Het Grote Lucht Je Hart Topic - 172
 

Omdat de vorige http://forum.scholieren.com/showthread.php?t=1878057 vol was een nieuwe

Ot
Hele middag + avond geleerd en nu bekaf en eigenlijk nog niet klaar, zo veeel toetsen :(
School ging verder wel positievig vandaag en gisteren en (gelukkig) heeft niemand iets gezegd over vrijdag

Goodnight en een dikke knuffel voor iederren die em wil!

het gaat echt niet goed.
gelukkig maandag naar een vervangende psychiater toe.
ook al is dit degene die de vorige keer zei dat ze niks meer voor me konden doen hier...
hopelijk wordt het dan toch nog een goed gesprek.
want me eigen psychiater is ziek.

Ik moet leren voor proefwerk week maar ik kan me niet concentreren, dus ga ik maar lekker op scholieren.com random zijn slim bezig enzo. En ik MOET echt een goed cijfer halen voor Duits morgen omdat ik er heel slecht voor sta en het wel wil kiezen maar ja ik kan geen Duits toch maar proberen dan

moe, uitgeput en heel veel pijn. Dat is wat ik nu voel en dat is zo niet chill.. Ik heb de fysio gemaild laatst en ook reactie gekregen maar nu willen ze een afspraak maken en ik kan mezelf niet over die drempel heen krijgen.. Ik baal echt van mezelf..

Toets van vandaag ging als een 6je denk ik, hopelijk gaat die van morgen beter

Gisteren slecht geslapen en nu kon ik weer niet slapen dusja dan ga je op je mobiel want dat helpt

Wel schone lakens :D dat vind ik altijd zo chill

@nonny wat houdt je tegen?
je kunt als je twijfelt of je het aan kan /wil altijd proberen dan kun je nog we weer stoppen..

@darkfairy sterkte meid! En wel goed dat je het nog weer een kans geeft (je oude psych) en hopen dat je er iets mee kan!

Dat ik hulp nodig heb en het niet alleen kan vind ik zwak van mezelf.. dat is wat me tegenhoudt. Ik wil het niet maar moet van mezelf sterk zijn.. en in dat plaatje past 'toegeven' niet..

Toegeven dat je het niet alleen kan is juist sterk. Dat vergt moed, trots inslikken enzo. Je hebt pijn en voelt je ellendig, hoeveel erger moet het nog worden voor dat zwaarder weegt dan 'ik heb niemand nodig', is het 'jezelf bewijzen' belangrijker dan je goed voelen?

Ik ben het eens met Mutant Nonny. Hulp accepteren is juist veel stoerder dan in je eentje aanmodderen. Soms "zwak" durven zijn kost veel meer lef en doorzettingsvermogen dan niets doen. Het is namelijk helemaal niet zwak om aan het werk te gaan met je problemen om het wat beter te maken.

Jullie hebben ook gelijk en dat weet ik ook.. Daarom heb ik ook contact opgezocht maar nu krabbel ik weer terug.. en daarom word ik juist zo gek van mezelf..

Heb je iemand met wie je dit kan bespreken en die misschien naast je kan komen zitten als je met de fysio belt? Op die manier heb je een stok achter de deur en kun je het niet meer uitstellen. (y)

Ik vond het vroeger ook lastig om om hulp te vragen als ik iets niet kon want ik wilde sterk en onafhankelijk zijn, maar uiteindelijk zijn de meeste mensen blij als je vraagt of ze je willen helpen. Niemand kijkt mij raar aan als ik om hulp vraagt of denkt dat ik nu ''zwak'' ben. En dan gaat het bij mij om kleine dingetjes en niet een chronische ziekte.

Stel een deadline voor jezelf en maak een to do list voor bijvoorbeeld de komende week met oa fysio bellen erop. Dat werkt voor mij goed.

@_melove dankje ja er moet toch iets gebeuren vindt ik.

ot.
omdat het helemaal niet goed gaat.
ben ik woensdag avond al naar me ouders gegaan.
en daar blijf ik tot zondag.
en dan zie ik maandag wel verder bij de psychiater.

