Autisme?!
 

Autisme word in films e.d. altijd hetzelfde afgeschilderd en bestempelt.
Ik ga daar niet dieper op in,maar in plaats daarvan ben ik erg benieuwd na jullie persoonlijke ervaringen als autist of qua omgang met autist,maar persoonlijke meningen zijn natuurlijk ook altijd welkom!

Zelf heb ik er een tijd terug vrij veel info over opgebaggerd,maar dat zegt natuurlijk minder als ervaring in eigen persoon,zelf ken ik meerdere autisten waarvan je op het eerste gezicht niet zou zeggen dat ze autisme hebben.

Hoop van jullie te horen!

~

Brick

aangezien autisme in de categorie psychische stoornissen valt, verplaats ik je topic naar psychologie.

Je hebt overigens geluk: hier op het forum lopen genoeg mensen rond met een diagnose in de categorie autismespectrum.

persoonlijk ken ik een aantal mensen met autisme. wat mij betreft zijn zij niet anders dan anders, ze hebben alleen een wat andere "gebruiksaanwijzing" wat betreft sociale interacties. Maar ik ken ook genoeg mensen zonder autisme met een bepaalde gebruiksaanwijzing :P. En de ene persoon is natuurlijk de andere niet, dus je kunt ook niet iedere autist over dezelfde kam scheren. De een heeft zich enorm goed leren aanpassen waardoor je er eigenlijk weinig van merkt, en een ander heeft daar meer moeite mee.

Bedankt daarvoor.
Zo ver ik weet weten vrouwen het beter te 'verbergen' als mannen,
en zoals je zegt heeft iedere autist autisme die net zoals zijn/haar persoonlijkheid uniek is,wat mij erg intereseerde.

Ik heb pdd-nos, en ik vind het moeilijk om bij een groep aan te sluiten. Ik wíl wel graag bijsluiten maar ik weet niet hoe ik me moet gedragen of wat ik kan zeggen. Ook heb ik soms dat ik verkeerde emoties toon, zoals bijv. iemand verteld iets heel ergs, en ik vind het ook erg maar dan moet ik juist lachen.. Of als iemand boos is dat ik moet lachen.. En als er ineens een plotselinge verandering is vind ik het ook lastig.. ik raak van binnen een beetje in paniek zegmaar en dan moet het even uitgelegd worden wat de planning dan is. Ik heb graag dat er een planning is van hoe het gaat.
Eigenlijk maar een paar mensen weten dat ik pdd-nos heb maar bijv. mijn klas weet het niet en het is volgens mij ook niet echt te zien aan mij. Al ben ik vaak wat onzeker/verlegen.

nja, ik hoop dat je hier iets aan hebt haha..

Hier ook al een PDD-Nos.

De diagnose is bij mij nog redelijk kort bekend (5/6 jaar geleden). Ik laat het zelf niet veel merken, maar ik kan me wel vinden in het verhaal wat Anne794 hierboven houdt. Sta veel sterker als individu, en anders het liefste als duo.
Daarnaast heb ik vooral lichamelijk er last van. Mijn handschrift is bijvoorbeeld het diepste punt van spijkerschrift.
Ik heb het nog redelijk licht, maar sta sociaal ook niet heel sterk.

Daarnaast, zoals je zegt; iedere autist is inderdaad uniek. Ik ken verschillende dames en heren met autisme, waarbij de een het in combinatie heeft met ook nog ADHD of juist ADD. Hierdoor is de een juist heel rustig, maar de ander enorm druk. De een is ontzettend snel boos, de ander durft nog geen deuk in een pakje boter te slaan.

