Geen vrienden kunnen maken
 

Hallo allemaal,

Ik ben 19 jaar en kan geen vrienden maken, en daar zit ik bestwel mee. Ik ben een heel verlegen persoon en vaak heb ik ook dat ik haast niks durf te zeggen, niet weet wat ik moet zeggen of als ik wat zeg dat het dan over huiswerk gaat of dat soort saaie dingen. Leraren hebben altijd gezegd dat ze het raar vinden dat ik zo afwezig ben. Ik heb het idee alsof iedereen me saai en oninteressant vind. Ik heb wel een vriendje maar die praat ook haast meer met andere meiden dan met mij. Ook schaam ik me voor mijn stem, hij is zacht en hij doet haast nooit wat ik wil, alsof ik er nauwelijks controle over heb. Ik heb iig dus geen vrienden behalve mijn vriendje, wel mensen waar ik mee om ga. Ik wil mezelf heel graag kunnen uiten, spontaan zijn en leuke vrienden hebben zoals ieder ander persoon zonder enige zorgen. Elke keer als ik iets zeg denk ik eraan of het niet stom klonk, en dat maakt me zo onzeker. :(

Tja, ik denk dat je vooral jezelf in de weg zit. Als je echt zo saai was als je zelf denkt dat je bent, zou je geen vriendje hebben. Dus dat valt vast nog wel een beetje mee. En je stem die kun je wel trainen trouwens, bijvoorbeeld via een logopedist of zangles.

Ik denk ook dat die andere mensen jou niet saai vinden, maar dat ze jouw onzekerheid oppikken. En als iemand stil en onzeker doet, dan is het voor de ander ook best wel lastig om een leuk gesprek op gang te houden. Kortom: ik denk dat de mensen waarmee je omgaat best meer met je willen omgaan, maar dat je daar ook zelf wat aan kunt doen. Namelijk door te oefenen. Knoop een kort praatje aan met de caissière in de supermarkt (goh, wat regent het hard he?), of met iemand uit je klas of op je werk (heb jij ook zo'n hekel aan maandagen?), misschien heeft je vriendje (die jou denk ik best goed kent) ook nog wel tips voor je.

Als jij weinig praat en weinig laat merken wat er in je omgaat, waar jemmee bezig bent en wat je leuk vindt is het voor anderen ook heel lastig om een gesprek met je aan tekknopen waardoor je in een cirkeltje blijft hangen.

Ik was vroeger ook heel verlegen, maar door iedere keer die uitdaging met jezelf aan te gaan is het steeds beter gegaan. Nu lukt het praten met vreemden veel makkelijker, en heb ik veel vrienden en vriendinnen :). Je komt er vanzelf wel

Ik probeer het iedere keer wel, maar de keren dat het goed gaat zijn echt uitzonderingen. Behalve als ik dronken ben gaat dit meestal wel goed. Ik wil zo graag kunnen zeggen wat en wanneer ik het wil, ik ben de enige die ik ooit ben tegengekomen die dit ook heeft.. Mijn stem is ook soms heel kinderachtig, en soms juist normaal en dan zeg ik ook ineens veel meer. Ik zeg mensen wel wat ik leuk vind en een beetje wat er in me omgaat, maar ik heb toch altijd het gevoel dat ze me raar en stom vinden.

Is het misschien een idee om op een sport (vechtsport?) of dramales te gaan om zo aan je zelfvertrouwen te werken. Vechtsport vergroot je weerbaarheid en daarmee vaak je zelfvertrouwen. Ook toneel spelen kan je heel erg helpen in je sociale ontwikkeling.

Ik denk dat je niet de enige bent en dat veel jongens en meiden twijfels hebben aan zichzelf. Soms heb ik het zelf ook. Maar ik realiseer me ook dat iedereen goed is zoals die is, dus ik ook. Je kunt het toch niet veranderen, dus het beste is om jezelf te accepteren om wat je bent en ook wat je niet bent. Ik ben het wel met Daantje eens dat het lastig is om vrienden te maken als mensen niet weten wat er in je omgaat. Vraag jezelf af waarom anderen jou stom zouden vinden? Als jij jezelf niet leuk vind, waarom zouden anderen je dan leuk gaan vinden? Ik denk echt dat het begint met een beter beeld van jezelf opbouwen, want het beeld wat je nu hebt is niet reeel. Ga eens kijken in jezelf waar je trots op bent, iets dat je hebt bereikt de afgelopen jaren bijvoorbeeld. Of probeer een nieuwe uitdaging aan te gaan, door op een sport te gaan of kleine doelen te stellen zoals een gesprekje met een vreemde (het omaatje in de rij achter de kassa en dan van daaruit steeds 'hogere' doelen te stellen, totdat het gewoon wordt). Ik ben zelf bijvoorbeeld veel socialer geworden sinds mijn bijbaantje achter de kassa. Veel mensen beginnen dan spontaan een gesprekje en dan moet je wel. Dus gewoon door het te doen ben ik socialer geworden. Hoop dat je hier iets aan hebt! Echt waar, je mag er zijn!

Nouja ik zit nu op het HBO en heb niet bepaald veel tijd om met andere dingen bezig te gaan, plus mijn interesses liggen daar niet bepaald.

Ik denk inderdaad dat de manier waarop ik denk niet heel reeel is, en dat ik mezelf meer moet accepteren want momenteel doe ik dat totaal niet. Ook oefeningetjes is wel een goed idee. Dat is wel goed advies allemaal dankjewel!

