Ben jij orgaandonor?
 

Hallo allemaal!

Deze week ontvingen ongeveer 180.000 18-jarigen een brief van de minister waarin zij worden opgeroepen om hun keuze te registreren over of zij donor willen zijn.

Ik ontving deze brief ook toen ik 18 werd (in 2010) en ik heb ‘ja’ gekozen. Ten eerste omdat ik het belangrijk vind om zelf te kiezen, zodat ik mijn nabestaanden niet opzadel met een dilemma als ik er niet meer ben en ten tweede heb ik voor ‘ja’ gekozen omdat er nog steeds 150 mensen per jaar sterven, voor wie niet op tijd een donororgaan beschikbaar komt.

Wat is jullie mening over orgaandonatie? En hebben jullie je keuze al vastgelegd? En zo ja waarom hebben jullie die keuze gemaakt?

Ik ben uiteraard donor. Ze mogen me helemaal leeghalen. Waarom? Omdat er geen enkele (goede) reden is om geen donor te zijn. Als ik dood ben heb ik mijn lichaam niet meer nodig.

Ja, al sinds mijn veertiende ofzo. Ik vind dat als ik zelf ziek zou worden en dan zelf een orgaan nodig hebt en wil, het ook wel aardig om te zeggen dat als ik dood ben dat anderen mijn organen mogen.

Ik heb een dubbel gevoel. Want ik geloof een beetje in een nieuw leven na de dood. Ik hou me organen dus aan de ene kant liever maar stel dat iemand een nier nodig heeft dan zou ik die afstaan al zou ik levend zijn

Ja ik ben orgaandonor en ze mogen alles van mij hebben. Ik zou zelf ook graag een orgaan ontvangen als dat nodig is, dus vind ik het ook wel zo sociaal om mijn eigen organen beschikbaar te stellen. Ik zie het 'leven na de dood' niet als iets waar je je lichaam voor nodig hebt, meer iets als dat je voortleeft in de gedachten van andere mensen en juist ook dat je voortleeft in ander leven (als voedselbron voor andere dieren, maar in dat plaatje past prima dat je organen een nieuwe eigenaar krijgen). Naast orgaandonor ben ik ook hersendonor. Dat betekent volgens mij dat ik in eerste instantie orgaandonor ben, maar in alle gevallen dat mijn organen niet geschikt zijn voor transplantatie, verwijderen ze mijn hersenen voor onderzoek.

Toch is het dan wel belangrijk om je keuze te registreren (Ja of Nee, of om bijvoorbeeld bepaalde organen en weefsels uit te sluiten van donatie). Want anders gebeurd er misschien niet wat jij wenst als je er niet meer bent. Als je je keuze niet registreert moeten je nabestaanden namelijk een keuze maken.. Voor mij was dit één van de belangrijkste redenen om mijn keuze vast te leggen, zodat ik er in ieder geval zeker van ben dat er gebeurd wat ik wil.

Jep, ik ben orgaandonor sinds mijn 18e. Sinds kort sta ik ook geregistreerd als stamceldonor. dat betekent dat mijn stamcelgegevens zijn opgeslagen in een database en mocht iemand stamcellen nodig hebben en ik ben een match (kans van 1 op een miljoen overigens) dan kan ik opgeroepen worden.

Wat als dat leven na de dood alleen toegankelijk is als je organen hebt afgestaan?

Hehehe :cool:

Ik ben nog geen 18 maar ben wel van plan om orgaandonor te worden. (y)

al jaren

In dit leven krijgt ook niet iedereen alles, welke gerantie heb je om je volgende leven volwaardig te beginnen ;) en andersom, waarom zou je dan geen nieuwe spullen krijgen, waarom zou het een materialistisch leven zijn etc.

Dan zullen er niet veel mensen na de dood leven, aangezien de kans heel klein is dat na je dood je organen nog bruikbaar zijn.

Overigens heb ik zelf ook voor 'ja' gekozen.

Ja voor alles behalve mijn botweefsel, kraakbeen, en pezen ik vind het niet zo fijn als ze na me dood een peetje me potte door zagen enzo. Ben het formulier nu aan het invullen :). Echt een kut gedachte dat ze dit gaan doen na me dood. :S

Mijn nabestaanden mogen beslissen, en die weten dat ik 'ja' zou kiezen, maar ik wil hen niet achterlaten zonder keuze die goed voor hen voelt.

ik wil geen donor zijn, ze blijven van mij af :D

uuh je hoeft geen 18 te zijn hoor?

OT: ja al een poosje,en als ik over 2 week 18 ben, word ik ook bloeddonor.

Maar het lijkt je wel een fijn idee dat ze de organen uit je lichaam halen?

Uiteraard. Mensen die geen donor zijn kijk ik immers op neer.

Ik ben ook donor, geen uitzonderingen. Ik ben ook bloeddonor.

Ik heb uiteindelijk ook maar ja ingevuld gisteren, ook al vind ik het geen fijn idee dat er dan zo met mijn lichaam wordt omgegaan. Dat je iemand een vroege dood kunt besparen als je lichaam toch is "uitgeleefd", is toch iets waar ik wel aan mee wil werken. Misschien verander ik het ooit nog, mijn moeder is er echt op tegen en dat snap ik ergens ook wel, zou helemaal rot voor haar zijn wanneer ik eerder dood zou gaan dan zij.

Wat ik me wel afvraag, wat doen ze dan als je in coma ligt, misschien wel al maanden en dus eigenlijk in optimale conditie bent om alles af te staan?

Als je in coma bent, leef je dus nog en dan is er nog helemaal geen sprake van eventuele orgaandonatie.