Het wilt dan alsnog niet zeggen dat er helemaal niks overeenkomend is. Merk ook wel als ik met andere autisten om ga dat er karakteristieke kenmerken zijn die ik zo bij elkaar overeen zie komen.
Ik merk zelf bijvoorbeeld altijd wel hoe geconcentreerd een autist kan zijn op een bepaald ding. Beetje het eigen wereldje, soms zelfs wat afsluitend. Ik heb dat zelf dan heel erg met muziek, waarbij ik dan groot fan ben van Pink Floyd en allerlei live versies van hetzelfde nummer wil zoeken enzovoort. Het levert ook wel voordelen op; als je eenmaal de concentratie hebt kun je uren werken aan iets.

Hopelijk heb je hier wat aan! ;-)

true

Bij de ontwikkeling van de sexualiteit van het lichaam treedt er extreme splitsing op tussen m/v. Mannen neigen naar geisoleerde nerds, en vrouwen neigen ge-exploiteerd te worden - waardoor ze een bijkomstige late borderline ontwikkelen.

nounounou, nu generaliseer je wel heel veel hoor. en die link met borderline is al helemaal uit de lucht gegrepen.

Het autismespectrum is veel te breed om te generaliseren met "ze hebben alleen een wat andere "gebruiksaanwijzing" wat betreft sociale interacties". Dat is absoluut niet noodzakelijk het geval. De diversiteit tussen mensen met diagnose autisme is enorm.

iedere autist is weer anders er is er geen een hetzelfde
dat komt denk ik ook omdat er zo veel verschillende symptomen zijn en niet iedereen ze allemaal heeft
bij de een is het ook veel meer te merken dan de ander zelfs al proberen ze het te verbergen

Ik meen zelfs dat er wel 102 verschillende soorten autisme zijn, dus 'DE autist' bestaat niet. Daarnaast is het altijd stupide om te zien dat mensen bij Autisme het beeld hebben van een volledige gestoorde gek, en het zelfs nodig vinden om kwetsende grappen en opmerkingen te maken.

Maar zoals iemand al aangaf: ik ken veel vreemdere mensen zonder autisme.

Nee hoor, ten tijde van de DSM-IV onderscheidde men 3 afzonderlijke vormen: klassiek autisme (ook wel Kannerautisme of kernautisme genoemd), het syndroom van Asperger en PDD-NOS. Sinds de invoering van de DSM-V onderscheidt men geen verschillende vormen meer, maar spreekt men van ernstig, mild of licht autisme.

Weet je toevallig ook waarom ze dit gedaan hebben? Ik vind het zelf namelijk onhandig. Asperger en pdd-nos hebben allebei verschillende symptomen en als iemand dan bijvoorbeeld iets op wil zoeken over zijn stoornis kan dat tegenwoordig alleen maar door autisme in google te zoeken terwijl je dan vaak hele andere dingen vind dan wat je zoekt omdat iedere autist zo verschillend is. Volgens mij hebben ze dit gewoon gedaan om het voor de mensen die dit vast moeten stellen makkelijker te maken maar dat maakt het voor de mensen met autisme weer moeilijker vind ik

Ik heb pdd-nos.
Ik weet er wel steeds beter mee om te gaan maar heb nog wel last van een aantal dingen die waarschijnlijk wel minder worden maar niet overgaan.
Ik neem alles wat mensen zeggen heel letterlijk, sommige grapjes snap ik daardoor ook niet. Ik lijk soms wel een control-freak ofzo maar ik heb gewoon heel erg behoefte aan duidelijkheid en dat mensen zich aan afspraken houden.
Ik maak overal lijstjes,schema's etc. voor.
Ik heb moeite met samenwerken, dingen in groepen doen en een plek te vinden in groepen.
En waar ik me ook heel erg aan irriteer is dat ik geen hoofd en bijzaken kan scheiden. Ik kan dus ook geen samenvattingen schrijven ofzo. En ik heb moeite met concentratie, ik ben snel afgeleid, maar dat komt ook doordat mijn hersenen ook geen onderscheid maken in hoofd en bijzaken en daardoor hoor ik het geluid van iemand die met zijn pen zit te tikken net zo hard als de stem van een leraar die praat. Bij mensen zonder autisme scheiden de hersenen die geluiden al en dan hoor je wat minder belangrijk is ook automatisch minder hard.

