Ik trek het niet meer
 

Sorry voor het lange bericht.
Ik ben een meisje en ik ben 15 jaar en heb altijd heel veel ruzie met mn ouders. Ze schreeuwen tegen me en als ik ook maar iets zeg wat tegen hun in gaat krijgen ze een h3l3 woedeuitbarsting. En als mn zus en ik een keer ruzie hebben worden ze HELEMAAL boos, terwijl alle broers en zussen wel is ruzie hebben. Ze zeggen dan dat ze zich kapotschamen voor ons en worden dan helemaal boos. Mijn ouders krijgen dan soms een hele woedeuitbarsting en dan schreeuwen ze vaak hele nare dingen tegen me. Over hoe ondankbaar is wel niet ben, over dat ik de hele dag geen klap uitvoer.

Mijn ouders slaan me normaal nooit behalve een paar jaar geleden. Toen kreeg mn vader zo'n enorme woedeuitbarsting dat hij me in mn gezicht sloeg, me van de zondertrap af duwde/sleurde en me daarna op de grond smeet. Toen trok hij me overeind, duwde me tegen het kozijn van de deur, hield zijn hand tegen mijn hals en schreeuwde en spuugde toen tegen mijn gezicht. Een paar uur later kwam mijn moeder thuis, ben ik huilend mijn moeder in de armen gevallen en begon mn verhaal te vertellen. Nog niet halverwege het verhaal duwde ze me van zich af en zei dat mn vader niet zwart moest maken. Zelfs nu na een paar jaar staat dit nog steeds in mn geheugen gegrift.

Aangezien ik best gevoelig ben moet ik elke keer huilen als we ruzie hebben en zit ik de rest van de dag huilend op mn kamer. Is kan er dan heeel erg mee zitten. Vaak doe ik dan aan zelfbeschadiging en moet ik dan weer een bizar excuus verzinnen voor de sneeën en littekens. Daarom draag ik ook elke dag een horloge. Na zo'n ruzie lijkt het serieus net alsof ik depressief ben ofzo. Ik kan er gewoon uren over huilen. Soms slaap ik pas rond 4 uur omdat ik zo enorm verdrietig ben. Altijd als mijn vader me ziet huilen gaan hij me heel stom nadoen en noemt hij me een kleuter. Ik wil dat het stopt.mijn vader heeft zelfs recht in mn gezicht gezegt dat hij spijt heeft dat hij kinderen heeft gekregen.

Nu zou ik erg graag ergens anders willwnn wonen want ik trek het hier gewoon niet meer. Wat moet ik doen?

Wat naar voor je! Heb je dit verhaal al met iemand gedeeld? Een goede vriendin, een familielid (oom, tante, opa, oma), een vertrouwenspersoon op school of je huisarts?

Nee volgemsmij weet niemand hier van maar ik weet ook niet bij wie ik terecht kan

21 jaar? Met alle respect, voor de klote situatie waar je nu in zit, maar als je echt 21 bent, staat niks je in de weg om uit huis te gaan.

In de openingspost staat dat ze 15 is...

Ik had de leeftijd peromgeluk verkeerd ingesteld

Op dit moment kun je een aantal dingen doen:
-Contact opnemen met een vertrouwenspersoon op school. Deze persoon kan naar je luisteren en je advies geven en zelfs op gesprek met je ouders als je dat wil. Deze persoon heeft zwijgplicht, dus je hoeft niet bang te zijn dat je ouders erachter komen.
Als je dat niet wil, is er dan een familielid, leraar of een andere volwassene waarmee je goed kunt praten?
-Contact opnemen met de Kindertelefoon (dit kan door te bellen of te chatten):
0800 0432 of https://www.kindertelefoon.nl/8-12/chat/
Het 0800 nummer is gratis en verschijnt niet op de telefoonrekening. Als je niet wil dat de chat in je geschiedenis verschijnt, gebruik dan een incognitovenster/privévenster. Dan wordt je geschiedenis niet opgeslagen.
-Contact opnemen met Bureau Jeugdzorg in jouw regio (dit gaat tegenwoordig via de gemeente):
https://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/jeugdhulp
-Is er anders een vriend of vriendin waar je een tijdje zou kunnen logeren? Of een familielid?

Ik vind het echt heel vervelend voor je dat je moet omgaan met dit soort acties en uitspraken. Toen een van mijn ouders daar mee begon, was ik al in de 20, maar het heeft me echt wel wat gedaan, dus ik kan me niet eens voorstellen wat dat met jou doet op jouw leeftijd. Ik ben nooit fysiek mishandeld, maar ik heb ook regelmatig moeten horen dat ik niks deed, niks waard was en dat met allemaal nare scheldwoorden tussendoor. Ik heb er zelf een tijdje bij een maatschappelijk werker voor gelopen. Dus wacht niet tot je 18 bent en je uit huis kan of tot de volgende uitbarsting, ga met iemand praten en win advies in. Sterkte!

Ow, verrek, die eerste regel heb ik helemaal gemist...
Dan wat Phoebe zegt.

Het beste wat ik zou kunnen zeggen iss: Eerst familie en vrienden -> Als dat niet werkt met mensen van school praten, die helpen zeker wel ;) -> Eventueel als dat ook niet helpt, misschien de kindertelefoon proberen. Maaaaaar, probeer te kijken waarom je ouders zo boos worden (Misschien door problemen op het werk) en of jij je wel goed gedraagd naar je ouders toe. Want soms is dat t gwn maar ik ken je niet dus kan ik dat niet beoordelen xD Zet 'm op, jussttt dooo iittt! :D

Dit alleen al is kindermishandeling. Ik weet niet hoe het in zn werk gaat maar hier in NL kan je er altijd wel hulp voor krijgen als je het nodig hebt. We leven niet in Amerika gelukkig...

Ik vind het bericht van Little Phoebe perfect!

Als je nog steeds mishandeld word , de kinderbescherming bellen.

Heb zelf in zo'n situatie gezeten, en alhoewel mijn ouders nog steeds af en toe van die nukken hebben doen ze al jaren niks meer.

hey wat naar weet wat is maar kun je niet de kindertelefoon bellen klinkt kinderachtich maar misschien kunnen die jou helpen en anders een huisarts heft zwijgplicht s6 hoop dat snel over gaat