Zelfmoord? Weglopen? Drank? Drugs? Wie ben ik?
 

hoi

Wat je beter kunt doen dan drank, drugs of zelfmoord is toch met je ouders praten. Als je het ze niet kunt zeggen, schrijf ze dan een brief. Die kun je ze geven en dan op je kamer zitten terwijl zij lezen ofzo. Want met hun hulp kun je je echt een heel stuk beter voelen! Op je 13e hoor je je ouders met jouw problemen op te zadelen, daar zijn ze voor.

Als je over je zelfmoord gedachten met iemand wilt praten kun je ook eens naar de chat van 113online gaan. Dat is gratis en anoniem.

Wat pluis zegt is idd het beste.

Maar als je de brief niet durft te geven kun je hem ook op het kussen van je ouders leggen.

Waar hebben je ouders het zo zwaar mee?

En waarom heeft je broertje je nodig?

Je zegt dat je te weinig slaap krijgt. Dat maakt niet alleen fysiek moe, dat maakt ook je mentale weerbaarheid zwak. Het is goed mogelijk dat je je veel slechter voelt dan je zou doen wanneer je beter zou slapen. Waar lig je wakker van? Pieker je? Dan helpt het soms, voor het slapengaan alles van je af te schrijven en daarna een goed boek te lezen.
Heb je een goed slaapritme? Eet je overdag genoeg en ben je actief?

Als je niet met je ouders wilt praten is het wel verstandig om dat met een iemand anders te doen want er zijn echt mensen die je hiermee kunnen helpen! Je kan bijv een afspraak maken met je huisarts. Hij kan je helpen en daar mag je gewoon zonder ouders naartoe. Je kunt ook met de vertrouwenspersoon of schoolpsycholoog praten, ook die hebben vaak zinnige dingen te zeggen en kunnen je handvaten geven om je weer wat beterder te voelen. Denk erover wie je wel in vertrouwen wilt nemen als je niet met je ouders wilt praten en doe alsjeblieft geen domme dingen!

Ook al heeft je vader misschien zijn eigen zorgen, hij zal het ook graag willen weten als één van zijn kinderen zich niet goed voelen. Een scheiding is heftig, maar jullie zijn er nog wel om voor te zorgen en dat zal hij ook vast willen.
Je moeder kan jou als psycholoog misschien juist wel goed helpen. Daarnaast ben jij haar dochter en vindt ze jouw verhaal waarschijnlijk belangrijker dan al die andere problemen bij elkaar. Dat is haar werk, jij bent haar kind.

Probeer open te zijn naar je ouders of een andere volwassene die je vertrouwd. Je hoeft niet alles alleen te dragen!

Het klinkt alsof je ouders misschien niet zo goed voor jou/jullie kunnen zorgen. Het zou zelfs kunnen dat je verwaarloosd wordt. Dat is genoeg om psychologische issues te ontwikkelen, waardoor je je permanent onveilig voelt en niet zo onder de indruk bent van het leven en de dood.

Waarschijnlijk ga je je de komende jaren realiseren hoe normaal of abnormaal je thuissituatie is. Als er echt iets aan de hand is kan dat heftig worden. Focus je op jezelf en je zelfontwikkeling. Heb je doelen? Wat voor leven lijkt jou leuk? Zijn er dingen die je wil vermijden?

Qua gedachtes aan drugs en de dood: je psyche is je aan het vertellen om te overleven. Soms lukt dat niet zonder verdovende middelen of zelfdestructief gedrag. Wees verstandig en houd dat een beetje binnen de perken. Als je de puberteit doorkomt zonder zelfmoord te plegen ga je genoeg shit hebben om doorheen te baggeren, daar wil je geen heroïneverslaving bovenop.

Zoek lotgenoten, desnoods op Tumblr. Gezelschap helpt.

Hoe reageren je ouders normaalgesproken als je je problemen met ze wil bespreken?

Oh, en qua jongen/meisje: wie weet ben je transgender, genderfluid, agender of nog iets anders. Kun je daar met iemand over praten?

Misschien zijn er dingen die je kunt doen waardoor je je comfortabeler voelt, zoals je haar heel kort knippen.

Klopt helemaal, we gaan allemaal dood. Maar de tijd die je hier toch bent kun je wel een hele hoop fijner maken. Drugs helpen daar helaas niet bij. Misschien verdooft het even, maar daarna voel je je weer net zo kut of toch erger. Zou je het niet veel fijner vinden om iets te doen waardoor je je echt minder naar voelt?