Analyse gedicht
 

Hallo,

Ik moet voor school een gedicht analyseren.
Het gaat om dit gedicht:

Thuiskomst van de kinderen

Als grote bloemen komen zij uit ’t blauwe duister.
Onder de frisheid van de avondlucht
waarmee hun haren en hun wangen
licht zijn omhangen,
zijn zij zo warm. Gevangen
door ’t sterke klemmen van hun zachte armen,
zie ik de volle schaduwloze liefde,
die op de bodem van hun diep-doorzichtige ogen leeft.
Nog onvermengd met menselijk erbarmen,
dat later komt - en redenen en grenzen heeft.

M. Vasalis

Ik haal hieruit dat kinderen terugkomen uit het duister, ik neem aan een slechte plaats, maar weet niet wat er mee bedoelt wordt.
De frisheid vormt dan een contract met 'zij zijn zo warm'.
Ze houden elkaar vast, waarschijnlijk zijn het broers/zussen, waar de moeder over nadenkt terwijl ze thuiskomen.
En ze krijgen nog geen medelijden, wat op zich niet zo erg is, maar wel redenen en grenzen heeft.

Ik snap de essentie dus niet helemaal, heeft iemand een idee? :)

Thuiskomst van de kinderen

Als grote bloemen komen zij uit ’t blauwe duister.

Vergelijking : zij (kinderen) - grote bloemen. Beide brengen voor een ouder (moeder!) geluk.
Metafoor: 't blauwe: hemel denk ik.
duisternis: dit verraadt al onheil. (zie verder.)

Onder de frisheid van de avondlucht
De ''Avond'' is het einde van de dag. Ook het einde van het leven?
Frisheid: het kind is pas geboren. Nog jong dus.

waarmee hun haren en hun wangen

hun = kinderen

licht zijn omhangen,
Ambigu: licht: kleur/gewicht

zijn zij zo warm. Gevangen
Opvallende enjambement: 'gevangen' creëert spanning.

door ’t sterke klemmen van hun zachte armen,
Sterk tegenover zacht

zie ik de volle schaduwloze liefde,
schaduwloze liefde: zonder de figuurlijke donkere kant.
Vol: het (= de liefde) wordt intens beleefd.

die op de bodem van hun diep-doorzichtige ogen leeft.
'Bodem' en 'diep-doorzichtige' klinken fatalistisch of zelfs luguber. Vanaf het woord 'gevangen' begint de spanning tussen onvoorwaardelijke liefde en helaas ook de realiteit/ het lot/ de werkelijkheid.

Nog onvermengd met menselijk erbarmen,
Dit duidt er nog sterker op dat er iets is fout gegaan met het kind. Gestorven vrees ik. Te kort was/waren het kind/de kinderen op de wereld om de onvoorwaardelijke liefde te krijgen van de ik-persoon.

dat later komt - en redenen en grenzen heeft.
Als de ik-persoon dood is, is ze "aan de andere kant''/ de hemel/ het blauwe. Dan kan ze haar kind(eren) wel de liefde geven die ze had willen geven.
Er zijn dus redenen dat het later komt: kind is dood.
Grenzen: de moeder/ik-persoon wil het liefst nu meteen liefde geven, maar ze moet wachten tot zij ook in de hemel is.

M. Vasalis


M. Vasalis verloor haar zoon Dicky op jonge leeftijd: http://www.trouw.nl/tr/nl/4468/Schri...nterecht.dhtml
Ik denk dat die gebeurtenis mee heeft gespeeld in dit gedicht.

Die titel is trouwens ook wel behoorlijk dubbel. Volgens mijn interpretatie gaan de kinderen dood. Die thuiskomst is dan de terugkeer naar de hemel, terug naar God.

Dit gedicht blijft me intrigeren. Een 2e interpretatie:

Als je het letterlijker wil lezen, zoals jij doet, dan komen kinderen inderdaad `s avonds laat thuis. De frisheid van de lucht t.o.v. de warme kinderen is opmerkelijk. Wellicht zijn de kinderen gelukkig. Ze houden elkaars handen vast: klemmen. Uit de klemmende handen leidt de spreker (ik blijf erbij dat dit de moeder is) af dat ze blij zijn. Het is schaduwloos, omdat ze niet weten dat er iets vreselijks is gebeurd... Ze zijn onvermengd met menselijk erbarmen, omdat ze nog geen figuurlijke duisternis hebben meegemaakt. Dat zal later wel komen, want de moeder moet ze uitleggen dat haar zoon en dus hun broer is overleden. Er zijn dus zeker redenen dat die pijn later wel komt. Ze weten het nog niet. Het heeft ook grenzen. Het leven gaat verder. Ze moeten verder leven zonder hun broer.

Heel erg bedankt voor de duidelijke uitleg!