Voor opa II : ik zal u nooit vergeten, ook al bent u er nu nog...
 

Dit is voor mijn opa

Hij heeft een ziekte
Die zijn lichaam heeft bezet
En het beschouwt als een nieuw thuis
Tot dat zal verdwijnen

Hij heeft een ziekte
Die met lange armen
Alle plekjes van zijn huis ontdekt
En niet zomaar zal verdwijnen

Hij heeft een ziekte
En er valt niets aan te doen
Want hij is sterk
Maar die ziekte is veel sterker

...

Een warme hand houdt mij stevig vast
Een hand die niet los wil laten
Maar de greep verslapt
En straalt een rust uit
Een lief gezicht probeert te lachen
Een oud gezicht
Een heel zacht ‘dag’
En een afscheid voor altijd

Waar u ook zal komen
Waar u ook zal zijn
Ik zal altijd aan u denken
En altijd van u dromen
Dag opa, ik hou van jou

‘Cos I always saw in you my light, my strength
and I want to thank you now for all the ways
You were right there for me
You were right there for me always

(Het laatste 'couplet' is van Faith Hill)

Mooi! En zo herkenbaar. Waarom moeten mensen zo vaak ziek worden voordat ze doodgaan? http://forum.scholieren.com/frown.gif
x
Lau

PS.: Spreek je je opa aan met u of je, want in dat laatste gedicht doe je allebei. Just curious http://forum.scholieren.com/smile.gif

Wist ik het maar...ik snap er echt niets van. Hij heeft geen pijn, dat is tenminste wat, maar... argh... http://forum.scholieren.com/frown.gif

Met u, maar in dat zinnetje stond je beter!

Mooi geschreven! http://forum.scholieren.com/smile.gif

Sterkte ermee!

erg mooi!

ik maak (nog) hetzelfde mee...

sterkte!

Vooral die 2e vind ik heel mooi verwoord. Die eerste niet zo...

In ieder geval veel sterkte! Ik hoop dat je opa niet te lang lijdt...

Liefs,
Caroline