Kan mij geen geluk herinneren..
 

Hallo allemaal,

Ik zit nu al een tijdje in een hele grote dip. Ik heb veel meegemaakt de afgelopen 4 jaar. Om het kort te houden zijn dat een enorm lange ziektebed en overlijden van mijn moeder. Schoolresultaten die hieronder leden, ruzie en onenigheid met mijn vader, een enorm lastige relatie en ten slotte ook een gigantische twijfel aan mijzelf. Ik ben heel erg gepest en ben ontzettend twijfelachtig en onhandig als het om mijzelf gaat. Ik denk teveel na over het leven, mensen en dingen waardoor mijn hoofd soms tolt van alles. Daarbij komt de druk van het 'ouder worden' - moeten presteren, een baan vinden, het huis uit gaan. Ik ben altijd druk in mijn hoofd.
Ik kan mij echt niet meer herinneren wanneer ik voor het laatst gelukkig was. Écht gelukkig zonder een greintje zorgen. Hetgeen het meest dwarszit is mijn relatie. Ik heb al 4 jaar een relatie met een fantastisch meisje maar wij kunnen vanwege haar familie niet samenzijn waardoor deze relatie 'geheim' is. Dit is enorm zwaar voor mij en haar. Haar verliezen zou mij in zo'n onwaarschijnlijke depressie storten dat die gedachten mij benauwd. Tegelijkertijd is de relatie niet gezond voor mij en haar ook om andere redenen.

Ik zou graag eens met iemand praten, iemand die er buiten staat en ik mijn gevoel kan uitleggen. Ik zou nooit een einde maken aan mijn leven maar op dit moment voel ik mij zo waanzinnig diep vastzitten dat ik ook echt niet weet wat ik moet...
Zelf dacht ik aan therapie, maar is dat wel zo makkelijk te krijgen? Ik weet niks van behandelingen, en hoe deze bekostigd moeten worden. Het is een grote stap omdat juist mijn vader ook uit de hulpverlening komt. Heeft iemand tips, ideeën of wat luchtige woorden? Mijn gevoel uittypen helpt mij al heel erg, ik vind het erg fijn dat ik dat hier even kon doen.

Groet,

Ga hier eens over in gesprek met je huisarts, als dit een gevolg is van het overleiden van een gezinslid en je depressieve klachten ervaart is er grote kans dat je zonder problemen doorgestuurd kunt worden naar een psycholoog. Je zou eventueel ook bij maatschappelijk werk terecht kunnen voor begeleiding.

Ik ben zelf iets meer dan twee jaar geleden ook mijn moeder verloren. Vanaf het moment dat bij mijn moeder kanker geconstateerd werd leek mijn leven wel een achtbaan. Ik kreeg last van concentratieproblemen en wilde er zo goed en kwaad als dat ging zo veel mogelijk voor haar zijn. Na haar overlijden kreeg ik er een hoop verantwoordelijkheden bij waardoor ik uiteindelijk ook stressklachten kreeg, sneller in paniek raakte en snel sombere buien had. Op aandringen van mijn omgeving en de maatschappelijk werkster waar ik toen begeleiding van had ging ik naar de psycholoog. Daar heb ik veel geleerd over rouw, verlies, familieverleden en voor jezelf zorgen. Het heeft mij veel geholpen.

Als het goed is heeft je huisarts ook een praktijkondersteuner die gespecialiseerd is in psychische hulp. Daar kan je sowieso terecht en wordt gewoon vergoed. Schaam je niet want het is niet niets wat er allemaal gebeurd is.

Ik heb na een hoop ellende jarenlang geprobeerd mijn hoofd boven water te houden en ben uiteindelijk jaren later gecrasht in een depressie. Dat hoeft bij jou niet te gebeuren maar je kan er veel profijt van hebben door nu hulp te zoeken. Misschien snapt je vader het met zijn werk juist wel heel goed.