Jaloers
 

Hoi allemaal! Ik ben heel erg snel jaloers in relaties, en ik zit er best mee. Als er een meisje is waar mijn vriendje ook maar over praat word ik al een beetje misselijk en verdrietig.. ook heeft hij vaak gezegd dat hij verliefd is geweest op een ander, dan denk ik dat hij haar nogsteeds leuk vind, leuker dan ik. Ik wil alleen liever niet laten merken dat ik er mee zit want ik wil niet dat hij altijd op zijn tenen moet lopen in zulke situaties. Soms dacht ik zelfs dat ik het beter uit kon maken want ik heb dit altijd met vriendjes.. maar uiteindelijk snap ik wel goed dat hij hetero is en dat dat de natuur is. Hoe kan ik het beste overweg met deze stomme gevoelens?

Was jouw vriend verliefd op andere meiden VOOR of TIJDENS jullie relatie?

Ik denk dat je het probleem vooral bij jezelf moet zoeken. Ben jij zeker van jezelf? Vind jij jezelf mooi, leuk, knap, leuk in de omgang? Als jij zeker van jezelf bent durf je er ook beter op te vertrouwen dat je vriend jou ook tof vind en jou niet zomaar inruilt voor een ander meisje. Als je zekerder van jezelf voelt straal je dat ook uit en trek je over het algemeen andere jongens aan dan wanneer je heel onzeker overkomt.

Ervoor, maar dat waren er een hoop en hij wordt dus heel snel verliefd.. Ik vind mezelf wel leuk, maar ben erg verlegen en heb ook geen vrienden. Wel vind ik dat ik er prima uitzie, maar hij heeft z'n voorkeuren verteld en dat maakte me ook onzeker, het was vooral wat ik niet heb..

Dan vind hij jou toch juist extra geweldig dat hij jou, ondanks dat jij niet direct zijn voorkeurs eigenschappen hebt, toch als vriendin wil.

Zorgt het niet hebben van vrienden ook niet voor extra druk op jullie relatie? Hij is de enige buiten je familie waar je bevestiging van kunt krijgen, wat ook de angst om hem kwijt te raken vergroot...

Ja dat is ook zo, maar soms maakt het me ietsje onzeker.. Hij zegt ook dat ik vrienden moet maken, maar dat lukt mij m'n hele leven al niet, en ik ga niet verwachten dat dat beter zal worden.. uiteindelijk mogen mensen mij niet op het eerste gezicht, en ik ben veel te verlegen. Ik kan het prima uithouden in mijn eentje, maar soms is het wel eenzaam als hij er niet is :(

Paar opmerkingen:
Je komt hier niet verlegen over.
Eenzaamheid is misschien wel de grootste relatiekiller, tenminste, bij lange relaties.
Sociale bevrediging is een net zoals eten eerder een must dan een plus. Gebrek hieraan staat gelijk aan verhongeren en een langdurig gebrek brengt gezondheidsrisico's al dan niet zelf aangebracht (hier niet het geval).

In ieder geval je hebt in ieder geval drie opties: je accepteert je eenzaamheid, je zorgt dat je van je eenzaamheid afkomt of je doet een beetje van beide. Accepteren betekend dat je geen enkel probleem hebt met het feit dat je vriendje een monopolie heeft op jou sociale tevredenheid, dus ook het kwijtraken daarvan. Als je dat niet bent (wat jouw post suggereert) dan moet je toch één of meerdere vrienden zoeken. Als je geen vertrouwen hebt in je sociale vaardigheden dan is het een idee om in clubverband of met een cursus mensen te leren kennen. Heb je een "rare interesse" dan kun altijd op het internet mensen zoeken met dezelfde interesse. Mensen met wie je het leuk hebt zorgen dat jij aan je sociale behoefte voldoet, jij voelt je meer op je gemak wanneer je vriendje iets doet met iemand anders en je vriendje hoeft niet steeds te dealen met je gebrek aan sociale bevrediging.

Dankjewel voor je bericht! nou klinkt dit wel erg serieus, ik ben een beetje introvert en schuil ook liever in m'n kamertje in veel gevallen, maar een vriendin lijkt me wel leuk om te hebben, alleen vind ik het altijd meer met jongens omdat ik meer hun interesses heb.. Ik heb ook al een soort cursus in het verleden gedaan voor m'n "verlegenheid", maar dit heeft niks geholpen en me misschien nog onzekerder gemaakt. opzich ben ik eigenlijk nieteens heel verlegen, ik heb alleen veel moeite met gesprekken beginnen en het kost voor mij best veel energie in de meeste gevallen, tenzij het goed klikt dan, maar dit heb ik dus nooit bij meiden.. Ik heb trouwens nu al ongeveer 7 jaar geen of heel weinig vrienden gehad, dus nu ben ik het ook wel aardig gewend. Mijn vriend heeft trouwens nog maar in een paar gevalletjes mijn jaloezie gezien, en hij weet me gelukkig altijd gerust te stellen en de juiste dingen na de tijd te zeggen, en dat is super fijn!

Oke, vergelijk dit even met je begin-post, dit is wat vrienden voor je doen. Je kunt natuurlijk altijd naar het forum blijven gaan (ik klaag niet), maar ik ben bang dat iemand maar half werk kan doen achter een computerscherm. In het bijzonder omdat mensen op het forum, hoewel dit relativerend werkt, je situatie niet precies kennen.

Nouja dit hoeft niet perse tho, mn oudere vriendin deed dit ook niet.. maar je hebt wel gelijk :(