Ik ben nog steeds verlegen. Als je me de eerste keer ontmoet; maak ik grapjes om dat te verdoezelen en de tweede keer dat je me ontmoet, weet ik zeker dat je me (in vergelijking met onze eerste ontmoeting) gaat beoordelen!

Mijn advies: probeer het te zien als oefening en probeer zo vaak mogelijk te oefenen. Niet alleen op de belangrijke mensen (je klasgenoten, de docenten) maar ook op de onbelangrijke mensen (de buschauffeur, de groenteman, het kassameisje). probeer jezelf te zijn en ontspan. En als het een dag niet lukt: there's a reason we have tomorrows!

Dale carnegie-How to win friends and influence people is al zeker een aanrader om te lezen, ik weet niet of er een Nederlandse vertaling van bestaat

Hallo als we toch bezig zijn
Ik heb al een lange tijd problemen met school
Ik woord gepest omdat ik dik ben en slecht in sport
Praten met ouders en mentor helpt niet ben mijn leven moe
Wat moet ik nou doen ??

Doet je mentor ook iets aan het pesten op school? De school mag namelijk gewoon ingrijpen als andere leerlingen keer op keer jou blijven pesten. Daar mogen zij voor gestraft worden.

Mijn mentor heeft een keer geregeld dat een paar pesters een week lang elke pauze binnen bij hem in het lokaal moesten blijven. Zo konden ze niet pesten en kwam uiteindelijk ook de boodschap dat hun gedrag niet acceptabel was best goed binnen. Na schooltijd hielden ze zich ook in, uit angst voor meer straf.

Ik heb er zelf ook ervaring mee als ik jou was zal ik gewoon degenen die het dichtbijzijnst zijn tijdens het pesten te informeren heb ik ook gedaan eerste keer waren hun onderschept

Hoi bregje, het is niet zo netjes om andermans topics te kapen voor je eigen problemen. Je mag wel altijd je hart luchten in je eigen topic, of in het grote lucht je hart topic.

Hoi, daar ben ik weer, weer hetzelfde probleem. Ik heb nu ook een tijdje geen vriendje meer, want hij vond me sws te saai. Ik heb er nu haast geen zin meer in en denk niet dat het ooit nog beter zal worden, ik probeer gewoon leuk mee te doen maar vanbinnen denk ik er elke dag aan dat ik wss nooit echt gelukkig zal worden zo..valt dit echt niet te veranderen? ik wil ontzettend graag gewoon goed kunnen praten en lol hebben net zoals iedereen

Misschien kan je dit eens bespreken met je huisarts. Die kan het natuurlijk niet zomaar oplossen, maar wanneer dit zoveel impact op jou en jouw welzijn heeft is het geen slecht idee om professionele hulp te overwegen. Daar hoef je namelijk echt niet iets heel ernstigs voor te mankeren. Een hulpverlener kan je soms binnen een paar afspraken al handvaten geven en skills leren waarmee jij zelf aan de slag kunt om je zelfvertrouwen en sociale vaardigheden op te bouwen. Daar ga je later na je studie ook veel profijt van hebben.

Heb je een hobby? Of een interesse in iets? Bepaalde series, handwerk of sport? Probeer dan iemand te vinden die dezelfde hobby/interesse heeft. Je praat veel makkelijker over iets wat je echt heel leuk vindt en als de ander dat dan ook doet heb je een gespreksonderwerp om mee te beginnen. Daarna gaat het vanzelf ergens anders over en ben je aan de praat.

Toen ik begon op het HBO hoorde ik een paar klasgenoten een opmerking maken over iets wat ze op 9gag gezien hadden en toen zette ik mezelf over een bepaalde drempel heen en sprong in op de opmerking.

Ik weet niet in welke levensfase je zit, maar ik ben kortgeleden verhuisd naar Den Haag. Dat was gelukkig dichtbij mijn oude woonplaats, waardoor mijn vrienden van de middelbare school en kennissen gewoon hierheen zouden kunnen komen, maar toch wou ik graag een leven hier opbouwen. Dat is echt heel lastig, want ik kende echt niemand. Maar het gaat steeds beter en ik ken steeds meer mensen, ook van mijn opleiding, maar ook van buiten die opleiding. Misschien ga ik wel roeien bij een studentenvereniging. En ik ga ook vaak mee met huisgenoten naar huisfeestjes, waardoor ik daar ook weer mensen leer kennen. Met niet allemaal hoef je vrienden te worden, maar als je onder de mensen bent, is er een grotere kans dat je mensen leert kennen. Als je nooit buiten je huis komt, dan leer je niemand kennen.

Lid worden van een vereniging is echt een goede manier om mensen te leren kennen (en roeien is sowieso tof ;) ). Ik woon al tien jaar in Rotterdam naar heb hier pas echt vrienden gemaakt toen ik vier jaar geleden ging roeien bij een vereniging hier. Echt het beste wat ik gedaan heb.

Misschien als mensen je kennen, en ze je iets vragen en je reageert niet of kortaf denken ze misschien dat je geen interesse in ze hebt. Terwijl je juist een verlegen persoon bent, en je zegt dat je wel eigenlijk graag vrienden zou hebben. Hoe zit het bij je vriend dan als je zegt dat je een verlegen persoon bent? Hem heb je ook niet zomaar leren kennen denk ik zo?Je mag me gerust een prive bericht sturen :)