Nou hartstikke goed meid! Alleen maar goed dat je hulp zoekt en dat je het niet eerst nog verder uit de hand laat lopen. Het feit dat je zelf hulp zoekt is al een teken dat je sterk bent(!) en over je trots heen kan stappen. Heel veel sterkte en een fijn weekend voor zover dat wil lukken

o.t. Stressen voor school, zoveel toetsen '-' ik merk dat ik gewoon slechter slaap en ik voel een constante spanning in m'n lijf en ik heb het de hele tijd koud, alhoewel dat laatste wel niet door stress zal komen. Vandaag verjaardag gehad van m'n broer en de laatste visite is net weg, dus nu snel slapen en morgen een dagje leren met s avonds een verjaardag van een vriendin

Okee in een boze bui tijdens een discussie tegen je moeder zeggen 'was nooit aan kinderen begonnen ofzo' was echt het stomste wat ik kon doen.. Vraag me nu ernstig af of het ooit weer helemaal goed komt tussen ons.. vergeven maar niet vergeten zaak denk ik. Maar goed dat mijn vader niet huis was, die had me een beste klap verkocht denk ik.. en terecht. Wat een ongelooflijke sukkel ben ik toch. Spijt tot in mijn tenen, het was echt niet zo bedoeld.. :(

Natuurlijk vergeeft ze je dat wel. Daar zijn ouders voor. En iedereen zegt wel eens iets doms waar hij/zij later spijt van krijgt. Heb je je excuses al aangeboden? Dat is een goed begin ;)

Ja vanmorgen gelijk al 21489x.. Daarna samen gejankt en ze zei dat het klaar was, en dat wil ik ook wel geloven maar toch.. Ik heb er zo'n spijt van...

Tuurlijk vergeeft je moeder je, ze ziet zelf ook echt wel dat je er heel veel spijt van hebt en daarbij: t is je moeder.

ot
extra iets langer blijven zitten zodat ik nu heel moe ben en hopelijk heel snel in slaap val.

gisteren naar de vervangende psychiater geweest.
het viel mee we hebben goed gepraat.
en ik heb een brief getypt voor haar waar alles in staat.
die had ik eerst aan haar afgegeven.
we hebben ook naar me medicijnen gekeken.
en me lexapro zijn we nou aan het afbouwen sinds vandaag.
van 2 tabletten per dag nou nog maar 1 per dag.
ik voel het wel wordt er onrustiger door.
en dan ga ik vanaf maandag beginnen aan cimbal nog wat.
want die lexapro zat ik al op het maximum en het helpt niet tegen me sombere gedachtes.
dus ik ben benieuwd als ik maandag met dat nieuwe medicijn begin.
en dan moet ik over 4 weken weer terug naar haar toe om te kijken hoe het dan gaat.
verder voel ik me behoorlijk klote op het moment en het is weer misgegaan met am net.
ik baal er zo erg van dat het telkens weer misgaat.
ik wil gewoon dat het weer goed gaat.
en dat al die somberen gedachtes weggaan en dat ik me gewoon weer positief voel.
maar de positieve gedachtes lijken steeds moeilijker te komen,
op het moment voel ik me ook angstig en in paniek.
ik stond al met een angstaanval op vanochtend.
en die is er nou alweer en het voelt alsof het steeds erger wordt vandaag.
ik weet het even niet meer op het moment,

het gaat op het moment steeds moeilijker.

