Even voorstellen :)
 

Hoi allemaal,

Ik ben een meisje van 16 jaar en mijn hobby's zijn.... Stijldansen en acteren. Buiten het gebruikelijk ik ben die en die en ik vind dat dat en dat leuk heb ik ook een vraag. Ik heb sinds groep 3 epilepsie, toen had ik alleen absences maar inmiddels zijn ze gegroeid (klinkt best leuk maar is het niet) tot grotere aanvallen. Ik ben vorig jaar bijna verdronken in een zwembad hierdoor ondanks dat ik van de dokter weer mocht zwemmen. Ik kan het gewoon weg niet accepteren. Ik wens het niemand toe maar ik vind het hartstikke oneerlijk. Mijn moeder is natuurlijk bezorgd, snap ik vind ik ook niet erg, maar bij elk -voor mij- gevaarlijk ding krijg ik nu een "tip" en kijk uit voor advies. Ik geef me epilepsie daar de schuld van en dat vind ik logisch maar hierdoor valt het voor mij niet te accepteren. Ik lees allemaal dingen dat het prima is om ermee te leven maar ik zie het als beperking en vind dat best moeilijk. Zijn er hier (waarschijnlijk wel) mensen met epilepsie die er ook moeite mee hebben of me willen helpen het te accepteren?

Welkom natuurlijk...

En nee ik heb geen epilepsie, kan je ook geen tips geven of wat dan ook...Medelijden wel maar wss heb je daar een hekel aan :( Hoe dan ook, veel succes en hoop dat 't wat beter zal gaan ;)