Steeds ongelukkiger worden
 

Goed waarom zal je je afvragen..
Nouu ik voel me alleen erg alleen en in de steek gelaten.

Mijn beste vriendinnen zijn verhuist, 1 naar België en de ander naar Amsterdam.
Dat dus. Ik heb wel wat andere vrienden die mij uitnodigen voor feestjes maar dat is het.
Mijn vriend en ik zijn net uit elkaar een maand geleden..

Dus alles doet mentaal heel veel pijn en doordat ik s'avonds veel moet huilen ook lichamelijk.
Ik eet, feest, rook maar door soms ook wiet en merk dat ik echt de verkeerde kant op ga.
Soms ook voor de fun met een jongen mee naar huis ...

Ik heb met mijn ouders een beetje zitten praten maar niet veel verteld.
Ik ben nu eigenlijk als het ware 'gevlucht' naar Engeland om mijzelf terug te vinden..

Maar ik ben bang dat het niet gaat lukken.. Don't know what to do.

Nope, no one can help me? ofcourse not.

Je laat je identiteit afhangen van je vrienden en je relatie. Naar Engeland gaan helpt natuurlijk voor geen meter, want je neemt jezelf en je problemen gewoon mee. Leer eerst eens alleen te zijn, want dat is zo erg nog niet. Daarbij zijn Amsterdam en Belgie niet het einde van de wereld en hebben wij een prima treinsysteem dat je naar beide plekken kan brengen.

Want wat is nou eigenlijk het probleem?

Ja, ik snap ook niet goed wat je wil. Je lijkt vooral te zeggen dat je verdrietig bent omdat je vriendinnen in Amsterdam en België wonen. Naar Amsterdam of België gaan lijkt me dan nuttiger dan naar Engeland gaan.

Uitgaan en dergelijke om over je vriend heen te komen is verder prima, dat kan soms even net zijn wat je nodig hebt.

Aangezien ik zelf in Groningen woon ben ik gelijk 2 uur of langer onderweg..
Ik heb gewoon een baan en het geld groeit mij niet op de rug.
Waar haal ik de tijd vandaan?
Waar halen zij de tijd vandaan?

Het is een hele klap als ze 1 straat van je vandaan wonen dat nu ineens niet meer zo is.

En dan de persoon waar je denkt voor altijd samen mee te zijn breekt ook nog is je hart.

Ik ben daarom, alleen in mijn eentje, naar engeland gegaan omdat ik nergens aan herinnert wil worden.
Maar inderdaad ik merk dat het niet echt een oplossing is. Ook al voel il me wel iets beter.

Ja liefdesverdriet kost tijd, en Engeland herinnert je niet aan hem, dus snap wel dat je je na een tijdje Engeland wat beter voelt. Vergeet hem, probeer geen contact te zeken etc want dan ben je er sneller overheen.

Dat over de relatie. Voor de rest: je vrienden zijn verhuisd, andere vrienden vind je niet goed genoeg, en je bent niet bereid te reizen om je vrienden op te zoeken. Dan houdt het op hè. Lekker op je kamertje blijven huilen (y) Ik snap echt niet wat je nu van ons verwacht.

Ja gek eh?
Dat wij allemaal een baan hebben en het rete druk hebben en daarom het onmogelijk is om een dag in te plannen.
Ik OOK GEEN geld heb daarvoor, dus dan gaat het ook erg moeilijk.
Ik zou wel willen maar hoe?

Laat maar.
Ik heb mijzelf wel geholpen.
Ik heb tijd nodig om nieuwe mensen te ontmoeten en ik moet mij open stellen voor nieuwe relaties.
Bedankt voor het nog meer naar beneden halen en mij lekker kut laten te voelen..
Damn. Geef gewoon tips en doe niet zo ontzettend lullig, voelt echt niet fijn.
wauw..

Jullie snappen mijn situatie niet, het is niet makkelijk dat ineens de mensen waar je elke dag mee omgaat, even op bezoek gaat voor een kwartiertje er dan ineens niet meer zo dichtbij zijn.
Jullie zouden het wel begrijpen als je in mijn schoenen zou staan.
Zo makkelijk is het niet om langs te gaan of om even er naar toe te reizen.
Hebben jullie wel tijd en geld om dat te doen? Dan ben ik benieuwd hoe jullie dat doen.. Leg me dat dan uit.
Hoe doen jullie dat?

Je verwacht een soort tips, terwijl jouw commentaar lijkt op een tienermeisje wat zich 'onbegrepen' voelt in plaats van een echt probleem. Oh ja, iedereen heeft tijd, je bent alleen niet bereid om je tijd er in te steken omdat je de reis te lang vind. Ondertussen ga je met je 'baan' wel ondertussen op je luie reedt in Engeland zitten. Wat mij betreft lijk je het meest op een verwend, naief, meisje die verwacht altijd haar zin te krijgen.

Doe óf zelf eens de kleine moeite om 2 uurtjes in de trein te zitten en ga naar je vriendinnen, óf blijf doen wat je doet en verdrink in zelfmedelijden.

Wat betreft je (ex-)vriendje; relaties houden op, deal with it.

Je zegt dat je werkt, maar je hebt geen geld om de trein te betalen? Maar wel geld om je in Engeland laveloos te zuipen, begrijp ik?

Er is vast wel een weekend wanneer jullie allemaal (of twee van de drie) vrij zijn. Pak je agenda's erbij en plan het. Vraag vrij op je werk voor dat weekend als dat nodig is. Spreek ergens in het midden af en boek een hotelletje ergens. Nee, het is allemaal niet meer zo simpel als eerst, maar suck it up en zoek een andere manier om ermee om te gaan dan te 'huilen' dat ze zo ver wonen.
Mijn beste vriend woonde ook altijd op fietsafstand en nu op anderhalf uur treinen. We zien elkaar niet meer zo vaak als eerst natuurlijk, maar als we elkaar zien, is het alsof er niks is veranderd Het hoeft dus helemaal geen issue te zijn.

