Ten einde raad
 

Hallo iedereen

Ik ken nu ongeveer een kleine drie maanden een meisje, waarmee ik in al die tijd veel heb gestuurd via sms en facebook en het klikt ook goed, heel goed zelfs, alleen er is 1 probleem...

Sinds eind juni hadden we beslist dat we zouden afspreken, omdat we elkaar toen eens gezien hebben op een fuif, maar niet echt lang hebben kunnen praten... Dus we wouden afspreken, maar dat is er tot op heden nog altijd niet van gekomen. Grotendeels omdat zij gewoonweg geen tijd heeft + vreselijk strenge ouders heeft.

We hadden normaal gezien afgesproken op 8 juli, maar omdat het toen die dag constant regende, is het niet doorgegaan. Sindsdien is het er dus niet meer van gekomen, mede doordat ze anderhalve week op vakantie ging... De laatste tijd vraag ik af en toe wanneer ze kan, maar ze zegt dat ze geen tijd heeft omdat haar hele vakantie bomvol staat...

Ik vind dit namelijk erg klote, ik weet van haar dat ze echt wel wil afspreken, maar ze kan gewoon niet. Soms hebben we hier discussies en dan voelen we ons beide slecht erna. Ze heeft me al verteld dat ze me niet wil teleurstellen, ongelukkig wil maken en me niet aan het lijntje wil houden, maar ja, dat doet ze onbewust wel doordat ze niet kan natuurlijk. :/

Zondag hadden we een kutdiscussie, waardoor het de eerste keer was dat we 's avonds niets meer tegen elkaar zeiden voor ze ging slapen, ondertussen praten we wel weer, maar toch... Ik voel mij nu al drie dagen echt slecht hierdoor en ik ben ten einde raad...

Twee van m'n vrienden vinden dat ik dit meisje moet laten voor wat het is omdat ze niet de moeite is, maar dat kan ik niet. Ik geef te veel om haar... Wat vinden jullie?

Als er nog vragen zijn over dingen die onduidelijk zijn, vraag maar.

Als ze echt wilde afspreken maakte ze wel tijd.

Als haar ouders niets weten van jouw bestaan, wordt het voor haar ook moeilijk om met je af te spreken, omdat ze het dan stiekem moet doen. Als haar ouders wel van jouw bestaan weten, maar haar niet laten afspreken met jou, is het tijd om haar ouders te overtuigen dat jij wel degelijk een goede jongen voor haar bent en heus geen verkeerde bedoelingen hebt met haar.

Als ze tijdgebrek heeft, zal dat natuurlijk blijven, als zij daar niets aan doet. Als ze echt wilt afspreken, zou ze tijd moeten maken. Misschien moet je haar een maand geven, om iets met elkaar af te spreken. Als ze die hele maand nog steeds niet kan, dan laat je haar gaan, omdat het dan geen zin heeft.

Ik weet niet hoe ver jullie van elkaar af wonen, maar dan wordt het weer anders, als de afstand een probleem is (dat is namelijk zo bij mij en mijn vriendje). Dan kan je haar wel wat meer tijd gunnen.

Zoals ik al zei zijn haar ouders volgens haar (en haar beste vriendin) echt erg streng. Ze moet soms haar gsm en dergelijke afgeven voor ze gaat slapen, haar moeder controleert soms haar facebook gesprekken als ze niet oplet en zo...

Ze durft haar ouders op dit moment gewoon nog niet te vertellen over mij en dat snap ik ook wel, dat maakt het natuurlijk wel moeilijker om af te spreken, maar haar nóg een maand geven? Ik wacht al een dikke maand hé.. + ze is ook nog eens twee beloftes niet nagekomen wat betreft afspreken. Zo zou de de tweede week van juli met me afspreken, (we zouden 8 juli afspreken maarja het regende toen heel de dag...) en vlak nadat ze terug was van vakantie (dat was 28 juli of zo).

