Depressie?
 

Ik heb een vraag aan jullie....

Ik heb onlangs testjes op het internet gedaan ofdat ik depressie heb. De uitslag was extreem hoog! Maar ik durf het niet tegen me ouders te zeggen want ik heb vaak ruzzie met ze. Ik heb mensen waarmee ik kan praten maar ik zou graag naar een psycholoog willen maar ik durf niet naar de dokter te gaan 😞

Gewoon naar de dokter gaan, je huisarts mag zonder jouw toestemming niet met je ouders gaan praten. Bij jou op school is waarschijnlijk ook wel een vertrouwenspersoon waar je bij terecht kunt met je verhaal.

kun je vertellen waarom je niet naar de dokter durft? zoals Eline al zei hij mag zonder jouw toestemming niks zeggen. Heb je een goeie vriend/vriendin waar je dingen mee kan bespreken? ik heb ook maanden in een depressie gezeten maar mijn vriendin destijds heeft me erboven op geholpen waar ik haar nog steeds ontzettend dankbaar voor ben. maar natuurlijk kan dit niet altijd zo, zeker niet als het een echt heftige depressie is. heb je het al geprobeerd te vertellen tegen je ouders? zij zijn meestal wel degene die je goed advies kan geven!

Sterkte!! en don't give up, je bent een prachtig mens!

ik ben niet bang voor de dokter maar wel wat me ouders zeggen :s
want dan stuurt hij je door naar een psycholoog en ja dan weten je ouders het al...

maar hoe kan een dokter/psycholoog zien of dat je depressief bent?

Er zit geen sticker op je voorhoofd met de tekst "Depressief" dus een arts of psycholoog kan dat niet direct zien. Wanneer je in gesprek gaat met één van hen, kan aan de hand van jouw antwoorden op vragen en het verhaal dat je vertelt wel een diagnose gesteld worden.

Je kunt zonder dat je ouders het weten al gewoon een afspraak bij de huisarts maken. Misschien helpen een paar gesprekken met je huisarts ook al enorm of kan je huisarts je doorsturen. Als er bij jou op school een vertrouwenspersoon of maatschappelijk werker is zou deze persoon je ook prima kunnen begeleiden. Daar hoeven je ouders ook niet direct van af te weten ;)

Laat je overigens niet bang maken door wat anderen misschien zullen denken. Als jij deze hulp nodig hebt is het juist super goed van je dat je aan de bel trekt en zorgt dat je hulp krijgt!

ik ga naar een nieuwe school dus heb geen idee wie de vertrouwens persoon is....
ik heb al eerder bij een psycholoog gelopen en dat heeft geholpen (niet voor depressie)
maar wat als ik het heb vrienden van me zijn depressief en die worden echt behandeld met
oh da mag niet hoor op zo'n lief toontje ofdat ze gek zijn dat wil ik dus echt niet...

Vaak staat in de schoolgids of op de website wel wie de vertrouwenspersoon is en anders is dat ook geen rare vraag voor je mentor (met wie je overigens ook kan praten als je dat wil).

Daarnaast lijk jij me iemand die prima kan aangeven dat ze de behandelmethode van haar psycholoog niet prettig vindt. Wees dus niet te bang voor hulp die misschien tegenvalt. Je komt namelijk niet verder als je geen gebruik wil maken van de beschikbare mogelijkheden.

Ik heb dat een aantal jaar geleden ook eens gedaan en ik was ook "depressief", nu een paar jaar later (niks mee gedaan) denk ik dat het gewoon puberteit was.

ik heb vandaag te horen gekregen wie me mentor word en me vertrouwens persoon is en ik krijg ook les van haar ik denk niet dat ik er gelijk naar toe ga maar ik ga het zeker proberen. ik hoop ook dat ik eens normaal met me ouders kan praten in plaats van dat ze zeggen dat elke 'emo' depressief is en dat bij je leefstijl hoort....

Misschien kan je makkelijker in gesprek gaan door eerst eens op te schrijven hoe jij je voelt. Als je het goed kunt verwoorden zullen je ouders waarschijnlijk je ook serieuzer nemen.

Is er een reden waarom je écht niet wil dat je ouders het weten? Waarschijnlijk wil je het niet horen, maar zij zijn toch wel degene waarvan het handig is als ze het weten. ( Zodat ze ook rekening met je kunnen houden, je snappen en je kunnen helpen. )
Ik heb een aantal jaar hetzelfde gehad en ben gewoon begonnen langzaam aan mijn ouders ( vooral moeder, ligt eraan met wie je het makkelijkst praat ) te vertellen dat ik me niet zo goed voelde. Toen heb ik een keer een testje voor mijn moeder gedaan op het internet waaruit ik ook een enorm hoge uitslag kreeg, waarna ik naar de dokter ben gegaan.
Een psycholoog heeft bij mij niet geholpen, maar dat ligt bij iedereen anders. Steun van de omgeving is vooral heel belangrijk. De enige tip die ik je écht kan meegeven is: ga jezelf niets aandoen door bijvoorbeeld in je arm te gaan krassen/snijden.
Bovendien vind ik die tip van het opschrijven ook wel een goede.
Niet opgeven of jezelf er in laten zakken. Het gaat over, écht.

( Zie nu pas dat een aantal vragen en opmerking die ik zei al verteld waren, sorry. Ik heb mijn reactie heel snel getypt want ik moet / moest weg. )

Heb me vertouwens persoon gezien en een gesprek gehad dat moest elke leerling.... eerlijk gezegt vertrouw ik haar niet.... ik weet niet waarom maar ze ziet er niet betrouwbaar uit.😞

Maak niets uit bedankt voor het reageren xxx