En verder ben je pas 19, die jongen was niet de liefde van je leven, ook al snap ik dat dat zo kan voelen. Zo voelde ik dat ook toen ik zo oud was als jij (en als ik dat zeg, voel ik me MEGA oud, maar soit). Er was toen iemand waarvan ik zeker wist dat ik met die persoon ging trouwen en dat heeft flink lang geduurd ook, zelfs na meerdere afwijzingen. Gewoon wachten tot het over gaat. Geen contact zoeken, alle oude berichten verwijderen en er niet meer aan denken. Zoek een hobby, lees een boek, leer een instrument bespelen, ga breien, whatever. Zoek de afleiding in andere dingen dan hem, jongens of verdovende middelen.

Als je deze instelling hebt - dat het onmogelijk is iets in te plannen - is het onmogelijk om tips te geven. Denk je dat wij geen werk hebben en dat al onze vrienden om de hoek wonen? Je bent echt niet de enige in deze situatie.

Zorgen dat er wel geld voor is? :lisa::confused: Zoek zo'n blokker-treinkaartjes aanbieding en je kunt voor 15 euro het hele land door. Als je werk hebt, kun je echt wel ergens 15 euro besparen zonder dat het meteen fataal wordt op andere gebieden. Dat betekent wel dat je keuzes moet maken.

Alhoewel ik denk dat het goed is om nieuwe mensen te ontmoeten, is het natuurlijk onzin om je oude vrienden nu totaal te laten vallen.

Hoe kunnen we tips geven als jij zegt dat je geen tijd en geld hebt om te reizen en dat nieuwe vrienden geen optie zijn?

Natuurlijk snappen we dat wel. Iedereen maakt dit soort dingen mee.


We staan in jouw schoenen. Misschien niet 100% precies, maar soortgelijke situaties heeft iedereen hier ook wel. De personen die ik een paar jaar geleden als beste vrienden beschouwde, wonen tegenwoordig respectievelijk 150 en 250 km verderop. Ik spreek en zie ze minder dan voorheen, maar we doen wel moeite om elkaar nog geregeld te zien. Waarom denk je dat jij de enige bent die dit overkomt? Ik denk dat het voor jouw acceptatie van de situatie goed zou zijn om je te realiseren dat dit nu eenmaal bij het leven hoort en dat iedereen dit heeft.

Ander voorbeeldje: ik heb een tijdlang vanwege werk ergens gewoond waar ik geen vrienden of kennissen had. Dichtstbijzijnde was mijn zus die 30 km verderop woonde. In die tijd ging ik minimaal eens per week bij mijn zus eten en leuke dingen doen. Zij woont tegenwoordig aan de andere kant van de wereld (letterlijk). Hoe denk je dat dat voelt? Dan is jouw probleem eigenlijk nog vrij klein. Dat zeg ik niet om je lullig te laten voelen, maar om te zorgen dat je gaat relativeren. Je probleem is niet het einde van de wereld (letterlijk en figuurlijk).

Niemand zegt dat het even gemakkelijk is als toen ze om de hoek woonden. Maar heel moeilijk is het ook weer niet. Ik werk meer dan fulltime, doe een studie ernaast, en wil ook nog gewoon kunnen sporten en andere dingen in mijn vrije tijd doen. Voor mijn vrienden geldt hetzelfde. En toch maken we tijd voor elkaar. Dat is gewoon een kwestie van plannen. En ja, ik heb het geld om even langs te gaan. Maar als ik echt heel krap bij kas zat, dan zou ik alsnog oplossingen vinden. Bijvoorbeeld de eerder genoemde treinkaartjes van de blokker. Dan zou ik desnoods een week lang heel goedkoop eten (macaroni met goedkoopste saus) om die 15 euro te besparen. In mijn studententijd vaak genoeg dat soort fratsen uitgehaald.

En wat anderen zeggen, geen geld en tijd om je vrienden twee uur verderop op te zoeken, maar wel geld en tijd om naar Engeland te gaan, dat komt nogal krom over... Dat wekt bij ons de indruk dat je wel geld en tijd hebt, maar er voor KIEST om je vrienden niet te bezoeken. Dat mag, die keuze. Maar dan is het vreemd dat je je ongelukkig voelt over het feit dat je je vrienden niet meer ziet.:confused: En dat is één van de redenen dat wij wat feller reageren.

Sorry voor mijn reacties maar ik ben gewoon zwaar boos ofzo op alles..

Ja mijn werk en ouders helpen mij hiermee, daarom kan ik naar engeland.
Vanwege dat ik niet goed in mijn vel zit heb ik het voor gelegd bij mijn werk om om werk ervaring op te doen in Engeland ik krijg hier geld voor om dit te betalen, omdat het voor werk is. Van een fonds en dergelijke
Ik ben namelijk een juf :)

Ik heb met mijn vriendinnen gepraat en zij vinden de situatie ook erg vervelend en we gaan nu goed overleggen hoe we dit gaan aanpakken in de toekomst. met tijd en het geld
Daar ben ik wel ontzettend blij mee.

En nee ik ben niet verwend of wat dan ook..
Misschien wel heel erg naïef inderdaad

Gefeliciteerd, je hebt last van de puberteit.

Fijn dat je weer wat gekalmeerd bent ;)

Het komt heus wel goed, je kunt nu in Engeland of als je terug bent vast wel wat nieuwe vrienden maken. En ook al ben je druk, kan je nog altijd contact houden met je oude vrienden, er bestaat internet, skype, telefoon, mogelijkheden genoeg ;)