Sociale angst help!
 

Hallo,

Ik heb een vraagje.

Ik zat laast te zoeken op google omdat ik de laatste tijd erg veel last heb van angst om met mensen te praten.
- Ik heb feestjes ook nooit leuk gevonden want dan waren er weer heel veel mensen.
- Ik ben ook altijd bang dat mensen mij raar vinden of mensen mij irritant vinden.
- Zo maar op iemand anders afstappen zou ik nooit doen, want dan denk ik dat mensen denken dat ik gestoord ben.
Het probleem is dat mijn 2 enige vriendinnen die ik heb dit allemaal wel zonder moeite doen en ze vinden t raar dat ik dat niet doe. En denken dat het mijn eigen keuzen is, maar ik ben gewoon verschrikkelijk bang.
En ik heb altijd het gevoel dat mensen naar me kijken en als ze lachen dat ze mij uitlachen.
Ik ben ook altijd liever thuis dan dat ik op school of buiten ben
Ik heb 2 vriendinnen waar ik me echt bij op me gemak voel, al heeft t wel lang geduurd

Nou ben ik nog maar 14 en zou t kunnen komen omdat ik gewoon verschrikkelijk onzeker ben. Maar ik durf het niet tegen mijn ouders te vertellen.

Heeft iemand tips?

Het lijkt me juist heel goed om hier over te praten. Met je ouders, je huisarts, je mentor op school of een ander persoon die je vertrouwd. Dan kunnen jullie samen nadenken over een manier waarop jij je beter kunt voelen en meer zelfvertrouwen kunt kweken.

Doe je ook aan een sport? Een vechtsport kan ook een goede manier zijn om wat zekerder van jezelf te worden.

Ik herken precies wat je bedoelt,

ik heb hier ook last van ( gehad ). Ik ben ook verschrikkelijk onzeker, en er waren nog wat vervelende omstandigheden. Alleen, het verschil is denk ik dat ik er met heel veel mensen over gepraat heb. Uiteindelijk ben ik bij de huisarts terechtgekomen, en die heeft me doorverwezen naar een psycholoog. Zij heeft bij mij 'sociale fobie' vastgesteld. 'Bang voor bepaalde situaties of personen' is een van de dingen die het inhoudt. Ik heb tijden gehad dat ik amper de straat op durfde, of de stad in, omdat ik ontzettend bang was voor (onbekende) leeftijdsgenoten. Bang om negatief beoordeeld te worden. De psycholoog heeft bij heel erg geholpen, ik loop nog steeds bij haar, nu gewoon puur omdat ik het fijn vind een soort 'back up' persoon te hebben.

Het is al geweldig fijn dat je twee goede vriendinnen hebt, je zou er echt met hen over moeten praten. Als het goede vriendinnen zijn, zullen ze het vast begrijpen en je willen helpen. Het zou ook goed zijn als je hiermee naar je ouders zou stappen, om er met hen over te praten. Ik ben bij een psycholoog geëindigd, maar misschien is dat voor jou wel helemaal niet nodig. Er zijn zoveel mensen die onzeker zijn, de een alleen erger dan de ander.

(Een sociale fobie moet je niet zien als een ziekte, ik ben namelijk goed bezig om er overheen te komen. Het heeft gewoon tijd nodig.)