bang voor mezelf
 

Ik was gister het nieuws aan het lezen en las toen over elliot rodger
Ik ben Me daar toen in gaan verdiepen. Het komt er op naar dat hij autisme had waardoor hij niet goed met mensen om kon gaan. Hij wou heel graag een vriendin maar niemand wou iets met hem te maken hebben (ondanks dat hij rijk was) omdat hij "anders" was dan de rest. Hij voelde zich eenzaam en was boos op de mensheid waardoor hij 7 mensen vermoorde.
Toen ik dit zo las verstijfde ik helemaal. Hij is namelijk exact hetzelfde als mij. Ik heb ook een vorm van autisme, ik voel me ook eenzaam, ik wil ook een vriendin, ik ben soms ook boos op mensen omdat ze me niet accepteren zoals ik ben. Hij had een hoop opgekropte woede en verdriet. Ik ben bang dat tegen de tijd dat ik net zo oud ben als dat hij was, ik ook zoiets ga doen. Op dit moment zit ik goed in mijn vel en ben ik niet boos ofzo maar als ik straks van school ben, ben ik bang net als hem te worden. Heeft iemand tips wat ik kan doen?

Niemand is "exact hetzelfde". Gevallen als deze komen in het nieuws omdat ze zeer zeldzaam zijn. Er zijn 7 miljard mensen op deze aarde, één ervan was zó doorgedraaid (en in bezit van een wapen) dat hij tot deze actie kwam.
Ga er van uit dat het leven vol teleurstellingen zit, we leven niet in een Disney film.
Alles wat we daar aan kunnen opfleuren is meegnomen en daar mogen we van genieten. Alleen maar willen wat "een ander ook heeft" drijft je tot wanhoop want er is altijd iemand die nòg iets beters heeft. Als je leert accepteren wat je hebt en wie je bent, kun je jezelf optrekken aan anderen, aan jezelf werken en je beter gaan voelen. Dàt trekt weer mensen aan die bij je passen.

Ik denk niet dat je hier heel bang voor hoeft te zijn. Zolang je vrienden hebt en niet sociaal geïsoleerd raakt, loopt jouw leven vast anders dan dat van hem. Twee vrienden van mij zijn ook autistisch, maar ze hebben wel gewoon een groep (goede) vrienden om zich heen. Mensen die hartstikke veel om hen geven en hun best doen goed om te gaan met autistisch gedrag, en zich daardoor niet willen laten weerhouden vrienden te zijn.

Wees zuinig op goede vrienden, tegen hun kan je eerlijk je verhaal kwijt, zodat je dingen niet op hoeft te kroppen.

Ik heb geen autisme, maar toen ik 18 was wilde ik heel graag een vriendje, voelde ik me regelmatig behoorlijk eenzaam en was ik ook wel eens boos op mensen omdat ze me niet begrepen. Autisme hebben maakt je geen moordenaar. Zeker als je schrikt van het verhaal van deze man denk ik echt niet dat jij ooit zoiets zult doen.

Elliot was geen autist, maar een verwende Amerikaan. Schieten van andere mensen, is een cultureel verschijnsel aan de andere kant van de oceaan.

Hij had Asperger maar dat zegt niks. Autisme+verwend+zich afgewezen voelen+makkelijk aan wapens kunnen komen maakt niet automatisch een moordenaar.

nou ik heb dus ook niet echt vrienden waar ik veel mee om ga
en de enige die weten dat ik autisme heb zijn mijn ouders omdat ik niet over mijn problemen kan praten
ik zit al een tijdje te denken om een soort sociale training te volgen om meer sociale skills te krijgen maar de enige trainingen die ik kan vinden zijn voor kinderen. weet iemand misschien iets of moet je naar een psycholoog hier voor?

Dat is niet zo'n gek idee. Misschien kan je hier eens mee naar je huisarts gaan?