Hoe vertel je je ouders dat je dood wilt??
 

Hoi allemaal,

Ik heb nogal wat problemen maar die wil ik hier niet allemaal vertellen. Ik vertel alleen het belangrijkste.
Het afgelopen half jaar gaat het heel slecht met mij. Ik denk zelfs regelmatig aan zelfmoord. Ik heb helemaal geen zin meer in het leven en ik wil ook echt dood. Ik denk dat ik misschien in een depressie zit. Ik weet dat niet zeker maar dat ik zo niet verder wil, is wel duidelijk. Nou wil ik wel wat aan mijn problemen doen en wil ik alles aan mijn ouders gaan vertellen. Ik wil alleen niet dat ze helemaal in paniek gaan raken. En ik ben bang dat ik het ook niet allemaal goed onder woorden kan brengen. Ik wil eigenlijk liever een brief naar ze schrijven maar ik ben bang dat ze het dan niet serieus nemen.

Iemand tips hoe ik het moet vertellen?

Je kan best een brief schrijven! Dat deed ik ook altijd en nog steeds, want dat is toch makkelijker. Je krijgt je gedachten op een rijtje en kunt nalopen of je alles hebt gezegd wat je wil zeggen. Als je wil, kun je de brief voorlezen aan je ouders, samen of een voor een. Als je dat eng vindt, kun je de brief ook gewoon aan ze geven.
Maar het zijn je ouders en ze houden van je. Als jij om hulp vraagt en je vertelt wat je dwars zit, zullen ze je heus serieus nemen en helpen. Maar accepteer die hulp ook.

Succes!

Je kunt ook aan je dokter vragen voor verwijzing naar iemand die je kan helpen.

Ik weet niet in welke situatie jij je bevindt, maar ik kan je wel een ding zeggen: laat je omstandigheid niet ervoor zorgen dat er een einde komt aan jouw leven. Het is niet dat ik makkelijk praten heb, maar we weten dat ieder leven kostbaar is. Een probleem, naar gelang wat het is, hoeft niet vooreeuwig te duren. Het probleem is vaak dat mensen kijken naar de plaats waar ze zijn, maar niet waar ze zullen zijn. Al kan je dat nog niet zien, maar hoop is hier belangrijk.
Ik wil jouw gewoon bemoedigen dat het leven niet altijd makkelijk is.
Tot slot is het belangrijk dat je met iemand praat die je vertrouwt als dat je ouders zijn is het ook goed.
Hoe ik tot ze zou naderen:
ik zou stil en zielig erbij zitten en als ze mij vragen wat er is zou ik ze dan mijn situatie uitleggen( als dat uit te leggen is)
succes

Je kunt best naar een dokter gaan om hulp te vragen dat je best geen zelfmoord pleegd
.

1e, ZM is NOOIT de oplossing!
Je bent van je problemen verlost, Nou en? Je maakt iedereen er verdrietig mee...

OT: Brief is handig, altijd handig in te doen, he kan al je gedachten er in kwijt

Vertel je ouders dat het niet goed gaat, zeg dat ze rustig moeten blijven.
zeg dat je hulp wilt ( Als je dat wilt, is jouw keus maar ik raad het aan het helpt echt. Heb zelf ook wat meegemaakt.)
en langzaam na een tijdje zou het kunnen vertellen.
(Maar zoek hulp ik meen het, ik was echt helemaal alleen. het beter als je iemand hebt om mee te praten.)

Ga met ze praten,

Maar.. Als je echt dood wilde zou je het niet op een forum posten.. Sorry

Even tussendoor, dat hoor je vaker, maar het is niet waar. Ongeveer 90% van de mensen die zichzelf iets aandoen, hebben dat van te voren aan iemand verteld, en dat is vaak ook anoniem op internet.

Ik weet niet wat er misschien met je gebeurd zou zijn, maar ik zal je een kort verhaaltje vertellen.

