Dwang omtrent het knippen van mijn haar
 

Hallo mensen,

Ik heb een probleem waar ik jarenlang mee zit. Van jongs af aan werd mijn haar onder dwang geknipt door mijn moeder, en heel soms in speciale gelegenheden door de kapper (ik werd onder dwang naar de kapper gestuurd). Ik heb een soort afkeer tegen de kapper, want ik wil niet in het openbaar geknipt worden omringd door mensen. Wat ik ook zeg en doe, mijn moeder knipt mijn haar ALTIJD onder dwang. Zij claimt dat mijn kapsel "lelijk" is en iedereen mij uitlacht om mijn kapsel (wat incorrect is). Ik probeer mijn moeder uit te leggen dat het slechts haar opinie is, en zij ontzettend uit haar nek kletst omtrent haar claim waarin iedereen mij uitlacht om mijn kapsel. Mijn moeder begrijpt mij nooit en wordt nijdig als ik op kom voor mezelf. Ik heb een sterk vermoeden dat het een verbinding heeft met onze cultuur (we zijn Afghaans). Mijn zus en vader veronderstellen dat mijn moeder gelijk heeft, en steunen haar met het voorstel omtrent het knippen van mijn haar onder dwang. Ik ben 17 jaar oud. Ik vind dat ik oud genoeg ben om mijn eigen prioriteiten te stellen.

Tips en adviezen zijn altijd welkom. Bedankt voor het lezen :)

Ben je al eens zelfstandig zonder haar weten naar de kapper geweest? Wanneer je een afspraak maakt op een tijd die niet zo populair is (dat kan je gerust aan de telefoon even vragen), is de kans groot dat er verder geen andere klanten in de zaak zijn.
Of laat jij je haar graag wat langer groeien dan je moeder mooi vindt?

Ik laat mijn haar graag wat langer groeien dan mijn moeder mooi vindt. Zij dwingt mij dan om naar de kapper te gaan, of zij knipt zelf mijn haar. Als ik mijn haar een tijdje niet laat knippen dan maakt zij lullige opmerkingen, zoals "jij kan niet jezelf verzorgen", "mensen lachen je vierkant uit", "je begint op een meisje te lijken" enzovoort. Mijn haar wordt altijd tegen mijn wil geknipt.

Wat als je weigert om je haar te laten knippen?

Dan gaat mijn moeder zich onaangenaam gedragen tegenover mij, en geeft zij subtiele hints om mijn haar te laten knippen. Meestal kan ik niet tegen haar op en laat ik mijn moeder haar gang gaan.

Bij puberen/ volwassen worden hoort ook een stukje "afstand nemen van je ouders". Dat hoeft niet gelijk heel radicaal, maar wanneer je ouders dat niet toestaan zal je je wat sommige zaken betreft moeten "vrijvechten". De lullige opmerkingen negeren en je eigen zin doen bijvoorbeeld.
In de puberteit is het normaal om steeds een beetje meer je eigen zin te doen en wanneer je ouders je niet vanzelf die ruimte geven, zal je zelf duidelijk moeten aangeven wat jij wil.

Als je 17 bent ben je oud genoeg om te bepalen hoe je je haar wilt hebben. En wat je "kapsalonfobie" betreft: vraag eens aan je kapper vragen wanneer het niet zo druk is of misschien kan je tegen sluitingstijd gaan.

Ik wil mijn haar langer groeien dan wat mijn moeder mooi vindt, dus wordt mijn haar onder dwang veel korter geknipt.

Ja, dat is alleen maar een herhaling van wat je eerder al zei ;)

Wtf

Gast je moeder wil je gewoon sociaal acceptabel maken.
Maakt je leven makkelijker.

Maar als ze vraagt je arm er af te halen doe je dat toch ook niet?
Je eigen lichaam gozer, je eigen trots

Mijn moeder heeft zeer zeker goede intenties omtrent mijn haar, maar zij moet weten dat het slechts haar opinie is.

Dan lijkt het mij een idee om niet gewillig voor haar te gaan staan of zitten wanneer ze met een schaar aan komt lopen ;) "Nee mama, ik wil niet dat u mijn haar knipt"

Dat is anatomisch onmogelijk in mijn toestand. Ik ben vaak thuis en ik kan mijn moeder moeilijk vermijden. Het onderwerp omtrent mijn haar is integraal, en komt vaak ter sprake.

Als je het niet wilt veranderen en niet voor jezelf op kan komen, dan moet je er mee leren leven dat je een kapsel hebt wat je opgedrongen wordt...

Je moeder kan je niet knippen als je er niet stil voor gaat zitten toch? :o

Ik vrees van wel. Ik hoop dat ik meer vrijheid krijg als ik eenmaal 18 jaar oud word.

Ik kan vaak niet tegen haar op, en geef de moed uiteindelijk op. Ik kan echt niet tegen haar gezeur.

Mag ik vragen waarom je dan dit topic hebt aangemaakt? Alleen maar om te klagen over iets waar je zelf niet genoeg moeite voor wil doen? :o

Dat gaat niet vanzelf. Als jij niet aangeeft dat jij er behoefte aan heb zijn er weinig ouders die dat zelf aanvoelen.

Ik heb dit topic aangemaakt voor tips en adviezen. Ik heb al veel moeite gedaan (praten met mijn moeder, negeren enzovoort), maar het is niet echt effectief. Ik veronderstel dat Afghaanse ouders vaak anders zijn dan Nederlandse ouders. Ik heb erover nagedacht om mijn eigen prioriteiten te stellen omtrent mijn haar als ik 18 jaar oud word.

Ik heb het wel vaker aangegeven in het verleden, maar mijn moeder blijft onvoorspelbaar. Ik veronderstel dat het nu een kwestie van tijd is.

Wat voor tips en adviezen dan? Je wil toch sowieso naar je ouders/moeder blijven luisteren :confused:

Ik wil naar mijn moeder blijven luisteren, maar niet als het over mijn haar gaat (mijn haar is persoonlijk). Zij beschouwt het soms als een "beperking."

Zucht...

Je ouders veranderen niet op magische wijze zodra jij 18 wordt. Daar zal je echt zelf de leiding in moeten nemen.

Dit soort dingetjes ga je toch altijd hebben, er is altijd wel iets waar je ouders het niet mee eens zijn en dat je zelf toch doet. Ondertussen krijg ik elke dag te horen dat 5 uur sochtends geen normale bedtijd meer is. :')

Je geeft dus eigenlijk al aan dat je moeder je niet dwingt om plaats te nemen op de stoel om geknipt te worden, maar gewoon veel gaat zeuren. Je kan je moeder uitleggen hoe jij de zaken ziet en haar vragen om te respecteren. Als ze het er niet mee eens is en vindt dat je voor gek loopt, leg haar uit dat je je eigen fouten moet maken. Hopelijk houdt ze na een fatsoenlijk gesprek op met zeuren of zeurt ze minder.