Waar ik me vooral ontzettend aan irriteer is het feit dat mensen met autisme over een kam worden gescheerd, ontzettende vooroordelen bestaan erover. Een leraar op mijn vorige school vroeg wat ik daar deed op het vmbo, autisten waren toch hoogbegaafd dacht hij?
En ik heb dan misschien autisme, maar ik ben absoluut niet contact gestoord of sociaal gestoord. Ik irriteer me er ontzettend aan dat mensen zelf conclusies trekken terwijl ze ook gewoon kunnen vragen wat ik wel of niet nodig heb want ik weet zelf hartstikke goed wat ik wel of niet nodig heb qua extra begeleiding en aanpassingen. En dat sommigen zich in de kleinste dingen niet aan willen passen. Een goed voorbeeld is laatst op school, we moesten een werkstuk maken en de leraar zei dat het zo lang moest zijn als wij dachten dat hij goed vond. Dat is voor mij dus niet duidelijk en concreet genoeg, en je zult dan altijd zien dat iedereen een werkstuk van 4 pagina's maakt en ik met eentje van 20 aan kom zetten, dus ik vroeg om een aantal pagina's wat het ongeveer moest zijn maar dat wilde hij niet geven.
Ik kan ontzettend kwaad erom worden dat mensen met autisme meteen in een hokje worden geplaatst, dat mensen soms het beeld hebben dat je later bij een sociale werkplaats gaat werken en nooit een normale opleiding gaat afronden, dat je gaat leven van een uitkering en met een taxibusje naar je werk gaat. Dat je geen vrienden hebt en altijd alleen thuis zit en dat je niet zelfstandig bent. Tuurlijk, er zijn mensen met autisme die zo'n leven hebben, maar ik vind het echt onzin dat dat meteen is waar mensen aan denken bij het woord autisme want er zijn zoveel meer mensen die dat niet hebben dan die dat wel hebben. Ik vind het daarom ook stom dat mensen het woord autisme gebruiken, waarom hebben ze er niet gewoon verschillende namen voor gegeven en geen overkoepelende naam die autisme heet, dan zouden die verschillen duidelijker zijn en zou niet meer iedereen worden vergeleken en met vooroordelen te maken hebben.

De vader van een hele goede vriendin van mij is ook autistisch. Ik had na mijn autistische ex een heleboel vooroordelen maar dat heb ik bij moeten stellen. De vader van zit prima in de samenleving, getrouwd, gezinnetje en een goede baan. Hij is heel aardig maar heeft gewoon een paar puntjes waar je gewoon rekening mee moet houden en dan gaat t prima; hij wil heel graag alles tot in het puntje gepland en geregeld hebben, heeft zijn stoel waar hij heel graag zit (niet dat hij boos wordt of er iets van gaat zeggen als je er wel gaat zitten) en hij heeft het soms niet door als er een grap wordt gemaakt en dan voelt hij zich heel rottig wat soms uit kan lopen tot een woede bui omdat hij zijn emoties niet zo goed kan beheersen dan, en hij kan zich niet in iets verplaatsen als hij het zelf niet heeft gehad of meegemaakt, zoals dingen als ziek zijn van menstruatie en dat soort dingen. Het klinkt bij elkaar misschien wat negatief, maar het is een hele goede man.

Ik heb n lichte vorm van autisme, syndroom van asperger namelijk. Had vroeger wel moeite met een aantal dingen maar heb er hard aan gewerkt door naar een psycholoog te gaan en psychotherapie te volgen. Een aantal jaren later nog een tijdje ook een therapie gevolgd.

