Relatiebreuk
 

Beste leden,

Het is sinds 2 weken geleden vrijdag gedaan met mijn vriendin.
We hadden 3 jaar en 1 maand iets..

Ik zag haar gewoon echt supergraag en zij mij ook, alles ging perfect.. Maar de laatste maanden deed ik niet echt moeite omdat ik er bijna zeker van was dat ze niet bij me weg zou gaan..
Dit was zeker fout en nu ze weg is bij mij wil ik dit gewoon allemaal terug zo hard veranderen !
We zijn als vrienden uit mekaar en we hebben nog altijd veel contact enzo..
We hebben er ook over gepraat en zij zegt gewoon dat ze vrijheid wil (niet qua kussen met andere jongens enzo maar gewoon qua uitgaan en PRATEN met andere jongens enzo) en dat ze vond dat ik te weinig bij haar wou zijn enzo.

Ik heb haar dan ook uitgelegd dat ik dit nu helemaal anders zal aanpakken, dat ik nu heb ingezien dat het altijd nog kapot kan dus dat ik er echt weer 200% voor zou gaan, als ze me nog 1 kans zou geven, en dat ze ook gerust met andere jongens lag praten enzo, dat ik dat echt wel kan hebben.

Elke keer als ik bij haar ben begint ze te twijfelen..
Zaterdag was ik op dezelfde fuif als zij en hebben we weer gepraat en had ze naar haar moeder gestuurd dat ze het terug wou proberen met me, en of ik mocht blijven slapen..
Toen ben ik daar gebleven, hebben we ook niets gedaan enzo en mooi appart geslapen zodat ze nog wat kon nadenken en 'sanderendaags wist ze het toch niet meer zeker..
Zondag weer goed gepraat en toen vroeg ze me of ik er echt weer 200% voor zou gaan als het terug goed kwam.. Uiteindelijk ging ik naar huis vertrekken en toen zij ze me dat ze wou dat ik bleef, en dat ze terug met mij wou proberen, dat ze me niet kwijt wou..

Uiteindelijk toch maar alle2 besloten dat het beter was dat ik naar huis ging zodat ze nog kon nadenken, zodra ik thuis was nog eens gebeld en toen wist ze het toch niet meer zeker..

Het komt er dus op neer dat telkens ik bij haar ben ze twijfelt om toch iets met me te beginnen en telkens ik weg ben ze weer denkt dat het beter is om toch maar even uit mekaar te blijven..

Ik kan dat gewoon echt niet opgeven omdat ik weet da ze me nog graag ziet en het zelf nog wel wil ! Ik weet me echt geen raad meer, hoe laat ik haar inzien dat ze het nog wel wil en haar die stap zetten waar ze telkens opnieuw weer zo dichtbij komt?

Geef het tijd. Hou wat meer afstand. Wij kunnen ook niet weten wat zij denkt. Misschien komt het nog goed. Misschien niet.

Wat naar dat ze niet gewoon duidelijk is. Maak voor jezelf de keuze of je wel behoefte hebt aan dit getwijfel. Ik snap heus wel dat je haar niet kwijt wilt en daardoor geneigd bent het te accepteren, maar dit gaat natuurlijk nooit werken. Als jij bij haar blijft slapen, dan is het normaal dat jullie met elkaar in bed liggen en seks hebben of zoenen of wat jullie de drie jaar hiervoor ook maar deden. Bij haar blijven slapen en ergens anders gaan liggen, dat slaat nergens op. Dan kun je beter niet blijven slapen.

Nogmaals, ik begrijp dat dit lastig is voor je en dat je liever een klein beetje hoop houdt, maar ik denk dat dit sowieso niet werkt. Het is alles of niets. Misschien beter om nu even zelf voor "niets" te kiezen en haar dit - met uitleg - te zeggen, en af te wachten of zij de keuze voor "alles" wil maken

Op deze manier ben je sowieso bezig met een ongezonde situatie te creëren. Jij hebt duidelijk aan haar aangegeven verder te willen en hoe logisch dat misschien ook is na drie jaar relatie waarbij jouw gevoel niet verdwenen is leg je op deze manier het lot van de toekomst totaal in haar handen.

Zij heeft op dit moment de totale macht over jullie al-dan-niet relatie en jij stelt haar in staat je zo lang bij haar te houden als dat zij zelf wilt. Zelfs als jij aangeeft wat je wilt lijkt zij maar met haar vingers te hoeven knippen en je doet precies wat ze vraagt.

Mocht ze uiteindelijk beslissen wat ze wil en verder gaan met jou, besef dan heel goed wat voor scheve situatie er is ontstaan.

Zolang ze twijfelt is het antwoord 'nee'
Ga iets anders doen en neem een tijdje geen contact op met haar. Dit is inderdaad ongezond.
Zo lijkt het net of ze je aan het lijntje houdt...