vaak zelfmoordgedachtes
 

Hey mensen,

ik heb de laatste tijd héél vaak zelfmoordgedachtes.:(
Ik wil hier vanaf, maar een therapeut wil ik niet, want ik wil niet dat mijn moeder dit weet. Waarom niet? Ik weet niet wat de consequenses ervan zijn...:confused:

Alvast bedankt(y)

PS: Let niet op mijn naam, wist niks anders.

De consequenties van wat? Van als je het haar vertelt? Dat ze je waarschijnlijk aan je oren via de huisarts naar een hulpverlener (psychiater oid) sleept! En terecht, daar moet je niet mee rond blijven lopen. Hoe oud ben je? En waarom denk je dat je die gedachtes hebt?

Superpizza :y

Zoals de meneer boven mij al zij, gewoon wel ermee naar je moeder.
Maar als je nou echt niet zo ver bent te krijgen kan je even proberen rond te snuffen op het interent naar sites die je hiermee kunnen helpen.


Voorbeeldje: http://www.zelfmoord.nl

Ik ben 13 jaar.
De consequenties van als ik het haar vertel.
Ik denk dat omdat ik dan vaak met een mes in me handen sta... dan begin ik te huilen en leg ik het terug. Daarna voel ik me alleen, niemand die iets om me geeft en dat niemand me mag.

(ik weet niet of dit helpt maar : Ik heb een vriend voor nu 8 jaar. Ik hielp hem altijd, maar nu ineens op de middelbare gaat hij zich anders gedragen gaat mij uitschelden en "blackmailen" .. Ik heb laatst wel gezegd dat we geen vrienden meer zijn.)

Als die vriend zich onaardig tegen jou gedraagt, dan is het inderdaad maar beter om niet meer met hem om te gaan.

Ik weet niet hoe de band met jou moeder is, maar als je het aan iemand vertelt zul je merken dat je er minder alleen in staat. De meeste moeders hebben echt het beste met hun kinderen voor, waarom ben je bang voor de gevolgen?

En verder, probeer leuke dingen te doen samen met vrienden/familie/klasgenoten. dan denk je er niet zo aan en zul je je misschien minder alleen voelen.

Je ma vind het denk ik prettiger dat je het verteld, dan dat ze er op een andere manier moet achter komen.

Allemaal super bedankt. En igfy mn band met mn moeder is wel goed. Ik ga leuke dingen doen.

Als je een goede band met je moeder hebt zou ik er toch eens met haar over praten en dan hoef je niet meteen te zeggen dat je vaak aan zelfmoord denkt. Het zal je al erg opluchten om je hart eens uit te storten.

Probeer met je moeder te praten en anders toch met een therapeut. Vaak zit je 'vast' in je gedachten waardoor je in een kringetje denkt. Je moeder en/of de therapeut kan je helpen die kringetjes te doorbreken waardoor je anders over de dingen gaat denken.

Op zich zijn zelfmoordgedachtes op jouw leeftijd helemaal geen uitzondering. Toen ik zo oud was dacht ik ook wel eens aan zelfmoord. Niet om het serieus te overwegen, maar bedenken wat de gevolgen voor mijn omgeving zouden zijn als ik het zou doen. Bevestiging heb ik toen gehad van een leraar die zij dat meer dan de helft van de jonge pubers wel eens aan zelfmoord dacht.

hey,
ik loop al een tijd met het zelfde probleem rond, en ik wou ook niet naar een psycholoog. Maar ik ben uiteindelijk toch gegaan. mijn ouders weten dat, maar niet de reden. Ik schaamde me vooral voor de gedachtes. Mijn ouders denken dat ik ga omdat ik gewoon niet zo lekker in mijn vel zit. Het helpt heel erg om er over te praten, of desnoods erover te huilen. Ik weet niet hoe oud je bent, maar als je 18 bent (zoals ik) dan zijn er geen consequenties eigenlijk. Je hoeft het verder ook niet aan iedereen te vertellen of zo.. Naja suc6 er mee!
x

Door ons eens te vertellen waarom je negatief bent anders kunnen we niks.

Worden je ouders ervan op de hoogte gesteld als je naar een psyholoog gaat??