Ahww, ik heb met een lerares van mijn middelbare school(1 van de 3 leraren daar die ik niet liever dood dan levend zag) gemaild en het was echt fijn om weer eens contact te hebben. Ze was daar mijn mentor in de 4de, het jaar dat ik depressief thuis mijn examen heb gehaald.Ze zei dat er nu nog steeds over me gepraat wordt daar, maar dan op een andere manier. Dat veel leraren aan haar vragen hoe het met me gaat omdat ze weten dat wij nog steeds een hele goede band hebben en dat zij ongeveer de enige docent is(en mijn rugzakbegeleidster van toen dan) die nog regelmatig contact met me heeft. En ze vertelt vaak aan leerlingen als die over me praten of naar me vragen dat ik het hele 4de jaar alleen thuis heb gedaan en toch ruim geslaagd ben, en dan krijgt ze altijd hele positieve reacties van leerlingen zei ze. Ik ga haar binnenkort weer een keer opzoeken, na ruim 1,5-2 jaar dat ik haar niet gezien heb en alleen gesproken via de mail. Omdat het de eerste keer is dat ik er weer kom ga ik wel met een paar vriendinnen die mijn verhaal goed kennen en die nu ook samen met mij op mijn huidige school zitten. Omdat ik niet weet hoe ik ga reageren als ik daar ook weer die horrorleraren zie en als er nog gescholden of wat dan ook wordt. En daarna ga ik denk ik nog wel eens alleen. Ik wilde dat al veel eerder en vaker doen, maar nu pas denk ik dat ik er klaar voor ben en dat ik het aan kan, maar voor de zekerheid ga ik toch met wat vriendinnen. En het scheelt denk ik ook veel dat die rotschool verhuisd is, en het oude gebouw waar ik nog les heb gehad gesloopt. Ik wil daar binnenkort een keer gaan kijken, naar die puinhoop op de plek waar die school stond, misschien dat ik het af kan sluiten als ik zie dat die school er niet meer is. Ook al is die er in feite natuurlijk nog wel in een ander gebouw.
Deze week ben ik ook weer aardig wat mensen van toen tegengekomen in de bus, sommigen doen nog steeds ontzettend lelijk maar ik weet me er steeds beter tegen te verzetten en emdr helpt ook echt.

Ik ben nog wel aan het twijfelen wat ik met mijn medicatie wil doen, er moet weer iets veranderd worden denk ik maar ik weet niet hoe of wat.

me hoofd zit behoorlijk vol.
en de am neigingen zitten er ook.
ik ben benieuwd hoe ik maandag op dat nieuwe medicijn ga reageren.
en ik vindt dinsdag behoorlijk spannend.

Mooi gesprek met broertje:
ik: L. wil je voor me douchen?
L: wat zeg je?
ik; wil je voor me douchen?
L: (bloedserieus); hoezo?
(Ondertussen gebaart mam naar mij dat ik door moet praten)
ik; nou gewoon, ik heb geen zin.
L; heb vanmiddag al gedoucht
Ik; kan toch nog wel een keer?
Pap; ja dat vind ik ook wel, dan hoeft zij niet meer.
Ondertussen gaan pap&mam al helemaal stuk,
L; wat is er?
Ik: niks hoor maar wil je voor me douchen?
L; Kan, maar als ik douche dan wordt zij niet schoon..
Nou ik kwam niet meer bij, howthefuck kan hij zo bloedserieus reageren en niet door hebben dat hij zo grappig is.

Knuffel voor iedereen die hem wil! Ik ga vanavond voor het eerst weer reallife praten met mijn ex, op zijn feestje. Bloednerveus maar komt vast goed.

Winnie: ik ben ook een keer teruggegaan naar mijn oude school om met de directrice (voor wie ik heel bang was, lang verhaal) te praten. Ik zweette van angst toen ik daar binnenliep, maar toen ik met haar praatte, bleek ze helemaal geen macht meer over me te hebben. Het was niet meer eng, alleen maar vagelijk lachwekkend. Ik ben echt superblij dat ik het gedaan heb. (y)

Moet de laatste dagen steeds weer aan van alles denken, er komen dingen boven waar ik lang niet meer aan gedacht had ik en dat voelt zwaar kut.

verder wel leuk weekend gehad alleen vnv niet zo.

Knuffel voor wie t nodig is

ik kon de am niet tegenhouden.
door al de angsten die ik op het moment heb.
en hopen dat morgen middag maar snel voorbij is.

ik probeer te denken dat het binnen een half uurtje klaar is (Y)
*denk positief*

Ik voel me kut, nutteloos, niet gerespecteerd, ik zit in een sleur die ik niet leuk vind en ik probeer er wel positief over te doen maar op dit moment vind ik mijn leven gewoon niet leuk

Ik ben echt een ondankbaar kreng dat ik me kut voel want mijn dag was verder wel leuk

de moedervlek weghalen viel mee.
maar toen ik thuis kwam hoorde we dat ze bij me oma het infuus eruit gaan halen.
zodat ze geen vocht enzo meer krijgt.
dat voelt best wel rot.

