Ik baal
 

Hoi
Ik heb een probleem,
Thuis ben ik best druk. Maar zodra ik op school kom is het alsof ik een ander persoon ben. Ik word ineens best verlegen. Alleen met goede vrienden ben ik dan weer de persoon die ik thuis ben. Maar ik wil dus helemaal niet verlegen zijn. Ik probeer bijv steeds dingen te zeggen maar dan hou ik het uiteindelijk toch maar voor mezelf... Dan denk Ik: serieus? Kan je niet eens zo'n simpel zinnetje zeggen?' Ik hoor ook best vaak: 'ja, maar hij zegt nix' Tegenwoordig ben ik best een positief denkend persoon, maar op momenten zoals dat baal ik toch een beetje
Ik heb ook niet heel veel goede vrienden (de meeste jongens in mijn klas mogen me wel, maar we zijn geen goede vrienden ofzo) Iets met een meisje heb ik al helemaal nooit gehad. Wel een paar keer gevraagd, maar nooit succes..

Ik ben gewoon bang dat ik straks zonder vrienden en zonder vriendin door het leven ga, alleen omdat ik geen flikker durf te zeggen..

Weet iemand misschien wat ik kan doen

Ps. Met vreemdelingen (in een winkel of op straat bijv) heb ik dit probleem veel minder

Wat houd je het meest tegen? Angst om wat raars te zeggen?

Ja ik denk het

Gewoon jezelf zijn dan komt alles wel goed.

Mijn broertje van 11 heeft dit ook wel. Hij moest zelfs huilen omdat hij een meisje had getrokken bij surprises op school. Voel je je niet comfortabel soms?

Zo erg heb ik het dan weer niet 😋 maar omdat ik niet zo goed weet wat ik moet zeggen voel ik me soms wel ongemakkelijk ja.