Marokkaanse vriendin en haar ouders..
 

Hoi beste scholierenforum gebruikers,

Ik zit met een probleem. Zoals er wel meer een probleem hebben hier :lisa:.
Sinds december 2012 ken ik een meisje genaamd S. ik had haar ontmoet toen ze in een mindere periode zat, heb toen met haar afgesproken en daaruit ontstond onze liefde voor elkaar :bloos:.

Maar nu het probleem.. S. is Marokkaans niet dat dat het probleem is. Maar haar ouders vinden het dus totaal niet goed dat ze een vriendje heeft, of überhaupt iets buiten buiten school omdoet met leeftijdsgenootjes, zoals vriendinnen. Ik had haar dus in december ontmoet en vanaf toen hebben we steeds in het 'geheim' afgesproken op openbare plaatsen zoals bijvoorbeeld de bibliotheek. Nu in september (22ste) dit jaar kwam het dus uit en kwamen haar ouders erachter.

Ik citeer nu wat er werd gezegd via whatsapp: ''Beste (mijn naam), Ik wil het volgende: Het gaat met mij niet goed op school. Mijn school gaat voor en ik wil er meer aan doen. Ik wil je niet meer zien en anderen wil ik ook niet meer zien. Ik vind mijn school veel belangrijker. Succes met je leven. Ik ga verder met mijn leven en school.''

Ik wist toen al dat er wat mis was, die volgende morgen 23 september kreeg ik dit (via het whatsapp van een van haar vriendinnen):
''Hoi (mijn naam) Ik ben S. Gister waren mijn ouders erachter gekomen, ik moest waar zij bij waren het uit maken. Ik wilde het echt niet! Mijn mobiel werd daarna direct afgenomen. Ik kon er echt niks aan doen. Ik hou echt van xxx S.''
''Ik werd helemaal afgerost gister en vanochtend naar wat er was gebeurt. Mijn vader heeft me ook heel hard geslagen, en van mijn moeder mag ik doodvallen.''

Die avond (23 september 19.30) kreeg ik het volgende bericht via viber: ''Jij krijgt van mij twee schoten in je hoofd als je mijn dochter niet met rust laat dat is de eerste & de laatste waarschuw knop dat goed in je oren laat mijn dochter met rus!!!!!!''

Die zelfde avond om half 10 vervolgens stonden die ouders voor mijn deur, mijn ouders hadden opengedaan. En toen gingen ze mij maar ook mijn ouders nog meer bedreigen. Dat we geen familiedrama willen. Hiervan is ook aangifte gedaan bij de politie. Wegens bedreiging. En de politie is meerdere malen nu langs geweest bij de familie. Maar er gaat niks veranderen want ze gaan er vanuit dat er nooit 'echt' gevaar zal zijn voor mij.


Nu zit ik met het volgende: S. is nog steeds dol op me en zoekt nu contact met mij als ze op school zit. Want thuis is haar internet weg gehaald (draad), en haar mobiel krijgt ze ook voorlopig niet meer. Ik weet nu niet wat ik moet doen...

Ik kan namelijk het contact opzeggen en dus stoppen met haar. Maar dat zou haar helemaal kapot maken, want ik ben het enigste wat ze nog heeft. Naast misschien vriendinnen, maar die mag ze dus niet zien na school. Ze heeft me al meerdere keren gezegd dat ze niet zonder me kan... dat het thuis een 'hell'' is en dat ze bij me wilt komen wonen..

Maar daarnaast wil ik ook niet dat ik nog meer gevaar veroorzaak voor haar. En dat ze nog meer dingen kwijtraakt, omdat ze nog contact met mij heeft. Ook ik zelf ga hier deels kapot aan want nu onder schooltijd vraagt ze dus om veel aandacht, en het feit wat er allemaal gebeurt is laat me niet echt lekker in mijn vel zitten.

Moet ik haar dus laten gaan, al gaat ze er misschien kapot aan. En heeft ze de komende jaren niemand, behalve ouders die haar niet vrij willen laten. Of moet ik bij haar blijven, met de kans dat die ouders er misschien achter komen en dat ik zelf kapot ga. Want ik kan haar dus nu niet meer zien of spreken. Ze is nu 16 en het zou dus 2 jaar duren zonder dat we elkaar kunnen zien ..... Ik weet het ook niet meer..

Misschien kunnen jullie mij vertellen wat jullie het beste lijkt om te doen in deze situatie.

Searchingstuff

Het lijkt mij het beste contact te verbreken, ik zie voorlopig geen toekomst, en dat "kapot" gaan zal wel meevallen..

Hoe bedoel je dat zal wel meevallen? Dit meisje wordt vastgehouden thuis heeft niemand anders dan mij. Loopt nu bij een psycholoog door alles wat er is gebeurt. Geregeld door de politie. En u komt met de opmerking dat het wel mee zal vallen

Sorry hoor, maar dat is opmerking die je mag maken als je haar kende, maar u kent haar niet. Dus ik vind het beetje vreemd dat u durft te beweren dat het wel mee zal vallen.

Ik kan best snappen dat u zegt verbreek het contact, maar de opmerking "zal wel meevallen", hoe durft u dat te zeggen na alles wat zij heeft meegemaakt in haar leven..

