Ben ik nou homo bi of hetro?
 

Hallo allemaal,

Ik denk dat ik homo ben maar ik weet het nog niet zeker. Ik voel me wel erg aangetrokken tot jongens maar ik ben nog nooit echt verliefd geweest op een jongen. Daardoor heb ik veel twijfels. Al mijn vrienden kijken soms wel eens om naar meisjes en zeggen dan bijvoorbeeld: 'hè moet je dat knappe meisje zien, daar zou ik best wel wat mee willen hebben.' Maar ik heb nooit de gedacht: 'ja ik ook wel.' En ik betrap mezelf er wel eens op dat ik naar een jongen omkijk. Verder zij een keer een vriend van mij voor de grap dat hij homo was, ik voelde een golf van opluchting door me heen gaan en ik voelde me helemaal op m'n gemak. Terwijl ik wist dat heb wel nep was en na een seconde zei hij ook dat het maar een grapje was. Als ik door de gangen van mijn school loop word er best vaak 'homo' naar me geroepen of tegen me gezegd. En veel mensen denken echt van mij dat ik homo ben. Ik weet wel dat ik daardoor niet moet denken dat ik homo ben maar ze hebben wel specifiek gekozen voor het woord homo, en ze denken het wel, dat zegt toch iets. Ik begrijp het trouwens niet helemaal waarom mensen mij homo noemen. Ze zeggen dat ik me gay kleed en gay praat en een gay handschrift heb maar wat heeft dat er mee te maken? Als ik homo zou zijn zou ik niet uit de kast durven te komen. Ik ben namelijk heel erg bang dat mijn vrienden het niet zullen begrijpen en me uit zullen lachen of geen vrienden meer willen zijn. En ik ken heel veel mensen die homo's absoluut niet accepteren. Verder lijkt me het ook erg eng om uit de kast te komen bij m'n familie. Misschien begrijpen ze het niet. Ik heb wel een paar andere vriendinnen waarvan ik vrij zeker weet dat zij het volledig zullen begrijpen. Maar ik denk dat ze me niet zullen geloven en denken dat ik een grapje maak.

Ik heb het er erg moeilijk mee 😔. Zou iemand mij tips of advies willen geven? (Graag alleen serieuze en geen 'ga naar een psychiater' tips)

Oke, of je nou echt homo bent of misschien bi(schierig) moet je zelf uitzoeken, dat kunnen wij niet voor je bepalen. Maar ik vind het behoorlijk triest dat je zo twijfelt aan je vrienden en je familie. Als je vrienden geen vrienden meer met je willen zijn omdat je niet op meisjes valt, waren het nooit je vrienden. En waarom twijfel je aan je familie? Hebben ze je redenen gegeven waardoor je denkt dat ze het niet zouden begrijpen of accepteren?

Voel je niet bezwaard om uit de kast te komen omdat iedereen je gay noemt. Iedereen noemt alles gay tegenwoordig. Je hoeft er ook niet eens een label op te plakken als je dat zelf niet wil. Het is jouw leven.

En dit past beter op Liefde & Relatie, dus ik verplaats je topic even!

Ik vind dit een heel aanvallende post, eigenlijk. Niet iiedereen heeft een leuke familie en puberjongens zijn onzeker en daarom best kut tegen homo's. Het is niet triest om daar bezorgd om te zijn.

Hier zou ik me geen zorgen om maken. Je ziet wel aan mensen of ze 't menen. Als je wil dat ze je serieus nemen kun je dat vast gewoon tegen ze zeggen. En als je 't eerst tegen een goede vriend(in) vertelt die het geheim kan houden zal je je vast beter voelen. Het gaat tenslotte om identiteit, het voelt goed als iemand je kent zoals je bent.

Of de rest van je angsten gegrond zijn kunnen wij niet weten, want we kennen je vrienden en familie niet. Maar het klinkt wel alsof je toch al gepest wordt vanwege op jongens vallen, dus hoeveel verschil zou het überhaupt maken als je het gewoon ownt?

Maar je hoeft inderdaad niet uit de kast te komen, en je hoeft jezelf trouwens ook niet te zien als gay/bi. 'Ik vind jongens interessant' is voorlopig misschien genoeg.

Sterkte!

Ik dacht al dat triest verkeerd gelezen zou worden. Ik bedoelde niet triest als "haha triest" maar oprecht triest. Verdrietig. Jammer. Spijtig.

Ah, duidelijk!