En ik denk dat we 15 à 20 km van elkaar wonen. Voor mij is dat geen probleem want ik heb een auto, maar voor haar misschien wel. Het maakt het sowieso lastiger om af te spreken.

Aha, ik hoor twee nieuwe dingen. Je had die 28 juli ook al geprobeerd af te spreken en je hebt een auto. De afstand valt inderdaad wel mee en jij kan haar ophalen o.i.d (aan het eind van haar straat). Het is inderdaad wel veel, om haar nog een maand te geven. Ook is het vervelend dat haar ouders van niks weten. Misschien een slecht idee, maar zou haar beste vriendin niet kunnen helpen? Door bijvoorbeeld te zeggen dat ze met haar afspreekt, terwijl ze met jou is. Als dat voor 1 keertje kan, weet je in ieder geval, of je haar nog steeds net zo leuk vindt, als met het chatten.

Als jij minder prioriteit hebt dan niet natregenen gaat 't niks worden.

Nee, de 28e juli was ze terug van vakantie en voor ze op vakantie had ze me beloofd dat we direct zouden afspreken na haar vakantie, dus ongeveer binnen de week zeg maar. En ja ik heb inderdaad een auto.

Als je plannen maakt om naar het stad te gaan om wat rond te lopen en zo, is het niet bepaald prettig als dat in de regen in... Maar goed we hebben nu beide spijt dat we uiteindelijk niet zijn gegaan aangezien we nu anderhalve maand verder zijn...

Maarja update: Ik had haar woensdag aangesproken op het feit wat ze ineens anders deed tegen mij, dus ze zei dat dat komt omdat ze sinds zondag is beginnen twijfelen. Ze zei dat ze het niet fijn vindt dat ik zo vaak teleurgesteld ben en me slecht voel omdat we niet kunnen afspreken en dat dus ook een effect heeft op haar... En dat gevoel wil ze eventjes niet meer hebben blijkbaar ook omdat het thuis even minder gaat met haar ouders...

Ze zei wel dat ik nog steeds haar 'schatteke' ben en ze me niet kwijt wil omdat ze niet 'zonder mij kan'.

Ik heb geen idee wat ik hiervan moet denken maar ja...

Vrij vertaald uit het vrouws betekent dat dat ze, zoals al duidelijk was, gewoon niet zo geïnteresseerd in je is.

Want je wil per se rondlopen, dat is belangrijker dan elkaar zien? Er bestaan geen afdakjes? Cafeetjes? Rondlopen met een paraplu is ook geen optie?

Ik werd eens gebeld door 'n jongen die ik erg graag wilde neuken, of ik zin had om wijn met 'm te drinken in een park. Het was kutweer en ver fietsen en ik had geen warme jas en bovendien had ik door 'n deadline maar twee uur geslapen, maar mooi wel dat ik ben gegaan, hoor.

Grappig dat ze 't zo omdraait. Dus zij houdt de boot af, jij voelt je daar kut onder, en daarom is ze zielig en heeft ze afstand nodig? Waarschijnlijk ben je 'r liever kwijt dan rijk.

Jij bent niet geïnteresseerd in gewone vriendschap, zij niet in een relatie, maar jullie zijn allebei niet eerlijk genoeg naar jezelf en de ander om dat toe te geven.

Wat je ervan moet denken is dat je de volgende keer niet moet trekken aan een dood paard.

Mijn complimenten voor Paranoide voor haar eerlijke- en duidelijke bijdragen.

*buiginkje maakt*

I second that!:y

Om hier nog even op terug te komen: sinds gisteren zijn we samen :) We hebben eindelijk afgesproken en het verliep goed en we hebben gekust.

Het is niet om na te trappen of zo, maar zo dood zal het paard dan toch niet geweest zijn waar ik aan trok. ;)

Toch wil ik jullie bedanken voor de moeite om hier te reageren.

Gaat ze voortaan wel tijd hebben om vaker dan 1 keer per maand af te spreken?