Snijden
 

Ik heb weleens dat ik mezelf snij hiermee wil ik graag stoppen. Maar ik krijg als het even goed gaat meteen weer een tegen val en word dan depressief en dan snij ik mezelf. Ik wil er graag mee stoppen ma het lukt niet. Er is gewoon te veel gebeurt wat ik eerst zou moeten verwerken. Heeft iemand misschien tips om te stoppen met het snijden?

Zoek een andere uitlaatklep en probeer ook aan de verwerking te werken. Misschien zelfs met een psycholoog.
Je kunt in plaats van snijden ook een elastiekje tegen je pols aan laten schieten. Dat doet ook pijn, maar laat een stuk minder littekens achter. Het beste zou natuurlijk zijn om te gaan verwerken en niet om een uitvlucht te zoeken in de afleiding die de pijn geeft, maar dat moet je wel zelf willen...

Ik heb ook nog wel eens rare trekjes, niet zozeer snijden, maar krassen. Ik doe het omdat het me dat gevoel van controle geeft. Ik loop al bij een psycholoog, niet zozeer daarvoor, maar oké.

Zij heeft me toen inderdaad de tip van een elastiekje gegeven, deze hoogst persoonlijk aan me overhandigd. Het hielp in het begin wel, maar er kwam toch een moment waarop ik het effect niet 'heftig' genoeg vond. Niet alleen omdat het niet genoeg pijn deed, maar ook omdat andere mensen het minder snel zagen. En dat was eigenlijk ook wat ik wilde.. Naar m'n vrienden toe dan. Een soort van hulpkreet, van 'kijk wat ik doe!'.

Kun je er niet met mensen over praten, wat er gebeurd is, maar misschien ook dat je snijdt, en waarom? Dat kan ook helpen..

En bedenk ook, je lichaam wordt er niet mooier op, al betwijfel ik of die gedachte je ervan af zal houden.

Ik heb zelf gesneden toen ik 15 was tot mijn 17e. Je bent niet de enige meid! Maar op lange termijn werkt het niet! Ik zou je wel aanraden om hulp te zoeken. Ik weet niet wat je hebt meegemaakt maar het is heel vervelend om alleen zoveel pijn te dragen. Je weet misschien nu even geen manier om met de pijn om te gaan en dan lucht het snijden tijdelijk op, maar het is geen oplossing al weet je dat zelf ook wel. Dikke knuf meis, hopelijk kun je iemand in vertrouwen nemen zoals een goede vriendin, mss een van je ouders of iemand anders die goed vertrouwt. Of je huisarts, als je 18 bent heeft hij geheimhouding. Hoop echt dat je een manier vind om ermee te stoppen en een andere manier vind om met je gevoelens om te gaan! Als je wil PB'en mag natuurlijk!

Geheimhoudingsplicht voor de huisarts geldt in ieder geval vanaf 16 jaar.

Sorry foutje van mij, je hebt gelijk :)