Heyy

Ik begrijp helemaal waar je mee zit, had het zelf ook namelijk.
Maar als je zelf zegt dat je echt naar jongens kijkt en niet echt naar meisjes is er idd een kans. Maar verliefd worden is soms lastig als je niet helemaal acepteert wie je bent. Ik denk dat je een beetje van jezelf moet kunnen houden voor dat je dat van een ander kan doen als in echte verliefdheid. Kan natuurlijk zomaar gebeuren dat je gelijk helemaal gek bent van iemand maar dat is niet heel veel voorkomend volgens mij. Is vaak gewoon dat je de persoon mooi vind en wel een leuke persoonlijkheid vind hebben zonder dat je diegene echt kent zegmaar.

En mocht het nou zo zijn dat je g of bi bent : (Btw ik vind gay/homo ook geen mooie woorden.)

En ik zelf heb er erg lang mee rond gelopen ik wist het wind ik 11 was en ben er toen nog jaren mee blijven lopen omdat ik ook bang was dat ze mij niet meer zouden accepteren of anders naar mij zouden gaan kijken. Maar daardoor gaat het ook niet beter met je, je bent het dan alleen heel moeilijk aan het maken voor jezelf. Ik ben nu een tijd uit de kast gekomen voor de mensen die mij vaak zien en ik graag mee omga. Het is niet nodig dat de hele wereld het weet natuurlijk dus heb ik het maar zo gedaan. De mensen die het dan nu weten zijn niet echt anders naar me gaan kijken of vinden het zelf leuk voor me! En als ze je niet accepteren hoe je bent of er niet mee om kunnen gaan zijn en geen echte vrienden dacht ik. Maar niet gebeurd . En mijn moeder had t al lang gezien (ook geen idee hoe precies maar toch is het zo haha).
Ik hoop dat je er iets mee kan man :)

Bedankt!

Hallo allemaal, ik wou nog even bedanken voor de reacties. Ik heb er erg veel aan gehad. Ik ben erachter gekomen dat ik homo ben. Wel lastig! Nu moet ik nog uit de kast komen 🤔 Iemand tips?
Is het trouwens raar als mensen eerst andere homo jongeren willen ontmoeten en daarna pas uit de kast komen?

Het klinkt misschien raar wat ik nu ga zeggen, maar waarom zou je eigenlijk uit de kast moeten komen? Ik vind het maar raar dat mensen blijkbaar vinden dat ze automatisch het recht hebben om te weten waar je op valt. Je kunt ook gewoon je ding doen en als je vragen krijgt kun je ervoor kiezen om wel of niet te zeggen dat je gay bent en misschien krijg je een vriendje en dan merken mensen het vanzelf. Ik vind dat in 2016 gay zijn zo geaccepteerd zou moeten zijn dat uit de kast komen niet nodig is. Mensen zien vanzelf wel met wie je een relatie krijgt, man of vrouw, maakt geen verschil. Door uit de kast te komen vind ik dat er altijd zo'n sfeer blijft bestaan alsof gay zijn iets aparts is. Geen idee of je hier iets aan hebt, maar dit is mijn mening.

Daar ben ik het mee eens, maar schijnbaar moet het gezegd worden omdat het zogenaamd "afwijkt van de norm".

Ot: als je uit de kast wil komen, zou ik beginnen met een goede vriend of vriendin die je vertrouwt. Daarna zou je het (een van) je ouders kunnen vertellen, maar maak er geen big deal van met een serieus gesprek enzo, dat is nergens voor nodig. Als jij het niet behandelt als een big deal, zullen anderen ook minder geneigd zijn dat te doen, is mijn ervaring.

Ik ben zelf uit de kast gekomen met de mededeling dat ik verliefd op een meisje was. Zo had ik zelf nog tijd om uit te zoeken of ik biseksueel was, lesbisch of gewoon alleen verliefd op dat meisje.

Maar ik zou het (vooral in het begin, omdat je dan zelf nog een beetje zoekend en ontdekkend bent) wat meer bij jezelf houden, en daarmee bedoel ik familie en vrienden. Niet omdat je je zorgen moet maken om reacties, maar meer omdat ik het eens ben met Mark en hetero's ook niet aan iedereen vertellen dat ze hetero zijn. Ik zie uit de kast komen dan ook meer als een middel om ongemakkelijke situaties te voorkomen als je ooit met een jongen thuis komt en niemand dat zag aankomen.

Fijn dat het wat duidelijker is voor jezelf man!

Idd, ik ben het ook eens met de vorige berichten.
Zou sws niet weten waarom echt iedereen het gelijk zou moeten weten ook. De mensen waar je vaak mee omgaat wel natuurlijk, dan hoef je jezelf niet in te houden als je een leuke jongen tegen komt en kan je gewoon een praatje gaan maken.

