Emetofobie
 

Is er nog iemand op dit forum met Emetofobie (overgeefangst)
herken je jezelf ook in:
- altijd griepgolven in de gate houden
- altijd de houdbaarheidsdatum controleren
- bij misselijkheid thuisblijven
of juist constant op andere gefocust zijn dat ze niet ziek worden?

Ikzelf zit hier al zeker 11 jaar mee en vraag me me af of er meerdere op dit forum zitten.

Overgeven is niet leuk, dus ik denk dat iedereen wel een vorm van Emetofobie heeft. Ikzelf krijg het echter wel voor elkaar, als m'n maag al een paar uur protesteert, m'n vinger in de keel te steken. Die verlossing is zoveel beter dan nog een paar uur zwetend in bed liggen. Zoals met alle fobieën is de beste remedie: confrontatie.

V.w.b. de griepgolven, houdbaarheidsdatum; het is altijd goed op je gezondheid te letten, zij het met mate, je mag best wat vertrouwen in je lichaam hebben. Ze is van nature stabiel en in staat veel kwaad af te weren.
Bij misselijkheid thuisblijven wordt in Nederland als zwak gezien. Tenzij je bouwvakker bent en op 30 meter hoogte moet werken zie ik geen reden om bij misselijkheid thuis te blijven, thuis ben je net zo misselijk als op school/werk. Neem desnoods een leeg zakje mee..

Ik weet wat de beste therapieen zijn, ben op het moment ook in therapie voor mijn angst. Ik heb een erg veel last van mijn fobie in het dagelijks leven, ik blijf er vaak voor thuis en vind sommige sociale situaties erg spannend. Gelukkig gaat het steeds iets beter door mijn psychiater!

Ik heb geen echte emetofobie, maar heb wel een angststoornis gehad waarbij ik 24 uur per dag heel misselijk was. Ik was niet bang voor het overgeven an sich, maar ik liet wel veel activiteiten vallen omdat ik zo misselijk was. De misselijkheid werkte enorm verlammend en daardoor kon ik niet eens fatsoenlijk eten (en ik houd echt van lekker eten) Ik ben heel langzaam opgeknapt door te leren dat ik met m'n angst toch nog dingen kan doen. En gaandeweg werden daardoor de angst en de misselijkheid steeds minder.

Emotofobie is een groot woord, maar ik word niet blij als ik misselijk ben of anderen om mij heen misselijk zijn. Ik heb net echter een maand op neurologie gelegen waar ik veel kamergenootjes met een hersenschudding heb gehad die niks anders deden dan de hele dag overgeven. In t begin kon ik haast aan niks anders denken maar dat ebde vanzelf weg. De angst is een beetje minder geworden. Wat ik wil zeggen: zorg dus dat je een maand op neurologie komt te liggen :p