Het was allemaal wel veel werk maar heeft wel voor n goed resultaat gezorgd! Onbekende mensen die mij bvb op straat zouden tegenkomen of als vb. gwn mensen die me niet kennen (en me gaan leren kennen) zullen niet denken dat ik autimse heb (hoor ik ook vaak achteraf). Ik heb dus totaal geen last van nadelen van mn autisme, alleen maar voordeel van mn voordelen!

Wel iets dat minder is dat ik niet alleen autisme heb maar misschien ook andere psychische aandoeningen kan hebben die niet zijn getest. Ik ben zo een tijdje depressief geweest en ben dus daarvoor hulp gaan vragen bij mn psycholoog. Zit nu aan de Sertraline (antidepressiva) die ervoor zorgt dat ik me beter voel en deze helpt ook goed. Ik gebruik nu ook methylfenidaat zodat ik me beter kan concentreren op hw en mn examens en beter kan leren (omdat ik hier veel moeite mee had in mn depressieve periode).

Ik kijk verschillend aan tegen mensen. Vaak denk ik dat mensen er niks aan kunnen doen als ze vreemd gedrag vertonen bvb omdat ze misschien wel een psychische aandoening kunnen hebben of in de war zijn. Maar soms denk ik ook boos omdat ik van bepaalde mensen bij mij op school echt boos kan worden om hun gedrag omdat het gewoon zulke viezerikken zijn, maar daar denk ik niet bij na ofdat ze een psychische aandoening hebben.

Soms wordt er wel eens gezegd dat autisten minder goed kunnen opschieten met niet-autisten omdat ze elkaar wss niet begrijpen. Dit is bij mij niet het geval, natuurlijk begrijp ik mensen soms niet maar dan vraag ik wat ze precies bedoelen en dan begrijp je elkaar gewoon (: het enige probleem is dat sommige mensen niet voor een vraag naar duidelijkheid openstaan en meteen boos/agressief worden (zoals op school) en kan hier dus wel pissig van worden...

Dit inderdaad, en dat mensen hun eigen conclusies trekken en zelf bepalen hoe ze je denken te moeten helpen in plaats van te vragen hoe en waarmee ze je het beste kunnen helpen.

Autisme, net als borderline, blijft een rare diagnose. Is ook meer cultureel bepaald dan medisch-biologisch.
Er zijn geen pillen voor, er is geen behandeling. Diagnose is zelf is de beste medische expertise-centra een onzekerheid.
Enige wat de autist kan doen, is zich leren aanpassen aan de huidige maatschappij (inclusief facebook etc).
Enige wat een overheid zou kunnen doen is de stringente sociale eisen van zijn autistische onderlingen te laten verzachten. Dat zit er niet in gezien de crisis. Do polarisatie met de toenemende antisociale medemens in de samenleving - die beter gedijdt op een directieve benadering - en minder mededogen - maakt het er niet makkelijker op voor `autisten´.

Er is wel een behandeling, maar het gaat daarbij om het omgaan met een vorm van autisme, niet om het wegnemen ervan.

ik heb pdd-nos

heel veel denken dat je niet cociaal enzo bent maar ik bent dat gewoon wel, ik ben best populair terwijl alle andere mensen die ik ken die pdd-nos hebben echt hele nerdjes enzo zijn die niet voor hunzelf opkomen.. ik vind wel heel veel dingen moeilijker en moet meer duidelijkheid enzo hebben maar op school merk je er niks aan. alleen als ik thuis kom is het een drama.. dan voel ik me zo depresief. en ik heb dan altijd het idee dat niemand van me houd en dat ze me liever weg willen enzo.. ik heb heel veel moeite met leren alleen ik wil dat niemand me helpt want ik wil het alleen kunnen. ik val altijd huilend in slaap en heb altijd ruzie met mn ouders..
ik heb al heel vaak tabletten gekregen ervoor maar elke heeft een bijwerking achtergelaten.. door eentje ben ik nu twintig kg te licht en ik slaap niet meer..