Ah rot voor jullie! Heel veel sterkte gewenst!

Mehh ik moet in de vakanties echt beter plannen, of eerder gezegd, minder in plannen.. En zoveel heb ik niet eens gedaan vind ik zelf.. Mijn lichaam denkt daar echter anders over.. Ben helemaal kapot en het is nog maar donderdagavond. Ik ben zo ontzettend moe en overal pijn en ik merk ook dat ik al 2 dagen koppijn heb en dat gebeurt meestal alleen als ik te weinig rust krijg, bluh ik voel me net zon oud vrouwtje die niks aan kan.. Zaterdag maar niet naar carnavalsnacht (ja een dorp hier in de buurt doet ook aan carnaval) want dan kom ik totaal gesloopt op school maandag.. Jammer maar ik heb eindelijk eens voor mezelf gekozen en daar ben ik ook wel klein beetje trots op, maar tegelijkertijd voelt het kut.. Tegen de rest maar gezegd dat ik het te duur vond, wat het trouwens ook is (13.- entree om in de zaal te komen waar niks bijzonders is. ) Gelukkig begreep 1 van die 3 vrienden aan wie ik laatst het sticklerverhaal verteld had me wel, had haar al privé geappt, en zij heeft voorkomen dat ze me probeerden over te halen.. Nu heel gauw slapen, morgen weer werken.. Bah op dit moment haat ik de stickler heel hard.

Nonny, chronisch ziek zijn is heftig en niet leuk. Zeker niet als je alle dingen wilt kunnen doen die mensen om je heen ook kunnen. Ik merk aan mezelf dat het wel makkelijker wordt naarmate ik ouder geworden ben. Ik kan nu beter plannen en houd meer rekening met mezelf, ik vind het makkelijker om het uit te leggen en om aandacht op te eisen voor mijn problemen en belemmeringen en ik merk eigenlijk dat mijn omgeving daar over het algemeen heel goed mee omgaat. En soms blijft het gewoon kut zoals die keer dat je al wekenlang uit kijkt naar een leuk weekend met clubkampioenschappen en gezellige dingen en m'n longen dan vrijdag ineens zeggen 'zoek het lekker zelf uit'. Voor die situaties helpt alleen een *knuffel* Overigens ging ik heel vaak voor slapen voor feestjes tot 's avonds laat en andere drukke dingen, dat hielp mij wel.

knuffel voor nonny!
Ik herken wel een beetje wat je zegt, ik ben dan niet chronisch ziek ofzo maar ik heb een heftige depressie gehad gehad die nu wel over is maar ik voel me nog regelmatig somber(dat komt trouwens door meer dan alleen die depressie) en heb autisme. Ik weet van mezelf dat ik gewoon rust in moet plannen en momenten om even niets te doen en mijn hoofd tussendoor rustig te krijgen en na te denken om daarna door te kunnen. Maar ik merk nu ook heel erg aan mezelf dat ik vaak van die momenten heb dat ik denk van 'oh eindelijk het gaat goed' en dan plan ik vervolgens veel te veel, loop ik veel te hard van stapel omdat ik blij ben dat het goed gaat en ik wil dat dan vasthouden,zoveel mogelijk doen,dan denk ik op de een of andere manier ook dat er niets aan de hand is en dat het wel kan,heb dan schijt aan die depressie of wat er dan ook allemaal speelt of wat ik dan ook nodig heb. En dan uiteindelijk val ik ineens weer keihard naar beneden en voel ik me weer ineens een heel weekend hartstikke somber omdat ik te weinig rust heb genomen, en vervolgens gaat het weer beter en beter en dan begint het hele verhaaltje weer opnieuw volgens mij.

@winnie knuf terug @daantje, thanks voor je woorden.

OT: Het gaat nog steeds kut, dit weekend behalve school helemaal niks doen.