Sorry hoor dit schiet me echt in het verkeerde keelgat.

U als forumbaas zou beter moeten weten. Het is niet eens een mening, u beweert als buitenstaander te weten dat het wel "zal meevallen". Sorry hoor, maar er is nog veel meer gebeurt dan ik nu heb geschreven in mijn eerste post. Dus wellicht dat u uw mening kunt terugnemen, want u kent ons niet, dus hoe kunt u dit nou zeggen.

Maar kom maar met de argumenten dan, want ik heb niet veel aan deze reactie. En volgens mij staat het volgende in de regels:

(...) Probeer een zo nuttig mogelijk antwoord te geven. Weet je niets nuttigs te zeggen, dan kun je het beste niet reageren. (...)

Dus ik wil wel weten waarom u beweert dat het wel mee zal vallen. En waarom je dat denkt.
Want sorry hoor, een reactie waarin je alleen zegt dat jij er geen toekomst in ziet... Noem ik niet nuttig.

Net zo zeer ik het niet nuttig vind wat een willekeurige persoon nu in Utrecht zegt tegen de visboer.
Kom met argumenten zou ik zeggen, want ik heb hier toch niks aan?

Sorry hoor...
Maar dit is toch geen nuttige reactie..

Sorry, ik doelde uiteraard niet op haar situatie thuis, ik doelde op jullie liefdesrelatie. Ze komt daar echt wel overheen en mocht ze dat echt niet willen hebben jullie nog genoeg jaren om het later weer op te pikken.

V.w.b haar situatie thuis zou zij misschien nog naar de kinderbescherming kunnen gaan, maar als de politie al geen reden ziet om in te grijpen zie ik niet hoe jij kan helpen, anders dan met haar een aantal jaar onder te duiken. Dat zie ik op jullie leeftijd nog niet gebeuren.

Jullie zijn nog jong en alles lijkt tegen jullie gericht te zijn, daar zit nog een sausje cultuurverschil, pubertijd, liefde en je hebt een explosieve situatie.

Haar ouders hebben, zolang ze thuis woont, het volledige zeggenschap over haar acties. Ik begrijp dat jullie woedend zijn (en dat mag), maar soms kun je er gewoon niets aan doen.

Bedankt Hookee. Je hebt helemaal gelijk. En bedankt dat je je reactie van net nog even opheldert. En ja, ik denk dat ik maar even met haar ga praten. En dat het beter is om haar los te laten nu. En zoals je al zei, ik en haar kunnen het altijd nog oppakken later. En inderdaad ze komt er wel overheen.

Het is natuurlijk erg jammer, maar inderdaad haar ouders zijn nu nog verantwoordelijk. En tot die tijd kan je jammer genoeg weinig doen.

Heel erg bedankt voor je antwoordt!

Voor de andere lezers, als jullie nog een mening hebben. Of vragen, of iets hebben meegemaakt wat hier op lijkt.

Reageer vooral hoor, ik probeer zo snel mogelijk te antwoorden.

Rampzalig over het algemeen ( Marokkaanse) moslimmeisjes. Ze zeggen dat ze zoveel mogen maar ondertussen houden de ouders ze kort en de grote broer ze in de gaten. Ik heb een meid van 25 gezien die haar 5 jarige relatie al die tijd al verzwegen hield. Een Nederlandse collega met Marokkaanse vriend waarbij ze voor de ouders niet bestond. Een patiënt die bijna werd neergestoken omdat haar Nederlandse vriend op bezoek was toen ze in het ziekenhuis lag.
Echt ik wil niet iedereen over één kam scheren maar toch is die cultuur vaak zo anders. Beter begin je er niet aan.

In jouw situatie zou ik hooguit contact via haar vriendinnen hebben. Proberen te mailen oid. Wees er als een gewone vriend en niet als haar vriendje.

Ik zou contacht hou we als je van haar houd maar wel uit kijk wat ik hed mee gemaakt dat vriend inelkaar geslache is door de Broer van zijn marokanse vriedin en paar van de vriede van die broer maar dat is ok goed gekome dus mischien komt bij jou ok wel goed

Stel je houdt contact, en jullie besluiten veel later om te trouwen en kindjes te fokken. Dan heb je straks schoonouders die jou en je partner doodwensen. Of daar zelfs pogingen toe hebben ondernomen.
Dat lijkt me pas awkward als jullie aan het kerstdiner zitten. Of het suikerfeest vieren.

Met zulke ouders zal je je ook moeten bekeren, lijkt me.

Hoev nie ken moslim ouders die bie uit make welk gelov vriedje van dochter heb

zelfs als je dyslectisch bent, kun je een beetje op de spelling letten...

Die cultuur zal ik nooit begrijpen.

Laten we vooral de TS serieus blijven nemen, ik snap verbazend goed wat je bedoelt, Searchingstuff. Ik stuur je even een privé bericht, waar je op mag reageren, ik verplicht je niets. Nu ik jouw bericht ook zo lees, komen er bij mij ook weer dingen naar boven waar ik niet graag aan terug denk. Het enige verschil (tot nu toe) is dat wij er samen uit zijn gekomen. Ik hoop dat ik je met mijn ervaring - die ik overigens vrij recent heb opgedaan - kan helpen.