Ik irriteer me ook kapot aan de gestoorde reacties van mensen op sommige dingen als je zegmaar iets wel kunt wat mensen met autisme volgens hun niet kunnen.
Echt zo van 'ga je naar speciaal onderwijs ofzo' ik: 'uuh, nee, ik doe gewoon een mbo niveau 4 opleiding' ander: 'huh, maar je hebt autisme, hoe kan dat dan' en dan denk ik altijd 'oh god, ben blij dat ik het kan, wat maakt mij dat nou weer uit wat ik volgens de boekjes wel of niet zou moeten kunnen met autisme, ben blij dat ik het kan'

Ik ken twee mensen met verschillende vormen van autisme. In mijn klas op de basisschool zaten twee jongens, de één heeft klassiek autisme en de ander pdd-nos. De één doet nu speciaal onderwijs terwijl de ander atheneum doet.

Ik kon het met beide wel goed vinden, het grote verschil tussen beide personen is denk ik hun visie op de wereld. Ze kunnen allebei gebeurtenissen heel goed onthouden maar de jongen met klassiek autisme heeft echt een totaal verdraaid wereldbeeld. Ik kan wat voorbeelden opnoemen maar misschien is dat te persoonlijk, het komt erop neer dat hij situaties schetst die nooit kunnen gebeuren, of hij liegt over iets, of hij verandert de waarheid een beetje.

De jongen met pdd-nos had overduidelijk moeite om sociale contacten te leggen en had een kort lontje, terwijl de jongen met klassiek autisme juist heel open was, opgewonden en waar je goed mee kon lachen. :)

Gelukkig bestaan er tegenwoordig veel auti only bijeenkomsten/evenementen. Dit scheelt een hoop gezeik met normale mensen, die geen autisme hebben. Het is echt een verademing! Zo kun je toch nog samen dingen doen, uitgaan, lol hebben, goed gesprek hebben enz :) Natuurlijk kan dat ook in de gewone wereld, maar is minder leuk (vind ik) vooral door onbegrip, mensen die je niet begrijpen enz. Er zijn van die 'clubs' waar je gewoon mensen met autisme ontmoet die normaal of hogerbegaafd zijn (en daar zitten ook mensen bij die gewoon funtioneren (werk, studie, zelfstandig wonen). Sommige 'clubs' zijn duidelijk van een lager niveau.

Niet-autisten dringen vaak hun mening (waarbij ze dan doen alsof het feiten zijn) aan je op en veel van die niet-autisten begrijpen niet, dat hun mening in ons ogen ook raar is of kan zijn...

True

Ik heb op school 2 vrienden die allebei autisme hebben. Bij een van ze merk je het totaal niet en bij de ander juist wel. Hij blijft je roepen en aanraken tot je naar hem aan het luisteren bent. Ze hebben ook vaak ruzie en praten negatief over elkaars afkomst (Servië en Bosnië) vanwege de oorlog tussen die landen in de jaren 90. Mijn oudere broer heeft ook autisme en gooide vroeger met bestek, glazen en borden.

Klassiek autisme dan zeker ;)

Zelf heb ik PDD-NOS. Ik had heel veel moeite met sociale contacten. Daar heb ik hulp bij gekregen en ben nu veel socialer. Zelf ook wat je zei als je zeg ik heb autisme wordt er gelijk een stempel op je gedrukt. (Zo ook op mijn vorige school) ik zat op een mbo school voor niveau 4. Toen ik zei dat ik PDD-NOS had drukten ze gelijk een stempel op me. Ieder persoon met autisme is anders. En dat begrepen ze niet. Ik zit nu op een andere school en heb het daar meer naar me zin. Ze doen er totaal niet moeilijk over, komt ook omdat ik niet als 'autist' behandeld wilt worden

Omdat?

Trouwens, na mijn mening kan je inderdaad beter het voor je houden. Alleen als het een voordeel zou bieden zou ik ervoor uitkomen.