misbruik
 

hallo, (volgens mij hoort deze topic hierbij?)
ik ben jaren geleden (6-8 jaar geleden) seksueel misbruikt geweest door mijn oudere neef, nu zit ik er na al die jaren over na te denken om het tegen mijn ouders te zeggen en aan te geven bij de politie, maar mijn vraag is hoe pak je dit aan en is deze verklaring na al die jaren nog geldig?, wat als ik me niet alles meer herinner? (PS: ik ben nu 14 jaar)

Zedenmisdrijven met kinderen verjaren niet meer sinds een paar jaar dus je kunt nog steeds aangifte doen. Het is misschien wel beter om het eerst tegen je ouders te zeggen en daarna samen naar de politie te gaan. Als je denkt dat het je helpt om het te verwerken zou ik het zeker doen. Vooral omdat de kans bestaat dat hij het vaker gaat doen of gedaan heeft. Naamzoek Axel11. Sterkte.

dankje voor de reactie, ik denk er sterk over na maar ik ben bang voor de reactie van mijn ouders, mijn vader heeft me ooit gezegd 'als er jouw iemand misbruikt zal ik die persoon iets aandoen' klinkt mss wel raar maar mijn vader kan echt kwaad worden, er bestaat dan wel een kans dat ik mijn familie kwijt raak omdat zijn moeder mijn doopmeter is, ik ben ook bang dat als ik niet alle vragen kan beantwoorden aan de politie dat we de zaak mss verliezen

Dat het door een familielid is gedaan maakt het inderdaad niet makkelijker vooral omdat de kans bestaat dat je sommige familieleden wellicht niet meer zult zien. Of je vader echt agressief tegen je neef zal doen is moeilijk te voorspellen. Hou er wel rekening mee dat als je aangifte doetbij de politie er waarschijnlijk pijnlijke vragen zullen worden gesteld.

ja en wellicht komt de vraag van 'heb je je verzet' maar deze vind ik moeilijk om te beantwoorden ten eerste is het lang geleden en ten tweede aan zo'n leeftijd besef je dat nog niet

mss als ik het zeg aan mijn ouders en daarna aan de politie ,dat ik het dan beter kan verwerken doordat ik het niet meer opkrop en mijn problemen niet meer alleen moet dragen

Of je je hebt verzet maakt niet uit. Bij de politie weten ze echt wel dat een kind van zeven nog niet beseft wat er gaande is en vaak het ondergaat of meewerkt uit angst of omdat ze niet beter weten. En ik denk dat je ouders dat ook wel begrijpen.

en wat als er mensen zijn die me niet geloven of die denken dat ik verzonnen heb? en als mijn neef het ontkent wat dan?

Ik denk dat ze je wel serieus nemen. Tenzij je normaal heel veel leugens vertelt, maar daar ga ik niet vanuit ;)

Dat is dan jammer voor die mensen. Zelfs als het uiteindelijk niet tot een veroordeling komt omdat het niet meer bewijsbaar is zou het hopelijk voor jou toch beter zijn dat je er niet langer mee rond hoeft te lopen.

ok, maar bij ons is het co-ouderschap en ik denk toch dat ik zal wachten tot ik bij mijn mama ben, dan kan ik het op mijn eigen tempo vertellen

Goed dat je er aangifte van wilt doen (y) het zal je zeker helpen denk ik.
Ik denk dat heel veel ouders zoiets zeggen over mogelijke daders die hun kinderen mogelijk iets aan doen als ze daarover nadenken, dat kan je hem niet kwalijk nemen. Wie weet reageert hij heel anders. Maar om het eerst met je moeder te bespreken klinkt goed.

Aangifte doen, eerlijk antwoorden op vragen van de politie (dat je iets niet meer weet is gezien je leeftijd toen en de verstreken tijd helemaal niet gek).