Iemand tipstegen extreme stress?
ik loop de laatste tijd elke keer gigantisch hard te stressen, ik slaap slecht, ik kan me er (nog minder) door concentreren, ik loop voor een toets te trillen op m'n benen (als ik mijn benen gewoon op de grond heb staan zie je ze gewoon trillen), ik heb elke keer black outs (wsl dus ook door dat ik dan te hard stress om het feit dat ik hard heb geleerd en een voldoende wil halen). Ik word er zo chagrijnig van op sommige momenten, dan ben ik gewoon niet aanspreekbaar omdat ik alles wat tegen me gezegd wordt pittig hard afzeik, maar tegelijkertijd word ik er soms ook heel verdrietig van omdat ik dan een toets terugkrijg en dan zulke stomme fouten heb gemaakt of na een toets dat ik gewoon heel verdrietig word omdat ik dan het idee heb dat ik dan gefaalt heb.
Heeft er iemand tips?
Meditatie en thee heb ik al geprobeerd maar dat werkt voor mij niet zo goed en op school heb ik ook geen beschikking over thee.

ik heb veel gehad aan een cursus mindfullness. (heb een angststoornis gehad) Dat, in combinatie met gesprekken met een psycholoog, heeft ervoor gezorgd dat ik tegenwoordig goed met stress om kan gaan. Als ik toch een keer een zware/slechte dag hebt, helpt een tabletje valeriaan van de drogist nog wel eens om het scherpe randje eraf te halen. Het gaat niet helemaal weg daardoor, maar ik kan er op zo'n moment wel mee verder (zie het als een soort van rugzakje dat je meeneemt: je kunt er mee lopen en functioneren, maar je raakt hem niet helemaal kwijt). En het spul veroorzaakt geen gewenning of slaperigheid.

Bij mij helpt valeriaan/nervovit ook goed in dat soort situaties.

Bedankt voor jullie reacties, misschien dat ik dit weekend nog wel bij de drogist kom en dat ik het dan wel ga proberen en hopen dat het werkt.. Kun je die zomaar slikken in combinatie met andere pilletjes? Of werkt het dan tegen elkaar in?
dankuu voor het reageren

Daarvoor moet je even in de bijsluiter kijken maar ik dacht me te herinneren dat je het overal wel mee kon combineren.

Sinds lange tijd eindelijk weer een keer geslapen van 11 tot half7.. nu net nog even kleine 2uurtjes gedommeld en nu maar uit bed. Voel me echt weer een keer uit geslapen nu, en dat is wel even fijn.

Ja hoor, je kunt het gewoon combineren.en je kunt ook gewoon het huismerk kopen, die is goedkoper

Oke dankje pluis en daantje

vandaag bij me oma geweest.
sinds vorige week waakt er iedere nacht iemand bij haar.
ze lag in bed deed haar ogen niet open en vertelde vanalles wat we niet konden verstaan,
ze had ook bijna niet gegeten of gedronken.
een oom was er ook dat was wel fijn.
maar het was moeilijk om oma zo te zien.

Ik weet exact wat je doorgaat darkfairy, heb vorig jaar eindmaart/begin april hetzelfde mee gemaakt, doe waar jij je goed bij voelt en vooral heel veel sterkte! Take care!

OT:
Het gaat weer een beetje beter, maar houdt niks over. Bah, laat de lente maar gauw komen,miss helpt dat.

Nonny hier is je lente!
Wat hou ik toch van dit weer!

De stress is wat gezakt nu het voor school weer iets rustiger is. Vnv wedstrijd en ik heb er helemaal zin in!

In Groningen is het wel mooi maar niet heel warm ofzo hoor haha, nog steeds winterjas aan! Maar de zon schijnt tenminste (: ! Succes met je wedstrij!

OT: vanaf 15uur weekeeendd! Me voorgenomen me aan mijn planning voor school te houden zodat ik ook nog tijd voor andere dingen overhoud, ben benieuwd of het lukt!

Ik snap er niks van. Alles gaat eigenlijk best goed, school, thuis het weer enz maar het voelt alsof er een tijdbom in me zit. Ik ben zo onrustig als de pest, ben de hele tijd bang dat ik te laat kom, zaterdagochtend stond ik om half7 naast men bed met het idee dat ik gigantisch te laat kwam. Ik droom over tijd en te laat komen, en ik weet niet waar het weg komt. Het voelt zo naar en gestressed terwijl er helemaal geen redenen voor zijn..

