Help
 

Hallo iedereen,

Mij is altijd geleerd dat je gelukkig hoort te zijn met degene die je lief hebt. En dan heb ik het niet over familieleden of vrienden. Nee dan heb ik het over dat leuke lieve vriendje die alles voor je over heeft en alles voor je doet. Nou ja, dat is in het begin natuurlijk zo. Op een gegeven moment word dat wel minder en zo gek is dat niet. Alleen, nu weet ik niet of dat wat ik bedoel wel juist is in een relatie. Ik heb een heel lief vriendje, hij doet geen vlieg kwaad. Hij heeft nog steeds wel alles voor mij over maar toch ben ik niet gelukkig. Dan klink ik misschien egoïstisch, maar dat ga ik jullie nu uitleggen.

Maar vriend heeft in het begin van onze relatie nog wel eens dingen gedaan, die eigenlijk niet horen. Bijvoorbeeld op iemands anders kont slaan. Hij heeft voor mij nog nooit een relatie gehad en we waren nog maar net samen. Dus dat neem ik hem nu niet eens meer echt kwalijk. Maar het ging nog wat veder. Vroeger heeft hij dus een kleine zwak gehad voor een vriendin van mij. En er was een moment geweest dat hij, niet dat gevoel van toen, maar die gedachtes terug kreeg. Ik voelde me daardoor zo klote, dat ik mijn vriendin heb laten vallen en niet hem. Omdat ik wist dat ik me hoe dan ook, elke keer klote zou voelen, als ik met haar zou zijn. Ook al stopte ik met hem. Hij wist dat hij fout zat en heeft toch echt maanden zo zijn best gedaan om het goed te maken. En dat lukte hem. We hebben daarna weer zo'n leuke tijd samen gehad.

Tot de zomervakantie dan. Het ging goed, maar dat is natuurlijk niet voor eeuwig. Hij is zo bang dat die mij kwijt raakt, dat die overal zo eerlijk over is. Alles verteld die me. ALLES. Van per ongeluk oog contact in de trein naar een aanraking die niet zo is bedoelt. Ook heeft hij een periode dat hij alles moet zeggen wat er in zijn hoofd naar boven schiet. Het lijkt wel een psychische iets soms. Ondanks dit alles en ondanks ik niet echt gelukkig ben, houd ik wel ziels veel van hem en wil ik hem echt niet kwijt.

Maar als iemand je zo ongelukkig maakt, dat geluk geen plaats meer heeft. Maakt het dan nog uit hoeveel ik van hem houd? Help!

Ik denk dat je hem even moet vertellen wat jij allemaal wil weten van wat hij allemaal uitspookt, want vertellen dat ie perongeluk oogcontact maakt in de trein gaat wel iets te ver.

Heb je dit al met hem besproken? Dat je hem vertrouwd en dat hij niet voor elke scheet bij jou hoeft te komen biechten?

Misschien lukt het jou ook beter om weer te genieten van het samen zijn als jullie weer relaxed met elkaar omgaan. Zonder dingen te hoeven bewijzen en zonder eindeloze excuses.

Het klinkt alsof jij je snel onveilig voelt in een relatie en verwacht dat iemand veel moeite doet om zichzelf aan jou te bewijzen, maar ondertussen zelf weinig doet om je partner zich veilig te laten voelen bij jou. Je vriend klinkt als iemand die graag mensen helpt en graag leeft naar hoge verwachtingen, maar ook alsof 'ie door die periodes van onzekerheid heeft gegrepen naar de schijnveiligheid van dwangmatige handelingen. Het klinkt daarnaast alsof jullie 't allebei wel goed bedoelen, en graag lief willen zijn voor elkaar, maar door persoonlijke issues moeite hebben om tot een gezonde relatie te komen.

Oplossing is praten, als je verder wil tenminste, maar waarover specifiek moeten jullie samen uitzoeken. Ik zou beginnen bij angst en gevoel van veiligheid.