Gedachtes die ik niet wil
 

Oke, om gewoon maar even met de deur in huis te vallen, elke keer als ik ruzie, of een discussie heb (gehad), dan denk ik meteen aan zelfmoord. Ik denk altijd dat het beter is vopr iedereen als ik er niet meer ben, dat niemand me zal missen. Natuurlijk weet ik dat dit echt onzin is, maar toch zijn de gedachtes er, en het ergste is nog dat ik helemaal geen zelfmoord wil plegen!

Ik ben gelukkig, ik heb een goed leven, natuurlijk zitten er ook dalen in mijn leven, maarja, daar verander je niks aan. Even ter verdere informatie, ik ben een meisje van nèt 15 jaar oud, mijn ouders zijn nog bij elkaar, en er is niet echt wat schokkends gebeurt waardoor deze gedachtes zouden kunnen ontstaan.

Ik weet echt niet wat ik moet doen, ik word er zelf bang van en heb een paar serieus gedroomd dat ik mezelf van een brug gooide. Ik dacht erover na wat er zou gebeuren, wat ik zou zien, wat ik zou denken, maar ik wil alles behalve zelfmoord plegen! En ik ben echt niet ongelukkig! Help me alsjeblieft, ik ben heel wanhopig!

Hé Rosa, kijk eens bij het topic "Gedachtes die ik niet wil" van Anoniempjexx dat een paar topics lager staat. Ik denk dat voor jou het zelfde advies geldt. Sterkte!(y)

Als je niet ongelukkig bent en geen zelfmoord wilt plegen zie ik niet wat het probleem is. Ik overweeg minimaal 7x per dag om mezelf van kant te maken.

RosaVenediktov,

Heb je hier al met andere mensen (die je als persoon liggen, die je vertrouwt, waar je een goed gevoel bij hebt, etc) over gepraat ?

Tuurlijk zijn die gedachten onzin (zolang je dat maar blijft beseffen, zit je nog ergens safe, vind ik). Het moment dat je daarover dreigt te gaan, moet je wel echt professionele hulp inschakelen. Zodat men je verder op weg kan helpen.

Het zou zonde zijn, dat de wereld jou daaraan moet verliezen.

Zelfmoord (dergelijke gevoelens) zijn eigenlijk een "aanslag plegen op jezelf". Daar duiden die gevoelens. In de betekenis van. Ik kan hier zelf niet goed meer mee overweg, ik kan dit niet meer dragen, ik wil dit niet meer, mijn omgeving begrijpt me niet, ik wil hier weg, ik zie geen uitkomst meer, ik verlies daarin iedere vorm van kracht (daar nog iets aan te veranderen), etc.

Het is een neerwaartse spiraal. Waar je moet mee opletten. Een spiraal die aan je zit te trekken. Waarom komt die spiraal vandaan ?

Je gaf zelf al aan, dat ruzies je niet liggen. Vermoedelijk doen dergelijke ruzies je enorm veel pijn. En wat jij dan doet, is die PIJN op jezelf nemen. Je dit zelf kwalijk nemen. En gaan beginnen denken van. Weet je wat, als ik er niet meer ben, heb je geen last daarin meer van me. Gedaan met die ruzies.

Maar dit is een FOUTE manier van redeneren !

In de eerste plaats moet je (als ik je wat advies verder nog mag geven), denken aan jezelf. LEER JEZELF GRAAG TE ZIEN (los van wat andere mensen al dan niet over je denken).

Leer bv genieten van een mooie zonsondergang, of een goed gesprek met je vriendin. En als er dan eens iets RAARS (akeligs) gebeurt. Niet alle mensen zijn even aardig. Probeer jezelf daar dan tegen te wapenen. Neem voldoende afstand. Zorg voor jezelf.

Jezelf (nog beter en meer leren) graag zien.
En (nog beter en meer) voor jezelf leren zorgen.

Wie leert er dat op school ?

Ik heb geen idee hoe je karakter (persoonlijkheid is), dat kan ik hier niet opmaken uit zulke korte stukjes tekst. Maar ik kan me wel ergens een beeld ervan vormen.

Probeer meer kracht in jezelf te vinden. Die kracht zit er hoor !
Jij voelt nu DESTRUCTIEVE kracht (zelfmoord gedachten).
Maar die omgekeerde energie (CONSTRUCTIEVE kracht) zit ook in je verborgen.

Het is een kwestie die meer naar boven te krijgen...
Omgeving is alvast heel belangrijk in dit verhaal.

Zorg voor een goede omgeving die je ondersteunt (die je energie geeft).
En probeer 'slechte' omgevingen te vermijden (of je tegen te wapenen).

Let op met de energie (woorden) van anderen. Dit zijn soms ergens gelijk toverstokjes. Die zonder dat je het zelf doorhebt, met JOU gaan spelen. Willen spelen. Laat je niet betoveren door die anderen. Probeer daarin zelf een TOVENAAR te worden ;)

Succes!

Groetjes,
JustTalk

Ergens klinkt het ook als een vorm van agressieve dwanggedachtes richting jezelf.

Je kunt er misschien het beste met iemand over praten.
Vertel er wel uitdrukkelijk bij dat je het niet wilt, maar dat het iets is wat in je opkomt zonder dat je het wilt.

Ik heb er ook heel erg last van gehad...
Het is vanzelf over gegaan. toen ik me realiseerde dat de gedachtes die ik had, geen dingen waren die ík dacht, maar een soort duiveltje in mijn hoofd. Het waren niet dingen die ik wilde denken, maar omdat ik zó bang was dat ik ze zou denken dacht ik er juist aan.

Verhaal klinkt beetje als depressie, maar wel met veel ->????????<-
ga naar huisarts.