Je moet er inderdaad rekening meehouden dat ze je veel vragen zullen stellen en dat ze ook zullen kijken of je nog (intieme) details weet. Waarschijnlijk zul je over langere tijd meerdere keren bevraagd worden: vertel dus alleen wat je echt nog weet. Als je inconsistent gaat verklaren, is de zaak vaak over.

Als je nog ander bewijs ofzo hebt, moet je dat zeker meenemen.

echt bewijs heb ik niet, buiten mijn verhaal dan ,maar dat is niet echt een bewijs denk ik, weet wel nog ongeveer wat er toen gebeurde en dat ik hem iets moest beloven en hoe oud ik ongeveer was maar bewijs heb ik niet

en dit klinkt mss wel wat egoïstisch ,maar ik denk dat de vakantie wel wat verpest zal zijn daardoor maar hoe langer ik wacht hoe meer ik mss vergeet van die hele zaak wat negatief en positief kan zijn

De officier van justitie moet uiteindelijk besluiten of hij/zij iets met je aangifte gaat doen, dat is vrijwel onmogelijk door ons hier goed te beoordelen. Aangifte doen is daarvoor de enige manier.

en hebben jullie mss tips ofzo voor als ik het wil vertellen tegen m'n ouders?

en zou het dan een mogelijkheid zijn om bij de politie met een vrouwelijk iemand te spreken? of kan dat niet?

Kun je om vragen, wel gelijk bij het telefonisch een afspraak voor de aangifte maken vragen dan. Niet overal/altijd zal het mogelijk zijn een vrouwelijke (zeden)rechercheur in te zetten.

ok dankje voor jullie reacties

Sterkte!(y)

dankje, heb trouwens al gezegd tegen mijn mama dat ik haar morgen wil spreken (omdat ik nu nog bij mijn papa ben), dus nu zal het wel rap gaan denk ik, maar ik blijf me zorgen maken om mijn papa als hij het hoort --> mss gebeurt er iets ofzo, geen idee wat er zal gebeuren, jammer genoeg is het niet voorspelbaar.
en ik heb mijn hele verhaal opgeschreven in mijn dagboek die ik dan morgen zal laten zien aan mijn mama, dat zal voor mij iets makkelijker gaan denk ik

Slim dat je alles voor jezelf opgeschreven hebt, als je dan door spanning dichtklapt kan je daarop terugvallen.

dankje voor jullie reacties allemaal, heb het vanochtend vertelt aan mijn mama en zijn naar de politie gegaan. ikzelf mocht geen verklaring afleggen omdat ik minderjarig ben, maar mijn mama wel, nu afwachten wat het uit wijst.

Kon je hiervoor op zondag bij de politie terecht?

Kom je uit België, vers14? :o

@Elin3 --> ja, wel in een andere gemeente
@Axel11 --> ja, waarom?

en bij de aangifte heeft mijn vader totaal anders gereageerd, in de rampzalige zin. eerst en vooral geloofde hij me niet, hij had een afspraak met iemand die hij kende en is er ook geen gegaan, daarna heeft hij mijn nonkel opgebeld om te zeggen dat we naar de politie zijn gegaan en dat wat ik zei niet waar was --> nu hebben ze dus al een advocaat, moet je normaal als vader je dochter niet vertrouwen?, nu stuurt hij de hele tijd sms'en en berichten op fb maar wat hij me heeft aangedaan (door die dingen dat ik juist zei), zal ik hem waarschijnlijk nooit vergeven en nooit nog vertrouwen, ik ben daarvoor te hard gekwetst

Omdat in Nederland de politie je, ook als minderjarige, altijd zelf wil (ver)horen voordat ze iets gaan doen.

Wat naar dat je vader zo negatief reageert. Misschien denkt hij dat het gewoon een puberale schreeuw om aandacht is? Jammer dat hij jou niet op je woord vertrouwd.

@Alex11 : bij ons is het een materiele fout als ze dit doen, dan is de verklaring ongeldig

Hm ok, op de website van de Belgische politie staat wat anders, maar goed.