Charles T. schreef:
(Bericht 33866521)
Hallo,
Bedankt voor jullie's reacties. Het is altijd fijn om te zien dat er begrip hiervoor is.
Toch denk ik niet dat ik met bovenstaande kleine posting veel zal bereiken. Daarom zal ik proberen de dingen wat beter uit te leggen in de navolgende lange posting. Deze zal misschien op sommige punten wat groffer zijn, maar je hoeft het niet met alles eens te zijn. Ik vraag je alleen om mijn redenaties te volgen. Ik zou zo graag eens willen dat er eens iets goeds gebeurde.
Misschien is het het slimst om wat dingen op te schrijven wat je zou kunnen doen...
1. Probeer met je gymleerkracht als deze de kiesmethode gebruikt een rationeel gesprek te houden. Als hij/zij dan niet echt met goede tegenargumentatie komt, zou je deze kunnen voorstellen deze baan op te zeggen en een uitkering aan te vragen. Dit is echt geen schande, je hebt alleen minder geld. M.i. is het beter om werkeloos niemand lastig te vallen, dan om al werkend maatschappelijke schade aan te richten, en daar ook nog eens financieel voor te worden beloond.
2. Probeer het eens aan te kaarten met politieke partijen. Dit heb ik zelf een paar jaar geleden geprobeerd met de VVD en PVDA, maar het gesprek kwam helaas niet echt op gang, hoe goed ik hen de dingen ook probeerde uit te leggen. Maar aangezien zij je wel verplichten om naar gym te gaan, moeten ze er ook voor zorgen dat je daar met respect behandeld wordt, i.p.v. daar ook nog eens miljoenen euri aan te besteden terwijl er al zoveel bezuinigd moet worden. Het argument dat veel kinderen te zwaar zijn telt niet. Als deze kinderen stress-eters zijn zadel je deze kinderen op met nog meer stress. Het argument dat het goed is voor je lichaam telt ook niet als later de geest het lichaam dood wil maken omdat de geest zich waardeloos voelt en dit niet meer wil voelen.
3. Probeer de media ervan te overtuigen het hier eens wat vaker over te hebben i.p.v. vaak te komen met flutprobleempjes. Zo heb ik vandaag nog in de website van de Telegraaf gereageerd op het zogenaamde probleem van het niet meezingen van het volkslied door sommige voetballers en heb hen gewezen op het m.i. ca. 50-100x grotere probleem van het als laatste gekozen worden. Maar mijn posting verdween in het niet tussen o.a. al die andere postings die het volkslied wel zo belangrijk vinden. Ik word zo moe van al die dwingelanden. Ik maak me daarom ook geen illusie dat de Telegraaf het heeft opgemerkt. Maar als meer mensen hen hieraan probeerden te herinneren valt het hen misschien op en gaan ze hier ook aandacht aan besteden. Zelf voel ik weinig meer voor een land dat geld spendeert aan geestelijke kindermishandeling.
4. Ook al doet je gymleerkracht niet aan kiezen, maar voel je je toch niet op je gemak bij de gymlessen, spijbel er dan gerust van, of doe dit uit solidariteit. Dan loop je wel weer het risico dat men een boos gesprek met je wil aanknopen, waarbij het misschien wel moeilijk is om uit je woorden te komen, en te voorkomen dat je begint te huilen, maar anders verbetert er nooit wat, waarbij je ooit misschien wel een maatschappij krijgt waarin het eenvoudig is om op een leuke en menswaardige manier op te groeien. Of anders verwijs je gewoon naar deze posting... Wat mezelf betreft zou ik mezelf verloochenen dat ik dit een leuke jeugd vond, met een aantal zinloze verplichtingen je naar een plek toe te sturen waar de kans heel erg groot is waar je zult worden uitgelachen en uitgescholden en ook nog eens een hoop geld kosten.
Ik zou jullie nergens toe willen dwingen en je hoeft het niet met alles eens te zijn, maar als niemand iets doet blijft dit een wereld waarin het voor heel veel kinderen moeilijk is om gewoon een leuke jeugd te krijgen, door die goedbedoelde verplichtingen van de blijkbaar democratisch gekozen leiders. Het zou fijn zijn als deze mensen eens wat beter gingen nadenken, voordat ze zomaar wat verplichten.
Ik had volgens mij nog veel meer hebben willen schrijven, maar ben nu moe en laat het hierbij. Hopelijk draagt deze posting bij aan het wat beter opstarten van de discussie, zodat de regering met een klein beetje moeite een groot verschil kan maken voor zoveel kinderen.
Met vriendelijke groet,
Charles
|
