ziek
 

Ik hou van je, en jij ook van mij,
Tenminste dat dacht ik, want alles waaraan ik dacht dat was jij.
Je kuste mij, ik kuste jou
Ik was in de wolken en ik vond je helemaal te-wauw
Toen werd ik ziek, en jij ging een avondje uit,
Je zoende haar en ik twijfel, maak ik het nu uit?
Ik kan niet zonder jou, maar jij blijkbaar wel zonder mij
Moet ik je laten gaan, laat ik je weer vrij,
Of hoef ik niet te kiezen en dump jij mij.
Ik wil het weten, ook al ben ik bang,
Bang dat je me breekt, alweer
Dat je voor haar kiest en dat je zegt: ‘ik hoef jou niet meer’
‘Ga maar weg meid, ga maar alleen staan,
Want zonder jou kan ik alles ook wel aan’.
Ik hield van jou, maar jij misschien wel niet van mij
-O-

Ik heb het idee dat er iets niet goed is gegaan. Ik zou het één niet zo erg vinden. Tweede keer? Vernietigen.

Het is zijn eerste keer maar hij weet hoe erg ik het vind (mijn ouders hadden nml het zelfde probleem) en ik had het gewoon totaal niet aan zien komen

Ik zal geen commentaar geven op je gedicht maar op je gevoel

Als ik jou was zou ik een zeer goed gesprek met hem aanknopen. Praat er over vertel hem hoe erg je het vind en vraag hem hoe serieus hij jullie samen nog neemt. Heeft hij spijt en kan jij het hem vergeven oke. Maar bij een beetje twijfel is het beter om eruit te stappen.

Groetenm,