Slechte relatie met ouders
 

Hoi iedereen,

Ik zal me eerst even kort voorstellen. Ik ben een meisje van 19, enigskind en een paar weken terug afgestudeerd van het vwo.

Nu is het zo dat ik altijd al een goede band met mijn ouders heb gehad, totdat de puberteit eigenlijk insloeg.
Ik ga niet verder in op details, want dan zou ik uren kunnen blijven typen :lisa:

Het enige wat ik kwijt wil is dat ik echt al jaren aanhoudende ruzies/discussies heb met mijn ouders (voornamelijk over de liefde en vrienden). Het is ook al een paar keer flink uit de hand gelopen moet ik zeggen, dan kwam het echt tot een uitbarsting.
Ik had gedacht dat het misschien door school kwam, maar ondanks dat ik nu mijn diploma op zak heb en 19 ben, is er eigenlijk nog steeds niet veel veranderd.
Het is zelfs zo vervelend aan het worden dat het mijn sociaal leven belemmerd/in de weg zit, waardoor ik vaak het idee heb dat ik me niet volledig kan ontwikkelen en 'domme fouten die iedere leeftijdsgenoot maakt/hoort te maken' niet zelf kan ervaren..

Nu is het zo dat ik dus eigenlijk het liefst op kamers wil. Maar dit echter alleen door mijn relatie met mijn ouders.. zo erg is het dus.

Het punt is dat ik een opleiding ga volgen over een aantal weken die hier in dezelfde stad zit als waar ik nu woon (ik woon dus nu nog bij mijn ouders). We wonen in het centrum, op 2 minuten fietsen van mijn opleiding af en we hebben een mooi huis en een lieve hond :lief:

Ik heb dus stom genoeg niet gespaard voor op kamers te gaan, omdat ik nooit echt had gedacht dat ik al zo 'snel' het huis uit zou willen gaan. Maar nu de laatste tijd zit ik er steeds vaker over te denken en lijkt het me wel heel aantrekkelijk.. Ik heb natuurlijk wel een lening, maarja, het liefst zou ik die ook zo laag mogelijk nu willen houden.. :lisa:

Daar komt bij dat ik enigskind ben en het vrij eng vind om alles nu dus helemaal alleen te gaan doen en regelen. Ik weet dat het ontzettend verwend klinkt, maar ik heb nooit echt geleerd om hier thuis moeite voor dingen te moeten doen en dingen werden vaak voor mij gedaan in het verleden..

Ik heb het ook al even kort met mijn moeder besproken. Ik zei dat ik het ontzettend rot vind/vond om hier thuis te komen nadat ik een afspraakje heb gehad met mijn vriend of mijn vriendinnen (dat dus super leuk was) en dat ik dan hier thuis kom en er zo'n gespannen/rottige sfeer hangt/hing die mijn dag dan uiteindelijk verpest(/te)..
Ze zag het meer als een belediging voor haar en mijn vader, dat dit is wat ze terug krijgt na wat ze al die jaren voor me heeft gedaan/betekend etc. ...

Dus mijn vraag is, wat is jullie mening hierover?
Zal ik op kamers gaan of niet? Hebben jullie nog tips?
Zou het fijn vinden als iemand hierop reageerde :) Thanks!

kun je niet tijdje bij een vriendin wonen?

Nouja, wat het is, volgend jaar gaan eigenlijk al mijn vriendinnen in een andere stad studeren ... dus dat helpt ook niet echt mee :/

Je kunt toch gewoon op kamers gaan? Gewoon zoeken. Als het goed is moet je toch een lening aanvragen bij DUO.
En desnoods werk je gewoon ff wat meer uren, zodat je een voorraadje geld aanlegt.

Bijbaantje zoeken inderdaad. Daarna kan je kijken naar een kamer.

Zo gek is het niet dat je op jezelf wilt gaan wonen als je gaat studeren. Meer vrijheid willen ook niet. Er zijn genoeg redenen te verzinnen waarom je je belemmerd voelt bij je ouders thuis. Zij hebben vaak een ander leefritme en zien de wereld anders dan jij. Dit kan goed gaan, maar ook behoorlijk botsen zoals in jouw geval.

Ik ben zelf ook op kamers gaan wonen toen ik 19 was en hoewel ik absoluut geen slechte relatie met mijn moeder had botsten we wel steeds vaker omdat ik een ander leefritme had, op mijn momenten de dingen wilde doen die ik moest doen etc. Nadat ik niet meer thuis woonde is de relatie met mijn moeder behoorlijk verbeterd omdat al de dingen die de spanningen veroorzaakten weggenomen werden.

Dat je nooit geleerd hebt vanuit huis om moeite te doen voor dingen is een excuus dat je heel lang kunt blijven aandragen en natuurlijk ook heel veilig want nu wordt alles voor je gedaan en kan je hand nog worden vastgehouden als je daarom vraagt. Maar je kan het ook zien als iets om nu te veranderen. Je gaat studeren, er veranderen behoorlijk wat dingen in je leven de komende maanden en het is een mooie gelegenheid om ook in dit deel een stuk zelfstandigheid te leren.

Oke heel erg bedankt voor de reacties! :)