Duo Gedicht: Memento
 

MeMENTo: DE TRILLING

Ik spiegel, jij spiegelt, wij spiegelen,
spiegelen als oude spiegels boven
niet omdat ze in een kracht geloven
maar omdat ze spiegelbeelden zijn

Omdat ze elkaar reflectie zijn,
Ontsprongen uit elkaars land

Laten we dan ook eens vluchten
Naar de zolderkamer waar zij staan
Gewoon, niet gewikkeld in papier
De glazen glimlachen staren we aan

MeMENTo: IK TRIL NOG

En pats
Pits pats, jouw wimper
Verliest omdat mijn oog even verloor
Grijp ik dan net even naar mijn haar
Omdat jij het niet vond
Een juist gebaar
Maar jij kijkt dieper in mijn glas
Zuiver dan de zuiverste waterplas,
Zoals je toen was

Silhouet als silhouet
Naam als naam
Vinger als
Hand als
Jij als ik
Zo ver als een spiegel naar een spiegel reiken kan
werd liefde wetenschappelijk bewezen te ver te zijn

Ik ben geintergreerd door een nieuw beeld: hoe ver reiken de spiegelbeelden van twee spiegels in elkaar. Ik denk dat als twee personen zo zijn voor elkaar: zich tot over de verste verten in elkaar spiegelen. Daar, in die te verre verte werd liefde geboren.
Een plaats die we niet meer kunnen zien, toch niet met het bewuste (!) oog http://forum.scholieren.com/smile.gif

Groetjes, Dreampoet

Niemand?

mand

and

(echo)

ikke

Ik vond je gedicht niet bijzonder, maar toen ik de uitleg eronder las vond ik het een stuk leuker en beter. (ik heb het nu over 1e gedichtje). Misschien komt het omdat ik door de uitleg opeens je gedicht herkende. Alleen ben ik het niet met je eens dat spiegelbeelden elkaar bewust niet raken, want ik ben van mening dat ze dat wel degelijk doen... (nou kan het dat ik verkeerd begrepen heb, zo ja moet je maar ff corigeren)...

2e gedichtje daar mis ik je sfeer in die je normaal schrijft. Wat je nu gedaan hebt is anders dan normaal. Ik vind de 2e niet mooi, en de eerste vind ik redelijk, maar ik vind de gedichten met sfeer, en het bijzonder beschrijven van dingen een stuk beter...