Enorm veel gebeurd de afgelopen driekwart jaar.
Op kamers gegaan, mijn biologische vader voor het eerst ontmoet, een heerlijk lieve excentrieke muzikale knuffelbare filosofische vriendelijke grapjas-vriend gekregen waar ik me supergoed bij voel, mijn beste vriendin die me als een baksteen laat vallen, lief paar-maanden-geleden-voor-het-eerst-ontmoet halfzusje dat die plaats inneemt, plannen om ergens dit jaar in te trekken bij mijn vriend, plannen om te trouwen, plannen om een tweede studie te gaan doen en wel eentje die volgens mij niemand (inclusief ikzelf) van me had verwacht..
Ben inmiddels wel wat moe van al die veranderingen, maar tegelijkertijd ben ik erg blij dat het leven zo veel overwegend aangename verrassingen voor me in petto heeft. Het verlies van mijn beste vriendin even buiten beschouwing gelaten, had ik niet gedacht dat het leven zo leuk kon zijn. (y)

Mijn droom toen ik klein was
 

Als kind had ik niet de droom om brandweerman te worden of een bekende voetballer te ontmoeten. Nee, ik wou het liefst normaal zijn. Normaal, als alle andere uit mijn klas. Ik praat hier liever niet over, mijn basisschooltijd. Ik zou het liefst alle gebeurtenissen vergeten. Ik was altijd anders, ik had dyscalculie, ADHD, ADD, laag concentratievermogen. Noem maar op. Ik ben overval voor getest. Terwijl op school mijn leven kapot ging. Ik werd gepest. Ik had een goede vriend. Hij kon mij nooit helpen, hij was bang. Maar hij steunde mij mentaal altijd. Ik ben hem heel erg dankbaar. Ik kwam eens bij hem thuis. Dat gebeurde amper, ik had vaak pester achter me aan op weg naar huis. En hij wou dus niet dat ik naar zijn huis ging. Toen ik toevallig toch eens bij hem thuis was zei zijn moeder: "ik hoor dat je gepest word" "wat is er aan de hand?". Ik deed mijn verhaal en zei achteraf "Ach, je wend er wel aan..." Wat ze toen zij vond ik heel bijzonder. "Wil je hieraan wel wennen?"

Ze heeft mij eruit geholpen. Ik ben hin allemaal heel erg dankbaar voor alle help en steun die ze mij gaven.

Bedankt.

Toch ging het uiteindelijk weer mis. Ik kwam in de puberteit. Ik ondekte mijn bisexualiteid en dat maakte het er niet makkelijker op. Ik ging naar het voortgezet onderwijs. Eindelijk, een nieuw begin, een nieuwe kans. Ik zette alles op alles om normaal te doen. Maar dat lukte niet. Ze merkte dat ik soms lichte nichterige trekjes heb en vonden me gay. Ik heb mij hierzelf toen de schuld van gegeven. Ik vond dat ik mijn kans had veprust. Ik wou het niet meer. Ik wou niet meer leven. Als het al twee keer mis was gegaan dan moest dit zich zeker herhalen. Ik heb veel nagedacht over zelfmoord. Ik dacht wat de snelste en meest pijnloze manier zou zijn. Mijn mentor merkte dat er iets niet pluis was. Ik heb het geprobeerd geheim te houden maar het lukte niet. Ik ben in huilen uitgebarsten. Ze stuurde me naar de vertrouwenspersoon en daar heb ik mijn verhaal gedaan. Ze hebben me er weer bovenop geholpen. Mijn cijfers gingen omhoog, ze spraken de mensen die mij pesten aan. Zij waren heel erg geschrokken van mijn zelfmoordneigingen. Ik ben nu bog niet echt uit de kast. Maar wel gelukkig

Als je het licht aan het einde van de tunnel niet ziet zijn er altijd nooduitgangen. Daar zijn mensen die je kunnen helpen.

Je moet altijd onthouden dat er mensen voor je zijn. Pleeg alsjeblieft geen zelfmoord

Tips nodig? stuur me een pm'etje!