Betasting
 

Hallo,

Ik ben een jongen van 17 jaar. Mijn vader had laatst een feestje en toen is er iets raars gebeurt. Mijn vader en zijn vrienden hebben me betast. Moet ik het met iemand erover gaan hebben of moet ik het voor mezelf houden?
Ik zou graag jullie menig horen:mad::mad::mad:

Ik geloof je niet.

Waarom geloof je het niet mark?

Dit hoef je zeker niet voor jezelf te houden. Het is niet jouw verantwoordelijkheid wat er gebeurd is en je hoeft die mensen niet in bescherming te nemen.

Je zou eens tegen je vader kunnen zeggen dat hij dat niet nog eens moet flikken. En misschien kun je er over praten met iemand die je vertrouwt. Zijn je vader en moeder nog bij elkaar?

Wat bedoel je precies met "betast"?

Ja maar me moeder was niet op dat feest en ze weet het vgm ook niet

Me vader was dronken en zij tegen ze vrienden kom jongens we gaan even naar de garage en oom tegen mij we stonden achter de garage een sigaret te roken en in een keee trok me vader me broek naar beneden en een vriend me onderbroek en toen gingen ze met 6 man ongeveer tegen me penis aan slaan met bierflesjes en gewoon handen en ze trokken er ook gwn aan toen kwam ik klaar en toen moest ik van hun in een bierflesje komen en daarns gaven ze dat flesje aan iemand anders voor het feest zo is het gegaan maar is het raar dat ik daardoor klaar kwam?

Heb je zelf aangegeven dat je dit niet wilde?

Oke, ik geloofde je eerst, maar nu vind ik het niet geloofwaardig meer. Ik bedoel, het zou kunnen, maar met het aantal trolls op dit forum :/

Je kunt er ook voor kiezen om het topic dan gewoon te negeren ;) Wel zo respectvol nar dr topicstarter wanneer het verhaal wel gewoon echt gebeurd blijkt te zijn.

Nee, dat is op zich niet raar. Maar als je denkt dat dat nog eens gaat gebeuren gewoon weglopen.

Wat?

Als het echt waar is, dan is 't toch niet zijn verantwoordelijkheid om te voorkomen dat anderen hem misbruiken? 'Gewoon weglopen' is hooguit het begin, dat dealt met onmiddellijke veiligheid. Maar het is geen oplossing, hij zit dan nog steeds met die mensen in huis.

'Weglopen, naar het politiebureau, en daar aangifte doen van groepsverkrachting' lijkt me een beter advies.

Daar ben ik het op zich wel mee eens maar ik kan me voorstellen dat aangifte doen tegen je vader en andere famillie een grote stap is. Dat is iets wat de TS voor zichzelf moet uitmaken.

Het is heftig als je aangifte tegen je vader of famillie doet..
Je ken ook naar de huisarts om advies/je verhaal kwijt te kunnen, die mensen hebben sws een.beroepsgeheim ding.
Als je het tegen niemand zegt vreet het aan je en.da is al helemaal niet fijn.
Dus het is aan.jou om.er iets aan te doen.denk ik.

Ja ik zei WTF doenormaal maar ze gingen gwn door

Goed dat je je grenzen hebt aangeven!

Hoe is de omgang met je vader nu?

Wat de vervolgstap nu is, is aan jou. Dit had namelijk niet tegen jou zin in mogen gebeuren! Praat over de situatie met je moeder, je huisarts of een andere volwassene die je vertrouwd. Diegene kan je helpen beslissen hoe je hier mee om wil gaan (bijv in gesprek gaan met je vader, of zelfs aangifte doen).

Er was geen sprake van verkrachting, maar van aanranding. Dat neemt echter niet weg dat aangifte bij de politie inderdaad een goed advies is.

Juridisch gezien, ja.

Maar juridische definities lopen achter. Zo hebben we in Nederland bijvoorbeeld pas in 1991 juridisch vastgesteld dat mannen überhaupt verkracht konden worden. Dus ik zou een juridische definitie niet als de enige juiste aannemen; uiteindelijk schrijven wij de wetten, niet andersom.

Als je iemand tegen z'n zin laat klaarkomen, in dit geval zelfs een minderjarige door een grote groep mannen, dan vind ik dat absoluut verkrachting.

Juist omdat het heftig is zou ik in deze situatie aanraden om zo snel mogelijk 't huis uit te gaan en dan aangifte te doen.

Dat gezegd hebbende - het lijkt me sterk dat een verkrachtingsslachtoffer zich aanmeldt met z'n voor- en achternaam.

Niet alleen juridisch, ook medisch. Er was geen sprake van penetratie, dus kun je niet spreken van verkrachting.

