch bleken te zijn. Dit hebben ze haar in een mailtje vertelt: ''Oh ja en ik heb nu een vriendin, want ik kwam er achter dat ik eigenlijk op meisjes val.''
Houd er wel rekening mee dat, ook al hebben je vrienden geen problemen met homo's, ze wél even hun beeld van jou bij zullen moeten stellen (tenzij je je overduidelijk nichterig gedraagt, dan hebben ze het waarschijnlijk al lang door). En misschien dat sommige van je mannelijke vrienden even bang zijn dat je iets meer dan vriendschap van ze wil. Laat zelf dan duidelijk merken dat voor jou de vriendschap niet veranderd is, maar geef ze ook de tijd om het even te verwerken (een paar dagen ofzo).