Ik heb zelf toen ik het mijn ouders vertelde vooraf de kringen in het tapijt gelopen van de spanning XD Bleek nergens voor nodig omdat mijn ma het al wel doorhad. De reactie zo droog was dat het bijna grappig was achteraf haha(wel een steunende reactie hoor). Ik had me dus echt niet zo druk hoeven maken.
Een maat van mij is bijvoorbeeld letterlijk een kast in gekropen in de Ikea en eruit gesprongen hahaha. De ander heeft een briefje geschreven naar zijn ouders omdat hij er moeilijk over kon praten. Zoals je ziet genoeg manieren om het aan te pakken.

Wel even een dingetje voor later in het proces:
Houd er rekening mee dat opa's en oma's misschien van de oude stempel kunnen zijn en er anders in kunnen staan.
Was bij mij bij 1 oma zo. Ze accepteerde het wel maar kijkt er wel heel anders tegen aan dan dat ik doe. Bij haar was het voorzetten van de bloedlijn bijvoorbeeld een van de dingetjes. Ik vertelde toen dat ik waarschijnlijk wel kinderen wil maar dat was dan volgens haar anders. Dat moet ik dan maar accepteren.

En ook is het niet raar om eerst mensen te ontmoetten, hebben allemaal hetzelfde meegemaakt en waarschijnlijk op de meest uiteenlopende manieren. Misschien zelfs wel fijn om eerst naar de manieren te luisteren hoe het bij die mensen gegaan is en daarna voor jezelf te kijken waar jij je fijn bij voelt.

Veel succes man!

Bedankt voor alle reacties,

Ik ben het met mark eens maar ik denk dat uit de kast komen ook erg helpt tegen de akward situaties. Bijvoorbeeld als iemand vraagt: heb je een vriendin? Ofzo. Iedereen weet al dat je homo bent en je hoeft het niet iedere keer weer uit te leggen.

"Heb je een vriendin?"
"Nee."

Zo ingewikkeld is het niet hoor. Je bent niemand een verantwoording schuldig over waarom je geen vriendin hebt. Anders is "daarom niet" ook een prima antwoord en gelijk een goede manier om dat gesprek af te kappen.
Want onthoud, de mensen die het moeten weten, die weten het. Buitenstaanders gaat het geen reet aan wat jij doet in je privéleven. Toch?

Ik denk dat het juist van bij iedereen benoemen dat je homo bent, erg ongemakkelijk wordt. Dan maak je het groter dan het imho is. Een hetero zegt toch ook niet "Nee, ik heb geen vriendin, maar ik val wel op vrouwen hoor!"
Als jij graag een officieel "uitdekastmoment" wil hebben, moet je dat zeker doen. Maar doe dat dan omdat jíj er blij van wordt en niet omdat dat misschien is wat anderen verwachten, of omdat je vindt dat je verantwoording af moet leggen.

ik kan mij voor stellen dat je het moeilijk hebt ik zit in het zelfde schuitje ik ben een meid heb tot nu toe alleen en jongen gehad maar na doen durven en de waarheid actie moest ik een meid zoenen en nee ik heb er geen spijt van maar nu twijfel ik en weet ik niet wat ik moet doen iemand tips

Goed dat je ts wilt helpen maat probeer je eigen vragen niet in iemand anders zijn of haar topic te stellen.

Je hebt een eigen topic en
Die tips staan al in je eigen topic. Geef er niet zo'n label aan. Je ziet wel wat er in de toekomst gaat gebeuren. Of het een jongen of meisje is maakt echt niet uit. Je bent nog jong. Heel leven voor je. Je ontmoet vast iemand.

Hoi ik heb de gedachte dat ik homo was voor iets van 2 dagen gehad maar das al iets van 3 jaar terug.
Mensen zeggen tegen mij dat ik homo ben omdat ik niet naar het uiterlijk van meisjes kijk.
En dat is gewoon flauwekul. Maar als echt denkt je homo bent accepteer dat gevoel en zoek net zo'n jongen,
Als je later toch het idee hebt dat je toch meer op meisjes valt, heel simpel, zoek een meisje die je leuk vindt! :)

-Raymond

Ga er vanuit dat je vrienden het OK vinden. Zolang je je hetzelfde blijft gedragen zullen ze jou niet opeens niet meer mogen. En een tip; als je er zeker van bent dat je homo/BI bent, vertel het dan aan je vrienden als jullie met z'n allen ergens samen zijn en dus niemand anders erbij, en leg dan goed uit hoe je je voelt en wat je wilt en niet wilt van je vrienden (opmerkingen ect.). Het zal wel ongemakkelijk zijn als je één van je vrienden leuk vindt, maar tegen liefde kun je niks doen😋

Helemaal mee eens!

Goeie houding heb jij :y

Thnx dude! :P