Misselijkheid zit helemaal in me
 

De titel zegt het al. Ik heb s' morgens last van extreme misselijkheid. Neem vandaag, ik had een survival dag met de klas, en het eerste wat ik deed toen ik opstond om me aan te kleden, was naar de douche draven om over te geven. Ik ben niet naar school gegaan, omdat ik ook nog een hele poos bij een ander in de auto moest, en om dan over te geven... Maar toen ik hoorde dat ik niet hoefde, was het op slag over. Ik heb toen zelfs wat gegeten. Op gewone schooldagen geef ik meestal niet over, maar ben wel zeer misselijk. Dit klinkt misschien als iets dat op Lichaam en Gezondheid hoort, maar ik denk dat het beter hier past, omdat het iets psychisch is. Denk ik.

Ik had bijvoorbeeld een paar dagen geleden het tweede uur gym. Daar zie ik altijd heel erg tegen op, wat met veel misselijkheid gepaard gaat, voor school en het eerste lesuur. Maar viel gym uit, en dat Wist ik. En toch was ik dat hele eerste uur ontzettend misselijk. Het tweede uur was het over. Ik hoor toch niet misselijk te zijn als ik weet dat hetgeen waar ik misselijk om ben, niet doorgaat? Ik denk dat het tijd wordt dat ik meer hulp ga zoeken.

Mijn vraag is, waarvoor kan ik daar het beste heengaan? Een huisarts? Een psycholoog? Ik heb al gesprekken op school.

luci2

Als ik je verhaal zo lees, komt je misselijkheid meer, omdat je tegen al die dingen opkijkt. Dat heb ik zelf ook gehad.

Waar je heen moet zou ik niet weten, aangezien ik zou denken dat het gewoon tussen je oren zit.

Met tussen de oren bedoel ik meer, dat je jezelf niet druk moet maken om die dingen.

Zie mijn reactie in je topic op L&G, ik heb dit ook, voornamelijk met spanningen. "Je niet zo druk maken" is een goed advies, maar ik weet uit ervaring dat het niet zo makkelijk is.

Jullie hebben allebei gelijk. Maar iedereen zegt altijd 'maak je niet zo druk' Maar dat wil niet zeggen dat die misselijkheid daarmee over is. En bovendien kan ik dat eerste niet zomaar. Donderdag had ik zin in die survival dag, vrijdag op zich ook, maar de misselijkheid komt gewoon. Ook als ik mezelf gerust probeer te stellen.

Zijn er specifieke dingen om die je bang bent? Of ben je soms gewoon erg zenuwachtig?

Ik heb dat ook soms, maar niet zo erg als jij. Rustige muziek en thee helpen me wel, ook om ervoor te zorgen dat ik niet in een héél heldere kamer zit (ik heb een erg sterke lamp in m'n kamer en da's nie zo tof als je bv. straks naar bed wilt gaan).

Om dat probleem met iemand aan te gaan zou ik wel eerst naar de huisarts gaan. Hij kan onderzoeken of er iets mis is met je maag ezv. Het kan misschien dat je maag snel geïrriteerd wordt en dat er medische reden voor zijn. Anders zal hij je naar een psycholoog verwijzen en al een paar tips kunnen geven.

Ondertussen kan je al wel proberen of er dingen zijn die je rustiger kunnen houden. Dat is gewoon proberen & kijken. Ik weet wat voor mij werkt doordat ik dingen heb geprobeerd en erop heb gelet of ik me beter voel.

is er misschien spanning in jou klas of tijdens de gym waar je bang voor bent? je kan er met een huisarts over hebben maar die zou vast zeggen dat je rustig moet doen en niet zo stressen een psycholoog help je met het probleem te zoeken en het te verhelpen

Ik ben altijd gespannen voor gym, omdat ik bepaalde dingen niet durf en me snel af voel gaan. En er zijn nog wat dingen eromheen. De leraar weet dat ik het moeilijk vind, en dingen die ik niet durf, hoef ik niet te doen. Maar toch. . Bedankt voor de reacties die al gegeven zijn!

Misselijkheid is bij jou duidelijk een uiting van stress en angst. Dat betekent ook dat je pas minder misselijk wordt als je met die angst leert omgaan. Maar op een gegeven moment kun je ook bang worden voor die misselijkheid zelf, en dan zit je in een lastig cirkeltje van stress-> misselijkheid -> meer stress.
En dan is de misselijkheid dus niet het probleem, maar de manier waarop jij omgaat met stress en dingen waar je beng voor bent (zoals de gymles).
Ik heb exact hetzelfde gehad. Ik was niet specifiek bang voor de gymles, maar ik heb wel precies dezelfde "misselijk van de stress" reactie. Zelfs als ik heel goed weet dat ik eigenlijk helemaal niet bang hoef te zijn.
Ik ben naar een psycholoog geweest en dat heeft me heel goed geholpen. Het is ook niets om je voor te schamen (juist heel stoer als je je problemen aanpakt) en de eerste 5 gesprekken bij een psycholoog worden gewoon vergoed door de zorgverzekering van je ouders.

Bij gym gewoon lekker gaan sporten, en jezelf lekker uitleven...
Niet nadenken over hoe je er uit ziet, of wat de jongens van je denken. Die kijken toch alleen maar naar de bal (kunnen ze zelf niets aan doen).
Het is aan "cognitief truukje" maar het kan werken.