Hoofdzaak is in ieder geval dat het juridisch kan worden vastgesteld.

Dat kun jij wel vinden, maar kijk maar eens of een rechtbank bereid is om daar in mee te gaan. Op aanranding staat een straf van 8 jaar of een boete van de vijfde categorie, terwijl dat bij verkrachting 12 jaar of een boete van de vijfde categorie is. Een boete van de vijfde categorie bedraagt minimaal €19500,- en maximaal €78000,-. Indien de rechtbank tot het opleggen van een boete zou besluiten maakt het juridisch gezien niet uit of er sprake is van aanranding of verkrachting, maar wel bij het opleggen van een gevangenisstraf.

^^^ al die juridische en medische termen zijn gedateerd.

Gaan we nou sirieus alle wetboeken van de afgelopen 20 eeuwen uit de kast trekken?

Verkrachting is een sociaal concept. Medische en juridische definities komen voort uit wat wij met z'n allen verkrachting vinden; niet andersom.

Je kunt prima iemand ongewenst penetreren zonder dat het verkrachting is (voorbeeld: bij een miscommunicatie in een relatie, met daarna excuses) en je kunt ook iemand verkrachten zonder penetratie (voorbeeld: je bindt iemand die geen seks met jou wil vast op een gynaecologische stoel, houdt strak oogcontact, bevredigt ze urenlang met je handen, en als je ze uiteindelijk laat klaarkomen zeg je dat dat betekent dat je het morgen weer mag doen).

Verkrachting is een grove schending van je autonomie en keuzevrijheid. Het is uitgebreid seks met iemand hebben tegen hun zin. Of daar penetratieve seks tussen zit of niet maakt niet uit.

Nee, hoofdzaak bij of je verkracht bent, is of je verkracht bent.

Tijd voor de rechtbanken om betere definities van verkrachting op te stellen, dan.

Volgens mij wordt er door heel veel "gewone" mensen wel degelijk onderscheid gemaakt tussen verkrachting, aanranding, ontucht etc., en speelt wel/geen penetratie een niet onbelangrijke rol bij dat oordeel. Ik ben benieuwd naar het sociaal-wetenschappelijke onderzoek waaruit blijkt wat precies "wij met z'n allen" in Nederland verkrachting vinden (in plaats van bijv. aanranding). Voorlopig is het vooral jouw eigen "sociaal concept" ;)

omg mensen pls,
verkrachting = ongewild sex hebben met iemand, sex (met penetratie) = het binnendringen van de penis in het lichaam.
aanranding = alle andere sexuele handelen: strelen (over penis, kont, ...), met woorden (bv.: daar moet wel een grote inzitten he, wil ik wel is uitproberen), aftrekken, pijpen (als iemand jou pijpt tegen je zin is het aanranding, als jij iemand moet pijpen tegen je zin is het verkrachting) , etc.

Specifieke definities zijn niet zo enorm van belang. Er is TS iets aangedaan tegen zijn zin, en hoe we dat ook bestempelen, dat is fout. Wat hij daar nu mee wil, is aan hem...

Daarom stond er ook 'vind ik', Axel.

Ik vind het raar dat aan penetratie zo veel impact wordt toegedicht en bij bijvoorbeeld klaarkomen of incest niet. Ik vind de grens tussen aanranding en verkrachting daarom arbitrair - er zijn gewoon ernstige en minder ernstige schendingen van consent, en penetratie is daar niet noodzakelijk doorslaggevend voor.

Maar ik weet dat de meeste mensen het daar niet met mij eens zijn.

Verder wat Elin3 zegt. (Y) Verdere discussie misschien in een apart topic?

Er staat hier nergens "vind ik". Je lijkt hier duidelijk een uitleg te geven over "wat wij met z'n allen vinden", maar goed dat je dat nu corrigeert.

Ben je 't er niet mee eens dat verkrachting een sociaal concept is?

M.a.w. een woord dat invulling krijgt door hoe een maatschappij ermee omgaat? Denk je bijvoorbeeld dat een huisvrouw uit de jaren '50 hetzelfde denkt over verkrachting als een stripper uit Las Vegas? Of een lesbiënne uit Oeganda dezelfde ideeën heeft bij verkrachting als een zakenman uit Friesland? Als het geen sociaal concept is, waarom kon je voor 1991 geen mannen verkrachten (juridisch gezien) en nu wel?

Volgens mij lees je mij gewoon verkeerd. Ik zeg dat 'wat wij met z'n allen vinden' bepalend is voor hoe zo'n term betekenis krijgt. Niet dat we allemaal hetzelfde vinden, laat staan dat iedereen hetzelfde vindt als ik.

Interessant onderwerp. Toch maar een topic over maken.