Achtbaan angst
 

Ik weet niet of deze topic wel hier hoort, maar oké.

Ik ben bang om in een achtbaan te gaan. Ik ga deze zomervakantie samen met mijn familie naar de Efteling.

Als ik een achtbaan zie, denk ik: Jeetje, da's hoog, ze gaan zo snel, hoor ze gillen! Dan krijg ik dat vervelende angst gevoel. Als we naar die achtbaan toe gaan, wordt dat gevoel sterker en als ik er niet in ga, blijf ik gewoon zitten op een bankje en let op de spullen wat ZEER saai is. Of, ik ga in de achtbaan. Wat er dan gebeurt, we wachten in de wachtrij, ik kijk naar de achtbaan, sterk angstgevoel en mijn voeten en handen worden koud van angst (letterlijk). Ik ga in de achtbaan, dat langzaam omhoog takelen helpt ook niet echt. Dan zit ik de hele tijd in gedachten te schreeuwen: OH NEE, OH NEE, OH NEE! Tot we de top bereiken, met grote snelheid en van grote hoogte omlaag razen, waarbij ik zulke vervelende kriebels in mijn buik krijg dat ik hem gewoon open wil trekken! Ik vind die kriebels en de hoogte echt verschrikkelijk.

Nou was ik vorig jaar wel in de Vogelrok geweest, waar ik minder bang was, donker, geen last van hoogtevrees! (Ja, ik heb hoogtevrees en nog erg ook!) Nou viel dat wel mee met de angst, maar de kriebels waren nog steeds een killer!

Ik ben niet bang voor de snelheid, want ik vind snelheid erg leuk! Ook niet voor de G-kracht of dergelijke, want in Walibi was ik verslaafd aan de G-force (https://www.youtube.com/watch?v=KMpIKXofyxI) en ook een dergelijke attractie in Drievliet want de centrifugale kracht was daar sterk genoeg om je in je stoel te drukken.

Ik ben bang voor de hoogte en de kriebels. Hoe kom ik hier vanaf? Ik wil gewoon kunnen genieten van een achtbaan en niet steeds op een bankje zitten wachten. (Of motiveer me om in een achtbaan te gaan :D)

Gewoon opbouwen: begin bij een hele lage en langzame die misschien wel een beetje kinderachtig is en helemaal niet eng. En daarna kan je steeds weer snellere en heftigere achtbanen proberen, zo weet je precies waar je grens ligt.