Ik ben 15 jaar, heb niet veel vrienden en een hele erge probleem zus. Mijn ouders zijn gescheiden toen ik 12 was en ik kreeg een depressie tijd omdat mijn vader woonde in een hotel met drugs verslaafde (wat hij van te voren niet wist). Mijn zus is 17 jaar en is daar aan de drugs gegaan en heeft veel problemen gehad. Ik was begonnen met roken en drugs.

Ik vertelde mijn vader dat ik ongelukig was en hulp wilde.. En hij had datvoor me geregeld, maar dat was niet het beste wat ik wilde.. Ik deed me zelf pijn en verlangde naar de dood en ik bedacht me dat die mensen alleen met me praatte (psychologen) om het geld.. Maar natuurlijk, dat is hun werk, logisch. En het is niet fijn om altijd afspraken te moeten maken wanneer je je hart moet luchten.. Praat met iemand waar je je goed bij voelt.

Nu ik 15 ben, ben ik gestopt met drugs, maar ik rook nog wel en ik ben beter naar het leven gaan kijken, alluwel.. Mijn zus was gestopt met drugs en heeft nu een jaar een alcohol verslaving. Ik heb geleerd me niet te stoppen door problemen maar juist verder te gaan. En ik hoop dit ook voor jou

Ik wil je alleen zeggen dat de gedachte het niet waard zijn.. Over een paar jaar zal je terug kijken naar deze rotte tijd en zal je denken; heb ik me daar nou druk over gemaakt?

Ik hoop dat ik je hier mee kon helpen

Kan helaas niet helpen zit zelf aan zelfmoord te denken ik woord al 8 jaar gepest en kan er met niemand over praten en als ik dan een vriendin heb of dacht te hebben doen ze later opeens mee met het pesten ik zit er helemaal doorheen

Heb je al aan je ouders verteld dat je wordt gepest?

Ff om te vertellen,
Ik heb 3 jaar ook aan depressie gelijdt en zag het echt ni zitten, k heb ook een x een poging gedaan wat ni lukte. Maar k ben er nu van af en ben erachter gekomen dat dit bij het leven hoort, het leven is hard, het is ni altijd leuk, je hoort mindere dingen mee te maken, ze maken je sterker. Je komt er wel uit. Geloof erin, blijf onthouden dat je altijd mensen hebt die van je houden. Achter deze wolk van depressie is er zonneschijn. Nog een goede tip: kijk op yt: prince ea, een inspirerende gozer die ook tips heeft voor tegen depressie.

Het kan 2 kanten hebben op een forum. Mensen in het algemeen gaan niet 'zomaar' ineens zelfmoord plegen. Er zijn allerlei fases wat er tussendoor komen. Waaronder ook een wanhoopskreet voor hulp =)

Ik ben ook depressief geweest ik heb zeker gedacht over zelfmoord maar omdat ik altijd heb gezegd dat zelfmoord zwak en nutteloos was (Ondanks ik die oude mening btw niet meer aanhang.) heb ik mezelf constant gedwongen te blijven leven en te bewijzen dat mn statement de waarheid was. Na ongeveer 6 maanden echt zwaar depressief te zijn geweest begon ik eigenlijk te ontdekken dat ik leefde en ik mezelf was. Het is moeilijk uit te leggen maar ik begon me ineens te beseffen hoe waardevol alles was. Ik ben toen weer heel langzaam aan mn leven weer op de rit gekregen door gewoon weer elke dag te douche ipv 1 keer in de 2 weken. Maarja los van een dramatisch verhaal. Mijn message is gewoon niet zeiken richting jezelf. Je kan het en het is niet zo erg als t lijkt. Zoek een doel en heb de ambitie die te vervullen. T is gewoon een periode je komt er wel overheen! :D

Groetjes je favoriete kop online koffie

Een doodswens los je niet op met 'niet zeiken', Mirkoffie.

Je wil namelijk niet zomaar dood.

Je zou het beste naar een psycholoog kunnen gaan

Hoe oud ben je?
In de puberteit worden meisjes namelijk vaak onzeker over zich zelf en heeeel veel andere dingen. Dus ik zou als ik jou was dit eerst met een vertrouwenspersoon bespreken voordat je onherstelbaare schade aanricht aan jezelf of anderen