Ik weet het even niet meer
 

Ik heb over het algemeen geen miserabel leven, ik zit op sport en zangles, ik heb vrienden die een klas hoger zitten dan ik ( zie ik dus alleen in de pauzes ) en ik heb het ( op wat puber-ruzietjes na ) goed thuis.

Alleen zit ik in een klas waar ik niet echt bij hoor, ik zit hier al twee jaar, en heb vorig jaar overwogen om naar een andere klas over te stappen. Met mijn mentor van toen heb ik beslist om te kijken hoe het begin van dit jaar zou zijn. Dat heb ik gedaan, en na de eerste dag merkte ik eigenlijk al dat ik er helemaal niet bij hoor. Toen heb ik met de vertrouwenspersoon en de coördinator van mijn leerjaar afgesproken dat ik naar een andere klas gezet zou worden, maar mijn nieuwe mentor was het daar dus niet mee eens. Ik heb naar haar geluisterd en ben niet overgestapt.

Later nog een gesprek met haar gehad, over wat er precies gebeurd. Ik dacht ( en heb eigenlijk nog steeds het idee ) dat ik best wel hard mijn best doe om te socializen met mijn klas, maar dat ze alles afslaan, ik niet mee mag met hun leuke uitjes ( en andere zaken ) en ze me zelfs soms compleet negeren.
Zij ( mijn mentor ) gaf de zaak toch wel anders kleur, zij zei ( althans, dat heb ik eruit begrepen )dat ik mezelf zou isoleren, door buiten de groep te gaan staan en niet mijn best doe om een gesprek te beginnen met mijn klasgenoten en ook niet mijn best doe om met hun in een groepje samen te werken bij schoolzaken ( wij hebben nu namelijk een drukke schoolweek in aantocht, waar we voor biologie, aardrijkskunde en geschiedenis in groepjes onderzoekjes gaan doen. Ik vorm in dit geval een groepje met mezelf )

Maar, nu zie ik het alles dus niet zitten, niet alleen omdat mijn klas me totaal niet ziet staan, maar ook omdat mijn vriendinnen allemaal dingen afspreken met elkaar als ze bij elkaar in de les zitten, en plannen maken voor de toekomst, waar ik dan weer niet bij betrokken word.
Ik weet dat mijn familie om mij geeft, dat weet ik écht, maar nu ben ik wel zover gekomen dat ik het zeer sterk overweeg om vanavond zelfmoord te plegen. En om heel eerlijk te zijn ben ik al de hele dag op zoek naar een goede reden ( buiten familie ) om het niet te doen.
Iemand?

Okay wow. Ik denk dat zelfmoord een nogal, vergeef me de woordkeus, overdreven reactie is.

Verder:
http://turningpointrc.com/wp-content...nt-suicide.jpg

Ik denk dat dat ^ zeker in jouw geval behoorlijk van toepassing is. Je ziet nog goede dingen in het leven, dus je hebt nog wel fijne dingen Houd je daar aan vast.
Je zit niet voor eeuwig op deze school en met deze mensen. Ik heb zelf afgelopen tijd in een groep gezeten die me ook stelselmatig buitensloot (door een taal te spreken die ik niet versta, terwijl ze prima Engels spreken), dat is kut en ik snap dat je je daardoor alleen voelt, maar laat die mensen. Waarom geef je hen de macht over JOUW leven?

Heb je er trouwens met je nieuwe mentor al over gepraat hoe dit jou laat voelen? Dit is een behoorlijke graad erger dan je eenzaam voelen in de klas.
Hoe lang geeft ze jou en je klas al les? Als dit haar eerste jaar is dat ze jullie les geeft, kan het zijn dat ze gewoon nog niet goed kan zien hoe de klas werkt. Ik zou in eerste instantie ook zeggen dat je zelf wat beter je best moet doen er bij te horen, als ik het nog maar een klein maandje heb mee kunnen maken. Probeer er anders met haar en je oude mentor over te praten. Misschien dat dat helpt, omdat je oude mentor al wat langer heeft kunnen zien wat er allemaal speelt.

