Ik ben Turks en verliefd op een Nederlandse jongen
 

Hi ik ben Inez en ik heb een probleem. Ik ben Turks en ik ben verliefd op een Nederlandse jongen en misschien voelen jullie mijn probleem al een beetje aankomen ik mag van mijn cultuur nu op deze leeftijd nog geen vriendje wij zijn namelijk islamiten en ik mag al zeker never nooit een vriendje van andere afkomst wat moet ik doen? Moet ik het eerlijk tegen mijn ouders of moet ik zwijgen en naar die jongen toe gaan?
Ik hoop dat jullie mij kunnen helpen met dit dilemma....
Alvast bedankt Gr. Inez

gezien de racistische aard van de islam en de totale waanzinnige afkeer van islamieten tegenover een relatie met een andere cultuur (lees niet islam) zou ik het lekker verzwijgen voordat je het volgende dramatische slachtoffer van eerwraak ben.

Vervolgens zou ik zodra dat kan zo ver mogelijk weglopen, de islam (en elke andere religie afzweren) en gelukkig worden op de manier die jij voor ogen hebt met de vrijheid waar je recht op hebt.

Of hij bekeerd zich... want dan kan het blijkbaar altijd ineens wel...

Overigens ken ik dan wel islamieten die een relatie en zelfs getrouwd zijn) met kafirs maar die nemen de islam zelf ook niet echt serieus (wie zie je überhaupt nog 5 keer per dag bidden)

Ik moet geen 5x per dag bidden nee maar wel 2x per dag namelijk s'morgens en s'avonds als ik opsta en naar bed ga en ik mag niet echt veel van mijn ouders bijvoorbeeld geen jongensposters op mijn kamer 1x in de maand uit enzo hele strengen op voeding enzo

Sowieso niet vertellen, lijkt me.

Precies dat bedoel ik, een compleet willekeurige invulling aan de wet van allah

Maar ik zou gewoon erg uitkijken met religieus fundamentalisme, ik zou waar mogelijk zonder het er over te hebben doen waar jij gelukkig van wordt en het er ook vooral met de jongen in kwestie het erover hebben zodat hij in ieder geval snapt waarom je bijvoorbeeld soms niet kan komen ookal wil je wel, of dat hij niet op bezoek bij je ouders kan.

Vind het eigenlijk nogal jammer, als ouders hoor je te willen dat je kinderen geluk vinden.

ja dat is ook maar, hun hebben dat weer geleerd van hun ouders dat dat niet kan wat wel fijn is is dat ik zelf mag beslissen of ik een hoofddoek draag of niet? ik vind het ook fijn dat je altijd zo snel reacties terug geeft

Vindt die jongen jou überhaupt wel leuk? Anders is er natuurlijk sowieso geen issue hier.

Ja hij vindt mij echt heel erg leuk zegt hij dus

nou mocht je zulke "erge" ouders hebben, wachten op een goed moment. Zeg je het nu, dan bestaat de mogelijkheid dat je het huis niet meer uit komt? Erge conflicten? waar is dat allemaal voor nodig.... als je ouders je niet zelf je geluk op laten bouwen / je leven willen regeren hoeven ze - wat mij betreft - niet verrast zijn wanneer hun kind tegen ze liegt / geheimen voor ze heeft.

En nog iets.. als je je ouders niet zegt dat je het met een jongen hebt kan ik je iig zeggen dat je ze lichamelijk geen pijn doet! en als ze het geluk van jouw "limiteren" dan valt het te verwachten dat ze veel emotie-verdriet (nog) zullen krijgen (zorgen ze zelf voor!).

Niet stom, aanvallend of rasistisch bedoelt... gewoon DIT:
Hard truth.

Ik weet iig uit ervaring, als je je ouders gelukkig gaat proberen te maken word jij zelf nooit gelukkig. Dus ben uiteindelijk gewoon tegen me ouders opgekomen en had er de scheid aan wat ze ervan dachten, nu zijn de relaties niet fijn maar ik heb de vrijheid die ik verdien.

Danjewel Erix voor je reactie maar ze zijn echt heeeeel erg ik mag al bijna niks dus als ze dit weten mag ik waarschijnlijk niet eens meer naar school

Nou, dan komt het erop neer dat je maar 2 keuzes hebt (want de waarheid komt OOIT TOCH naar boven!):

1) je maakt je ouders gelukkig, je bent zelf ongelukkig [raad ik af maar is jouw keuze]
2) je maakt jezelf gelukkig en accepteert het feit dat je ouder ZELF om de emotionele pijn vragen die hun zal treffen

Mocht ik in jouw schoenen staan, hoe lullig het ook klinkt, ik zou toch voor mijn geluk kiezen. Ik ga niet andermans wil leven.

