Leven met depressie en een verslaving.
 

Hallo iedereen:D

Ik ben Madelinde, verpleegkundige in opleiding aan de Fontys in Eindhoven. Samen met twee klasgenoten ben ik bezig met een onderzoek. Het onderwerp dat wij gekozen hebben voor het onderzoek betreft adolescenten met depressie en daarnaast ook een verslaving (dit wordt dubbeldiagnostiek genoemd).

Onze onderzoeksvraag hierbij is als volgt:
Welke verslavingen komen het meeste voor bij adolescenten met depressie?
Hierbij betreft adolescenten de leeftijd 10 tot en met 22 jaar.

Over depressies samengaand met een verslaving is vooral veel bekend bij ouderen. Hierbij is duidelijk dat de meest voorkomende verslaving alcohol is. Bij adolescenten is dit niet zo duidelijk en daarom zijn we erg benieuwd naar de verhalen van ervaringsdeskundigen. Heeft dit onderwerp betrekking op jou? Of ken je iemand die in een dergelijke situatie heeft gezeten of nu zit? Dan kunnen we jou hulp gebruiken!

Alle ervaringen en verhalen zijn welkom. En wij hopen dat jullie open staan om jullie ervaringen met ons te delen.

Het desbetreffende onderwerp kan erg gevoelig zijn, hier houden we absoluut rekening mee. De informatie die hier gedeeld wordt nemen we anoniem mee in ons onderzoek.

Alvast heel erg bedankt voor de medewerking en openhartigheid,
Vriendelijke groet
Madelinde, Janneke en Moniek

P.S. tips over bepaalde forums, boeken, sites en alle andere hulpmiddelen waar informatie over dit onderwerp te verkrijgen valt zijn altijd welkom!

Ik denk dat het sowieso interessant is om verder te kijken dan de 'gekende' verslavingen op gebied van verdovende middelen. Zelf ben ik uit een hogere leeftijdscategorie, maar ik heb ervaren dat in de psychiatrie (België overigens) vooral gefocust werd op medicatie/drank/drugs/... Als ik een keer blowde (gebeurde eens in de 6 maanden, ik had absoluut geen probleem met wiet, mijn ambulante psychiater wist/snapte dat, maar had niets te maken met het ziekenhuis waar ik was opgenomen), dan stond iedereen op zijn achterste poten, moesten er ketenanalyses gemaakt worden en werd er heel veel gevraagd 'waarom heb je het gedaan' en 'wat was de situatie dan'. Dat het een keer gezellig was en ik er gewoon zin in had, werd blijkbaar niet aanvaard als mogelijkheid.

Daarentegen is mijn grootste en ergste verslaving jarenlang genegeerd en niet onder ogen gezien: eten. Ik at om mij (even) beter te voelen en uiteindelijk vrat ik me bijna de dood in. Ik vind het verontrustend dat dit nooit is opgemerkt in al die verschillende ziekenhuizen en afdelingen en dat het door geen enkele psycholoog, therapeut of psychiater is aangekaart. Mijn gewicht kwam natuurlijk wel ter sprake, maar dan werd je eventueel op dieetvoeding gezet en dat was dat.

Ik denk dus dat er veel meer verslavingen te vinden zijn dan enkel in de wereld van de verdovende middelen (al dan niet legaal en al dan niet voorgeschreven), al worden die misschien niet altijd herkend of erkend of weet de persoon het misschien zelf niet eens dat hij/zij het doet. Je kunt aan allerlei zaken verslaafd raken, de een al wat ongezonder dan de ander, maar het is natuurlijk nooit goed.


Veel succes met jullie onderzoek in ieder geval! Ik ben met mijn 31 iig te oud om jullie te helpen ;) Mochten jullie verder toch nog vragen hebben, ben ik sowieso wel bereikbaar via pm.

Het is een mooi onderwerp, en een ambitieus plan.

Depressie, en de klachten ervan, kunnen veel eerder ontstaan dan bij de volwassene. En de impact kan veel groter zijn, in een competitieve veeleisende omgeving, van de middelbare school. Ook is onze cultuur erop ingericht dat mensen tussen 14/15jaar bloot gesteld worden aan de alcohol. Kip-of-ei verhaal, blijft een discussie.

Maar je vraagstelling is te complex om , in 2014, te beantwoorden.
De dubbeldiagnose is een slecht onderzocht, moeilijk vakgebied, om wetenschappelijk te bestuderen.
Daarnaast kies je nóg een specificerende, complicerende factor: De jeugdige leeftijd.

Zelfs al maak je een plausibel, financieel haalbaar, wetenschappelijk onderbouwde hypothese - je krijgt het nauwelijks door de ethische commissie.

Desalniettemin, is je onderwerp zeer relevant, actueel en ook "klinisch relevant". Dus als je een uitdaging aan wilt, laat dit bericht je niet tegen houden.

Ik wil best een bijdrage leveren als jullie die kunnen gebruiken. Ik heb vanaf mijn 14e to 17e in de verslavingszorg gezeten en heb een diagnose depressie gekregen. Tegenwoordig heb ik mijn leven weer enigszins op de rails en misschien kan ik nog iets nuttigs doen met mijn verleden.