Help/Laat me met rust
 

hoi,
ik heb deze site van een goeie vriend van me gekregen omdat i kerg diep in de put zat en hij zei dat ik hier mijn verhaal kwijt kan, nou dat ga ik dan maar eens proberen.
ik heb nou al zo'n 4 jaar last van depressies en van lege gevoelens en verdrietige buien, soms prop ik het allemaal zo op dat ik niet weet hoe ik het moet uitten en daardoor mezelf snij :S
heb veel aan zelfmoord gedacht omdat het soms allemaal veelste veel wert dat ik er nie tmeer tegen kon en poging probeerde te doen tot zelfmoord.
das was al een lange tijd tot dat mijn ouders erachter kwamen en naar de dokter gingen voor hulp, we werden doorverwezen naar een psycholoog daar heb ik nu zo'n jaar bij gelopen en heb medichijnen gehad (antidepresiefia of zo) nu half jaar verder voelde ik me al beter beetje dan had in ieder geval nie tmeer van die erge depressieve buien en zo en het snijden was veel minder dan daarvoor. ik ben nu gestopt met me medichijnen omdatr ik vond dat het niet hielp ik merkte er niks van enzo en bij die psycholooge was ik gestopt omdat ze aleen maar liep te zeuren en daardoor voelde ik me weer slechter, ben nu presies 5 dagen gestopt met alles, en gisteren kwam de grootste klap ik begon te huilen om alles de kleinste dingen en begon weer te snijden best veel en voelde me echt weer hellemaal terug zakken in die diepe put :( ik voelde me zo verrot dat i kmeteen weer dacht aan zelfmoord, maar aan de ene kant ben ik te slap om het te doen al het verdriet dat ik me vrienden aan doe en iedereen.
heb de hele nacht door gehuilt ben toch ook nog in slaap gevallen, toen ik wakker wert begon ik meteen weer te huilen ik had het ijs koud ( het was iets van 27 graden buiten) ik liep in me lange broek en trui en voelde me zo kut, was weer aan het snijden ik weet gewoon niet hoe het kon en wat er allemaal gebeurde, een vriend van me heeft me best wel gesteunt en deze site gegeven... om dus te praten enzo.
deze avond nog was ik naar het skatepark gegaan waar we altijd met iedereen bij elkaar komen, toen ik daar was en al me vrineden zag en veel waren er ook ongerust om mij enzo, was ik eigenlijk best wel blij dat ik nog gewoon leefde..
dat is het gene wat ik ook raar vind aan de ene kant wil ik graag dood (klinkt raar) omdat ik zoveel pijn en verdriet heb steeds dat snijden en rod voelen gewoon dat i kdan overal vanaf ben, maar aan de andere kant ik heb altijd zoveel lol met al mijn vrineden ik kan gewoon niet zonder.
wat moet ik nou doen... :S

sorry voor dat langdradige vrehaal, maar ik moest het gewoon eventjes kwijt.

Kuzzz Reza

Hey Meis..

Ik vraag me dan toch af he.. Je zegt dat je bent gestopt bij de psychologe en met de medicijnen omdat je vond dat het niet hielp.. maar als je dan 4 dagen later echt falikant instort en terugvalt, denk je dan niet dat het misschien toch hielp? Ookal was het niet zo heel erg merkbaar?

En als het met die psychologe niet klikte, kun je ook een andere zoeken hoor. Wie weet helpt dat je een stuk beter..

Verder nog dit.. dit kutte/rotte gevoel is niet voor eeuwig, de dood wel

liefs,
Kim

Ik sluit me aan bij Dusjcrib. Als je stopt met die medicijnen en je dan 4 dagen later totaal instort denk ik dat ze toch wel hielpen, ookal merkte je het niet. Medicijnen zijn namelijk ook geen wondermiddelen waarmee je opeens genezen bent.
Het is geloof ik zo dat die dingen een stof bevatten, die je hersenen eigenlijk zouden moeten aanmaken. Maar je hersenen doen dat niet, waardoor je depressief bent. Daarom krijg je dus die medicijnen. Als je er dan mee stopt zal de stof misschien nog een paar dagen in je hersenen blijven zitten, maar daarna uitgewerkt zijn. Dan word je dus weer depressief, plus denk ik, dat je extra depri wordt omdat je hersenen gewend waren aan die stof en hem nu weer moeten missen. (dat laatste is m'n eigen theorie)
Als ik jou was zou ik toch zo snel mogelijk weer proberen een nieuwe psycholoog/psychiater en medicijnen te krijgen, want dit is helemaal niet goed.

Ik denk, net als de rest, idd dat die medicijnen toch wel hielpen. Een depressie kan idd ontstaan door een tekort aan serotonine (geloof ik dat het heet) in de hersenen, deze stof wordt aangevuld (of bevoorderd de aanmaak ervan, dat weet ik niet precies) door antidepressiva. Daardoor duurt het even voordat het gaat werken als je het gaat gebruiken en daardoor duurt het ook even voordat de werking stopt als je er mee stopt. Verder is het belangrijk dat als je stopt met antidepressiva dat je het rustig afbouwd (dus niet van het één op het andere moment stoppen) en dat je het onder begeleiding van een arts/psycholoog doet. Ik weet niet hoe jij gestopt bent? En probeer idd een andere psycholoog te vinden met wie het wel klikt. Heel veel sterkte.

ja nu ik dit probleem ineens weer krijg heb ik ook het idee dat het toch wel heeft geholpen.
ik ben overeral mee gestopt omdat ik door de medichijnen erg slaperig wert en na de vakantie ga ik naar me nieuwe school en dan wil ik graag fris zijn en omdat ik d8 dat het allemaal goed ging ook ermee gestopt.
en met die pscholoog bene ik gestopt omdat ik daar geen tijd meer voor heb als ik naar school ga, omdat mijn reistijd 2 uur is.
maar ik ga denk ik wel weer proberen om medicijnen te vragen want zo kan ik echt niet verder...

heel erg bedankt voor jullie steun/hulp

kuzz reza

Hoe ben je dan gestopt met die medicijnen? Cold Turkey in 1 keer of langzaam afgebouwd? Want volgens mij moet dat laatste eigenlijk met dit soort medicijnen, al weet ik dat niet zeker.

En kun je niet op zoek gaan naar een psycholoog wat dichter bij je huis of je school?

ik ben in 1 keer gestopt omdat i kdie medicijnen niet echt heel erg regelmatig sliktemaar toch genoeg om me beter te voelen.
en die psychiater is bij mij in de buurt aleen als ik naar me school moet, heb ik om 7 uur sochtends de trein (psychische gebouw open om 9 uur of zo) en als ik dan uit school kom ben ik iets van 7 uur thuis en dan is het weer gesloten, ik woon in almere en moet naar utrecht de reistijd ongeveer anderhalf uur. dus red ik het niet echt.

Zijn er geen psychiatrische (hulp)instanties in Almere dan? Anders dan moet je daar in Utrecht even aangeven dat je het reizen niet redt, misschien kunnen zij dan een oplossing aandragen.

Ik herken veel van je verhaal Reza,

Ik weet je gedachtengang hier 8er niet, maar als je er met me over wil praten moet je het maar zeggen.
Ik zal in ieder geval mn best doen om je te helpen..

iig beterschap..

hoi *Legolas*

aardig van je dat je me wilt helpen
ik ben er aleen niet zo goed in om te vertellen wat ik op *het* moment voel of denk of wat dan ook, ik weet niet hoe ik me gevoelens in woorden om kan zetten :S
maar ja...

kuzz reza