Of als je het anders wil interpreteren:

1)Je laat jezelf pijn aan doen, tenzij jij ook gelukkig wordt van het feit dat je ouders gelukkig zijn (wat ik betwijfel in dit secifiek geval?)
2)Je laat de pijn BACKFIREN (terugknallen/botsen/reflecteren) op degene die het aanricht (of wil aanrichten) en gaat lekker je eigen gang

Maarja, degenen die echte liefde in de weg gaan staan mogen ook verwachten dat ze veel te verduren krijgen op lange termijn.

En nog een sterk punt.. als je verhuisd naar een plek waar de normen en waarden anders liggen, dan heeft het geen nut om je eigen waarden en normen te forceren want de meerderheid gaat je dan gewoon hun eigen waarden en normen toeschuiven (weer backfiring).

En daar hoef je sociologie niet voor te studeren om dit alles te beredeneren...

Mocht je een pro tip willen wat "het goede moment betreft":
wacht totdat je moet studeren, zeg het dan, mocht het thuis niet lekker gaan, ga dan op kamers :) Als je niet *trouwt* met "deze" Nederlandse jongen dan is de kans nog wel groot dat je met een "andere" niet-Turkse jongen *trouwt* dus op lange termijn zal het wel goed uit moeten pakken.

*x* - of gewoon zal zijn / niet zal zijn.

Mocht het iets beinvloeden:
Ik heb de pest aan mensen die belangrijke levenskeuzes/privéleven gaan dicteren/forceren aan anderen.

En als je ouders echt van je houden.. blijven ze altijd van je houden. Wat je ook doet.

Hoe oud ben je?

van haar intro post neem ik aan.. 14 jaar. (21u geleden gepost zelfs)

Mijn ouders wil je echt niet als ouders hebben

tja, als je weet waar jij gelukkig van word meid..doen :) wel zo doen dat je er geen last van gaat hebben ;) Dus hou het geheim voor je ouders tot het moment dat je de mogelijkheid hebt om bijvoorbeeld op kamers te gaan of een ander familielid te gaan wonen als het echt zo erg is.

Gevoel houd je niet tegen, vervelende reacties van je ouders wel. Kies dus voor het mogelijke, vertel het jouw ouders gewoon eerlijk en leg uit wat er zo speciaal is aan deze jongen, en leg uit dat dit jou gelukkig maakt. Maar dat is wat ik zou doen, als je bang bent voor je ouders kun je het ook verzwijgen, maar de waarheid komt altijd wel eens boven water.

waarom is dit trouwens zelden een probleem als een Turkse man/jongen met een Nederlandse meid gaat?

nee geef maar geen antwoord... is retorisch

Dit is op zich natuurlijk helemaal waar. Je moet je eigen geluk niet van dat van een ander laten afhangen. Als jij het echt niet met je ouders eens bent, dan is dat heel vervelend voor hen, maar laat je niet door hun ideën leiden.

Aan de andere kant ben je blijkbaar nog maar 14. In theorie is het mogelijk dat je voor altijd bij deze jongen blijft, er mee trouwt en er mee oud wordt. In praktijk gebeurt dat niet snel. Op dit moment ben je denk ik nog te veel afhankelijk van je ouders en ben je nog te jong om echt op je eigen benen te staan. Bovendien zit je ook midden in de pubertijd en ouders zijn dan, uiteraard, op hun ergst. Als je nu zo hard tegen je ouders in gaat, kan het zijn dat je later enorm spijt gaat krijgen omdat je het contact met ze kwijt bent oid. Waarschijnlijk nemen ze je nu toch niet serieus, omdat je nog zo jong bent.
Ik zou zeggen, wacht tot je 18 bent en het huis uit kan. Laat aan je ouders zien dat je volwassen genoeg bent om je eigen, weloverwogen keuzes te maken en misschien dat ze die keuzes dan respecteren. En als niet zit je in ieder geval niet meer in één huis en kun je doen wat je wil.

Hoe staan ze er tegenover als je Nederlandse vriendinnen hebt? Misschien kun je er daar eens een paar van mee naar huis nemen om te laten zien dat ze heus zo erg nog niet zijn.

Alsof zij zich zou moeten verantwoorden terwijl haar ouders de salafisten zijn