Zelfmoord is een hele drastische permanente stap (dus geen oplossing) voor tijdelijke problemen. Zoals Oezem al zei maakt de school waar je nu op zit maar een klein gedeelte van je leven uit. Ga de problemen die je met je klasgenoten hebt niet uitvergroten. Je zegt zelf al dat je vrienden hebt op school en met je thuissituatie is ook niks aan de hand. Voor jou kan zelfmoord de uitweg betekenen voor shit waar je over een paar jaar je schouders voor op haalt. Weegt dat op tegen het enorme verdriet dat je ouders en broers/zussen zullen hebben? Dat zij zichzelf zullen gaan verwijten dat ze signalen dat je niet goed in je vel zit niet hebben gezien? Ga er eens over praten met een goede vriend/in. En als je vindt dat je het niet meer volhoudt in deze klas ga dan nog eens met je mentor praten en maak haar duidelijk dat je doodongelukkig in je huidige klas bent.

Als je je door het probleem met je klas zó naar voelt is het tijd om dat aan te geven. Dan ga je naar je mentor toe en zeg je dat het zo echt niet gaat, dat je doodongelukkig bent en heel graag naar een andere klas wil omdat je denkt dat je je daar beter zal voelen. Misschien is t nu te veel om een denkswitch te maken naar 'ik wil niet dood', maar is een stap naar 'ik ga eerst er alles aan doen om mijn probleem om te lossen, als dat niet lukt kan ik altijd nog een eind eraan maken' makkelijker te doen. Sterkte in ieder geval.

Je topictitel zegt het zelf al: "Ik weet het even niet meer".
Dat woord "even" betekent dat het tijdelijk is, dat er wel weer verandering komt. Op jouw leeftijd kan er elke week wel een verandering zijn waardoor je leven er weer heel anders uitziet. Soms positief, soms negatief, iedereen heeft het en iedereen past zich erop aan, jij kan het ook. Als je huidige situatie je niet bevalt, doe je er wat aan, maar laat je geluksgevoel niet afhangen van anderen.
Je kan twee dingen doen; zelf actie ondernemen en van klas veranderen (Vluchten? Waarheen?) of je haalt je schouders op en besef je dat het maar "even" is, bijt even door die zure appel tot je je papiertje op zak hebt en begin je nieuwe leven later.

Je stelt je aan. Ik heb nooit ergens bij gehoord en ik ben awesome.

Misschien kun je een keer je probleem voorleggen bij de vertrouwenspersoon, en vragen of hij/zij je dan wel kan helpen.

slaat toch nergens op dat je zelfmoord wil plegen omdat je op dit moment in een vervelende situatie zit? in dat geval zul je niet lang leven als je op dit punt al serieus zelfmoord overweegt. Je komt waarschijnlijk nog voor veel hetere vuren te staan.

Hai! Ik snap je gedachte, deel een beetje je ervaring. Ben zelf ook een jaar in een klas terecht gekomen zonder vrienden en voelde me diepongelukkig. De gedachte van zelfmoord plegen is ook bij mij vaker langsgekomen, maar het zou zonde zijn.
Jij bent het waard om te leven en het ís zo, er komen betere tijden in het leven. Denk je de toekomst in zoals jij die wil. een relatie, kinderen en een mooie baan? je kan het!

Zoals Oezem al zegt, je zit niet voor altijd op die school.
Maar weet je. Op korte termijn is je geluk ook belangrijk en ik vind dat je het recht hebt om te blijven proberen te switchen van klas. Maak duidelijk hoe ongelukkig jij wordt van de manier zoals het nu gaat. Als je echt naar een andere klas wilt, moet je misschien zelfs (op wellicht subtiele manier) zeggen dat het je tot zelfmoord zou kunnen zetten, zo een ongeluk zit je nu in.
het is moeilijk uit zo een ongelukssleur te komen en zoiets als van klas veranderen kan erg helpen. Probeer verder ook te focussen op de tijd dat je wél met je vrienden bent, vergeet de tijd daartussen.

En er zijn mensen die je zullen missen! Denk aan familie, vrienden. je voelt je misschien even alleen, maar dat verandert.

Ik hoop dat je je snel wat beter zal voelen!
heel veel kusjes en succes!

Je laat je gek maken door een paar mensen die jou niet helemaal liggen? Verder moet die mentor van je ns een schop onder de kont hebben en naar jou luisteren. Jij bent de enige die kan zeggen of hij moeite ervoor doet om erbij te horen of niet. Dit had je zien aankomen.. Kun je niet nu alsnog naar een andere klas?